Polskie diecezje i parafie włączą się 2 czerwca w Ogólnoświatową Adorację Eucharystyczną pod hasłem „Jeden Pan, Jedna Wiara”. Polacy będą modlić się w łączności z papieżem Franciszkiem za Kościół, ofiary wojen i przemocy oraz tych, którzy przeżywają niepewność ekonomiczną. Taka adoracja - jak podkreślił przewodniczący Papieskiej Rady ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji abp Salvatore Fisichella – odbędzie się po raz pierwszy w dziejach Kościoła i dlatego można to wydarzenie określić jako "historyczne".
Centrum tej ogólnoświatowej adoracji organizowanej z okazji Roku Wiary będzie bazylika św. Piotra w Rzymie. Tam od godz. 17 do 18 w niedzielę 2 czerwca będzie modlił się papież Franciszek. Równolegle adoracja będzie odbywała we wszystkich katedrach świata. Oznacza to, że na wyspach Pacyfiku będzie to godzina 5 rano, w Wietnamie 22.00, a na przykład na Papui Nowej Gwinei o 1 lub 2 w nocy. W wielu krajach świata uroczystość Bożego Ciała obchodzona będzie właśnie w tę niedzielę.
Adoracja eucharystyczna w łączności z papieżem Franciszkiem będzie miała miejsce również we wszystkich polskich katedrach, a w niektórych diecezjach także we wszystkich parafiach.
W Warszawie adoracji eucharystycznej w katedrze św. Jana Chrzciciela będzie przewodniczył bp Tadeusz Pikus. – Wszystko będzie tak, jak w wytycznych watykańskiej dykasterii: czytania, muzyka i cisza – zapewnił KAI proboszcz ks. Bogdan Bartołd.
W katedrze św. Floriana na warszawskiej Pradze abp Henryk Hoser będzie przewodniczył Nieszporom o Najświętszym Sakramencie i rozbudowanej adoracji eucharystycznej. Swoich diecezjan „usilnie prosił i nalegał”, aby w tę inicjatywę zaangażowały się wszystkie parafie, wspólnoty i ruchy apostolskie. „W ten sposób, w tym samym czasie, zjednoczymy się na całym świecie wraz z biskupami i z Następcą św. Piotra na adoracji Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie Ołtarza" – przekonywał.
W katedrze na Wawelu adoracja rozpocznie się już o godz. 16.30. Podczas modlitwy zabrzmi m.in. hymn na Rok Wiary. Czuwaniu będzie przewodniczył kard. Stanisław Dziwisz. Natomiast przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Józef Michalik włączy się w ogólnoświatową adorację w katedrze w Przemyślu.
W archidiecezji warmińskiej adoracja eucharystyczna w łączności z papieżem będzie nie tylko w katedrze św. Jakuba w Olsztynie, ale również we wszystkich parafiach. Rozpocznie się dokładnie o godz. 17. Podobnie będzie w diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, gdzie bp Edward Dajczak zachęca wiernych, by zjednoczyli się z Ojcem Świętym na godzinnej adoracji we własnym kościele. Natomiast on sam wraz z biskupami pomocniczymi, księżmi, wspólnotami życia konsekrowanego oraz rozmaitymi grupami wiernych będzie czuwał przed Najświętszym Sakramentem w katedrze w Koszalinie.
Reklama
W tym samym czasie we Wrocławiu w adoracji Najświętszego Sakramentu w katedrze św. Jana Chrzciciela na Ostrowie Tumskim będzie uczestniczył abp Marian Gołębiewski. Wraz z nim będą modliły się siostry zakonne ze zgromadzeń posługujących na terenie stolicy Dolnego Śląska. Adoracje odbędą się także we wszystkich parafiach archidiecezji wrocławskiej.
Natomiast w katedrze w Opolu adorację Najświętszego Sakramentu w łączności z papieżem będą animować tegoroczni neoprezbiterzy – zapowiada biskup opolski Andrzej Czaja. W czuwaniu tym wezmą udział mieszkańcy Opola i okolic, adoracje zostaną też zorganizowane w kościołach całej diecezji.
W globalną adorację Najświętszego Sakramentu w najbliższą niedzielę włączą się także polskie sanktuaria. Na modlitwę można przyjechać m.in. do sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach czy do sanktuarium św. Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy. W Poznaniu miejscem modlitwy będzie Sanktuarium pw. Bożego Ciała.
W ogólnoświatową adorację włączą się nie tylko parafie katedralne ale również mniejsze jak np. parafia pw. Ducha Świętego w 4-tysięcznym Żabnie w diecezji tarnowskiej czy parafia pw. św. Jana Chrzciciela Czerniejewie w archidiecezji gnieźnieńskiej. Angażują się też środowiska akademickie m.in. Dominikańskie Duszpasterstwo Akademickie „Studnia” na warszawskim Służewie czy Duszpasterstwo Akademickie „Redemptor” we Wrocławiu.
Globalna adoracja Najświętszego Sakramentu w łączności z Ojcem Świętym doczekała się też własnego profilu na Facebooku, gdzie kolejni internauci deklarują swój udział w tym wydarzeniu.
Podczas adoracji Kościół na całym świecie będzie się modlił w intencjach sformułowanych przez papieża Franciszka:
Reklama
1. Za Kościół na całym świecie, a dziś zjednoczony na adoracji Najświętszego Sakramentu. Niech Pan czyni go zawsze posłusznym słuchanemu Słowu Bożemu, aby ukazywał się światu zawsze jako "chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany" (Ef 5,27). Oby Słowo zbawcze poprzez wierne głoszenie rozbrzmiewało jako niosące miłosierdzie i pobudzające do ponownego zaangażowania w miłości, aby nadać pełen sens bólowi, cierpieniu i jako przywracające radość i pogodę ducha.
2. Za tych, którzy w różnych częściach świata doświadczają cierpienia nowego zniewolenia i są ofiarami wojen, handlu ludźmi, narkotykami oraz pracy niewolniczej, za dzieci i kobiety, znoszące wszelkie formy przemocy. Oby ich ciche wołanie o pomoc obudziło czujność Kościoła, aby wpatrując się w Chrystusa ukrzyżowanego nie zapomniał o wielu braciach i siostrach pozostawionych na pastwę przemocy. Ponadto za tych wszystkich, którzy przeżywają niepewność ekonomiczną, szczególnie bezrobotnych, osoby starsze, imigrantów, bezdomnych, więźniów i doświadczających marginalizacji. Niech modlitwa Kościoła i jego czynne dzieło solidarności będzie dla nich pocieszeniem i wsparciem w nadziei, mocą i odwagą w obronie godności człowieka.
Duszpasterze, również w Polsce, mogą skorzystać z materiałów przygotowanych na tę okazję przez Papieską Radę ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji, udostępnionych w internecie w języku polskim.
2013-05-31 22:21
Ocena:+10Podziel się:
Reklama
Wybrane dla Ciebie
Wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za powołania kapłańskie
Powołanie kapłańskie jest darem Bożym, stanowiącym niewątpliwie wielkie dobro dla tego, dla kogo jest przede wszystkim przeznaczone. Ale jest to również dar dla całego Kościoła, dobro dla jego życia i misji. Kościół przeto winien chronić ten dar, cenić go i miłować. Kościół ponosi odpowiedzialność za narodziny i dojrzewanie powołań kapłańskich. Dlatego aktywnym podmiotem i animatorem duszpasterstwa powołań jest wspólnota kościelna w całej swej różnorodności: od Kościoła powszechnego do Kościoła lokalnego i – dalej – do parafii i do każdego członka Ludu Bożego.
Istnieje dziś szczególna konieczność, aby rozpowszechniało się i utrwalało przekonanie, że troska o powołania jest łaską i odpowiedzialnością powierzoną wszystkim bez wyjątku członkom Kościoła. Sobór Watykański II bardzo wyraźnie stwierdził, że „obowiązek budzenia powołań ciąży na całej społeczności chrześcijańskiej, która winna spełniać go przede wszystkim przez życie w pełni chrześcijańskie”. Tylko dzięki takiemu przekonaniu duszpasterstwo powołań ukaże swe oblicze naprawdę kościelne, rozwinie jednolitą działalność, korzystając także ze specjalnych instytucji i odpowiednich środków służących budowaniu wspólnoty i współodpowiedzialności.
Odpowiedzialność za duszpasterstwo powołań kapłańskich spoczywa przede wszystkim na biskupie, który winien mu się poświęcić osobiście, chociaż może i powinien korzystać z wielorakiej współpracy. Biskup jest ojcem i przyjacielem dla swoich kapłanów, i stąd do niego przede wszystkim należy troska o „zapewnienie kontynuacji” charyzmatu i posługi kapłańskiej, o przysporzenie presbyterium nowych sił przez nałożenie rąk. Winien on dbać o to, aby duszpasterstwo ogólne miało zawsze wymiar powołaniowy, a raczej, żeby wymiar ten stanowił jego integralną, nieodłączną część. Zadaniem biskupa jest wspomaganie i koordynowanie różnych inicjatyw powołaniowych.
Biskup wie, że może liczyć przede wszystkim na pomoc swoich kapłanów. Wszyscy księża dzielą z nim troskę i odpowiedzialność za budzenie i rozwijanie powołań kapłańskich, jak bowiem stwierdził Sobór, „do kapłanów, jako wychowawców w wierze, należy troszczyć się osobiście lub przez innych, by każdy z wiernych został doprowadzony w Duchu Świętym do rozwoju swego własnego powołania”. „Obowiązek ten należy niewątpliwie do samego posłannictwa kapłańskiego, przez które prezbiter uczestniczy w trosce całego Kościoła, aby nigdy tu na ziemi nie brakło robotników wśród Ludu Bożego”. Najważniejszym i najskuteczniejszym środkiem budzenia powołań jest świadectwo życia kapłanów, ich bezwarunkowe oddanie się owczarni Bożej, ich pełna miłości służba Chrystusowi i jego Kościołowi – służba będąca dźwiganiem krzyża, przyjętego z paschalną nadzieją i radością, wreszcie braterska zgoda i gorące pragnienie ewangelizacji.
Bardzo szczególna odpowiedzialność spoczywa na rodzinie chrześcijańskiej, która na mocy sakramentu małżeństwa uczestniczy na swój własny i oryginalny sposób w misji wychowawczej Kościoła, Nauczyciela i Matki. Jak napisali Ojcowie Synodalni, „rodzina chrześcijańska, istotnie stanowiąca «niejako domowy Kościół» (Lumen gentium, 11), zawsze stwarzała i nadal stwarza warunki sprzyjające budzeniu się powołań. Ponieważ dzisiaj rodzina chrześcijańska jest zagrożona, należy przywiązywać wielką wagę do duszpasterstwa rodzin, aby one, przyjmując wielkodusznie dar ludzkiego życia, stanowiły «jakby pierwsze seminarium» (Optatam totius, 2), w którym dzieci mogłyby od początku uczyć się pobożności, modlitwy i miłości do Kościoła”. Harmonijną kontynuacją dzieła rodziny i rodziców powinna być szkoła, powołana do tego, by urzeczywistniać swą tożsamość „wspólnoty wychowującej” między innymi przez taki program kształcenia, który zdolny jest ukazać powołanie jako fundamentalną i wpisaną w naturę wartość osoby ludzkiej. W tym też znaczeniu szkoła, jeśli jest ubogacona duchem chrześcijańskim (zarówno dzięki obecności odpowiednio licznych przedstawicieli Kościoła w szkołach państwowych, zgodnie z prawem poszczególnych krajów, jak i przede wszystkim dzięki działalności szkół katolickich), może rozbudzić „w duszy chłopców i młodzieży pragnienie pełnienia woli Bożej przez wybór stanu życia najbardziej odpowiadającego każdemu, przy czym nie powinno być nigdy wykluczone powołanie do posługi kapłańskiej”.
Również świeccy chrześcijanie, w szczególności katecheci, nauczyciele, wychowawcy, animatorzy duszpasterstwa młodzieży, w miarę własnych umiejętności i na własny sposób, odgrywają wielką rolę w duszpasterstwie powołań kapłańskich; im lepiej zrozumieją sens swego powołania i misji w Kościele, tym pełniej będą cenili wartość powołania i posłannictwa kapłańskiego, którego nic nie może zastąpić.
We wspólnotach diecezjalnych i parafialnych trzeba doceniać i popierać grupy powołaniowe, których członkowie ofiarowują swe modlitwy i cierpienia w intencji powołań kapłańskich i zakonnych, a także wspierają je moralnie i materialnie.
Należy również wspomnieć o licznych grupach, ruchach i stowarzyszeniach świeckich chrześcijan, które dzięki Duchowi Świętemu rodzą się i rozwijają w Kościele i nadają bardziej misyjny charakter chrześcijańskiej obecności w świecie. Te różnorodne zrzeszenia świeckich okazują się niezwykle żyzną glebą dla rodzenia się powołań do życia konsekrowanego, prawdziwymi ośrodkami formowania się i dojrzewania powołań. Istotnie, wielu młodych właśnie w środowisku tych zrzeszeń i dzięki nim usłyszało wezwanie Pana, by iść za Nim drogą kapłańskiej posługi, oraz odpowiedziało na nie z budującą wielkodusznością. Należy zatem docenić działalność tych grup, aby w jedności z całym Kościołem i dla jego wzrostu mogły wnieść swój specyficzny wkład w rozwój duszpasterstwa powołań.
Praca różnorodnych grup i licznych członków Kościoła zaangażowanych w duszpasterstwo powołań będzie tym skuteczniejsza, im bardziej będą się starali, aby wspólnota kościelna, poczynając od parafii, zrozumiała, że sprawa powołań kapłańskich nie może być w żadnym wypadku „zlecona” wybranym „pełnomocnikom” (księżom w ogóle, a księżom pracującym w seminarium w szczególności), bowiem jest to „żywotny problem leżący w samym sercu Kościoła”, musi zatem znaleźć się w centrum miłości, jaką każdy chrześcijanin żywi do Kościoła.
Z posynodalnej adhortacji apostolskiej Jana Pawła II „Pastores dabo vobis”, nr 41 z roku 1992
Maj jest miesiącem w sposób szczególny poświęconym Maryi. Nie tylko w Polsce, ale na całym świecie, niezwykle popularne są w tym czasie nabożeństwa majowe. [Treść Litanii Loretańskiej na końcu artykułu]
W tym miesiącu przyroda budzi się z zimowego snu do życia. Maj to miesiąc świeżych kwiatów i śpiewu ptaków. Wszystko w nim wiosenne, umajone, pachnące, czyste. Ten właśnie wiosenny miesiąc jest poświęcony Matce Bożej.
Popołudniowe rozpoczęcie konklawe będzie miało przede wszystkim charakter modlitwy, a jego liturgia będzie wyrazem zawierzenia Bogu wyboru papieża.
133 kardynałów elektorów zbierze się przed 16. 30 w Kaplicy Paulińskiej Pałacu Apostolskiego, by sformować procesję. Celebrans przypomni im na wstępie, że mają oni wybrać godnego pasterza całej owczarni Chrystusa.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
