A oto refleksja ks. prof. Pawliny:

Świat dumny ze swoich osiągnięć zawstydził się brakiem mocy wobec pandemii. Wydawało się, że wszystko od nas zależy. Nawet akt stwarzania mieliśmy już prawie w ręku. Aż tu...

Wystarczyło kilka dni i nie wiemy co robić. Trochę nieswojo zwrócić się do Boga, który jeszcze do niedawna był niepotrzebny. W tej bezradności nawet drzwi kościołów zostały przymknięte. Kościół można zamknąć, Boga – nie. Wszechmocny działa, ale z delikatnością czeka, aby Mu pozwolić swą moc okazać. Pantokreator ze świątyni Hagia Sophia czy Chrystus Kosmokreator z bazyliki św. Witalisa w Rawennie to nie tylko sztuka. Te mozaiki przypominają, że jest Pan tego świata. On kieruje jego losami, a więc i naszym życiem.

Może obecny czas to czas pokory dla nas wszystkich? Zapędziliśmy się w swoich ambicjach, aspiracjach i zaczęliśmy żyć w świecie własnej produkcji. Okazało się, że świat nie do nas należy. Uznanie prawdy - taką, jaką ona jest - to pokora. Odzyskać proporcję naszych mocy i uznać swoje ograniczenia to postawa stworzenia wobec Stwórcy. Nie ze strachu, lecz z rozsądku. Wiara to fides et ratio. Przyszedł czas na ratio: Służbę rozumu wobec wiary.