24 czerwca 1999 r. wierni z parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Dąbrowie Górniczej-Tucznawie pamiętają dokładnie. Wówczas duszpasterstwo w tej wspólnocie objął dotychczasowy wikariusz parafii pw. św. Katarzyny w Grodźcu, ks. Adam Pasierb. W tym miejscu należy przypomnieć, iż zaledwie 16-letnia wspólnota pożegnała już 2 proboszczów: budowniczego parafialnej świątyni, ks. Stanisława Sikorskiego oraz jego następcę, ks. Stanisława Kosielaka. Pozostali w żywej pamięci, a zewnętrznym znakiem ich obecności wśród mieszkańców są tablice pamiątkowe wmurowane w ścianę kościoła.

Od instalacji nowego Proboszcza minęło 2,5 roku. W tym czasie w parafii podjęto wiele prac zmieniających i upiększających wizerunek świątyni. Grudniowa wizyta ordynariusza sosnowieckiego, bp. Adama Śmigielskiego SDB, podczas której poświęcił nowe witraże wmurowane w okna parafialnej świątyni stanowi dobrą okazję do zaprezentowania obrazu ostatnich 2,5 lat w życiu dąbrowskiej wspólnoty. W pierwszym etapie w świątyni założono ogrzewanie nadmuchowe oraz pomalowano jej wnętrze, oddzielono również część mieszkalną od sakralnej poprzez zamontowanie drewnianych drzwi. Nową szatę przybrało też prezbiterium poprzez wykucie w jego centralnej części łuku podświetlanego punktowymi lampkami. Po obu jego stronach stanęły filary, na których umieszczono figurę Matki Bożej Fatimskiej oraz Pana Jezusa Miłosiernego. Po stronie maryjnej w oknach widnieją witraże wyobrażające fatimskie dzieci: Łucję, Hiacyntę oraz Franciszka, po stronie Syna Bożego widzimy witraże, na których artyści przedstawili św. Faustynę Kowalską oraz Ojca Świętego Jana Pawła II. Witraże są wotum parafii Chrystusowi na 2000 Lat Chrześcijaństwa, a ich darczyńcami są dzieci pierwszokomunijne z lat 2000/2001 oraz członkinie Żywego Różańca. "W 2001 r. podjęliśmy się gruntownego remontu zakrystii, która była w stanie ruiny. Położyliśmy kafelki podłogowe, pomalowaliśmy ściany, zakupiliśmy nowe meble" - wyjaśnia Ksiądz Proboszcz. Z nowej, świeżej, pięknej zakrystii zadowolona jest szczególnie 31-osobowa grupa ministrantów i lektorów. "Panuje tutaj ład i porządek. Jest jasno i przyjemnie. Każdy z nas ma swoje miejsce na strój liturgiczny" - mówią lektorzy.

Młodzi i starsi - wszyscy są potrzebni

Obok kościoła materialnego rozwija się i żyje Kościół duchowy. Od wielu lat przy parafii działa KSM-owska młodzież. Jest to grupa zżyta ze sobą, zgrana i aktywna. Organizują "mikołajki" dla dzieci, koncerty kolęd i pastorałek, zaduszki, zajmują się zapomnianymi grobami na cmentarzu komunalnym, pełnią adorację przy grobie Pana Jezusa, wyjeżdżają do innych parafii z koncertami piosenek religijnych, a w ostatnim czasie nagrali swoją pierwszą płytę CD.

W parafii istnieje 5 kół różańcowych, których członkinie modlitwami i wyrzeczeniami wypraszają dla swojej wspólnoty wiele łask. Działa też schola dziecięca, prowadzona przez katechetkę mgr Urszulę Szymiec oraz młodzieżowy zespół muzyczny "Belkanto", którego szefową jest studentka IV roku muzykologii w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Częstochowie Justyna Przybyła. W sprawy Kościoła lokalnego mocno zaangażowane są również panie z Koła Gospodyń Wiejskich, a zwłaszcza działający w nim zespół "Tucznawianki". Plany i marzenia

"Kościół duchowy i materialny rozwija się dzięki ogromnemu zaangażowaniu wiernych. Jest to jedna z najmniejszych placówek w naszej diecezji, liczy zaledwie 1260 osób, jednak są to ludzie o wielkich, otwartych, ofiarnych i kochających sercach. Ich zapał nie wygasł. Z determinacją budowali ten dom Boży i z taką samą iskrą troszczą się o jego wizerunek" - z satysfakcją wypowiada się o swoich wiernych ks. Pasierb. Z drugiej zaś strony jest zatroskany o przyszłość, zwłaszcza tych, którzy w ostatnim czasie stracili pracę. "Chodząc po kolędzie, zauważam, że bieda wkradła się do wielu rodzin, ludzie są niepewni jutra, wielu zostało zwolnionych z pracy, słyszę narzekania, czasem leją się łzy, bo sytuacja ich po prostu przygniata. Myślę jednak, że wszystko jakoś się unormuje i zrealizujemy dalsze plany" - z optymizmem stwierdza Ksiądz Proboszcz.

A planów jest wiele. Niektóre konkretne, inne pozostają jeszcze w sferze cichych marzeń. Na pierwszym miejscu ks. Adam wymienia urządzenie chóru, co nie będzie łatwym zadaniem z uwagi na małą powierzchnię kościoła. W dalszej kolejności zamierza uporządkować plac i wznieść grotę z figurą Matki Bożej Niepokalanej oraz zaadaptować miejsca na pomieszczenia sanitarne dla wiernych. Największym, ale i najkosztowniejszym pragnieniem Proboszcza oraz parafian jest wybudowanie wieży na kościele, która niewątpliwie nadałaby splendoru i blasku świątyni położonej na wzgórzu.