Znakiem woli Bożej jest szczególne miejsce kultu Matki Bożej Fatimskiej w Terliczce k. Rzeszowa. Z Terliczki pochodzi kapłan zakonu kapucynów o. Włodzimierz Lech. W kapłańskiej posłudze przez lata był misjonarzem głoszącym kult Matki Bożej Różańcowej. 13 maja 1981 r. o. Lech znalazł się w rodzinnej Terliczce, gdy cały świat obleciała dramatyczna wiadomość o zamachu na życie Jana Pawła II. Tą wiadomością wstrząśnięty o. Włodzimierz wezwał sąsiadów do modlitwy różańcowej o uratowanie życia i o zdrowie Papieża. Na polu należącym do jego rodziny postawił figurkę Matki Bożej Fatimskiej i zaczęto odmawiać Różaniec. Wierni coraz liczniej zbierali się wieczorem na modlitwie za Ojca Świętego. O Lech zaproponował, aby w tym miejscu wybudować kościół ku czci Matki Bożej Fatimskiej, jako wotum wdzięczności za uratowanie życia Papieża. Ideę tę poparli mieszkańcy Terliczki.
Z ogromnym trudem i poświęceniem zdobywano pieniądze i nabywano materiał na budowę kościoła. Były to przecież niełatwe dla Kościoła czasy komunizmu. Abp Ignacy Tokarczuk 13 października 1985 r. poświęcił kamień węgielny, a 13 maja 1988 r. kościół dolny. Bp Edward Frankowski konsekrował w Terliczce kościół pw. Najświętszej Maryi Panny z Fatimy 13 października 1991 r. Przy kościele rezydował jeden z ojców kapucynów. Rodził się kult Fatimskiej Pani.
W roku 1988 Papież Jan Paweł II ustanowił diecezję rzeszowską. Bp Kazimierz Górny, widząc rozwijający się w Terliczce kult Matki Bożej Fatimskiej, dekretem z dnia 25 maja 1992 r. ustanowił w Terliczce parafię, a opiekę duszpasterską zlecił ojcom kapucynom Krakowskiej Prowincji. Pierwszym duszpasterzem parafii został charyzmatyczny czciciel Matki Bożej Fatimskiej o. Jan Sochocki. Figurę Matki Bożej oraz relikwie Dzieci Fatimskich przywiózł z Fatimy i ofiarował kościołowi w Terliczce ks. inf. Ireneusz Skubiś, naczelny redaktor Tygodnika „Niedziela”. Za zgodą Biskupa Ordynariusza, wprowadzono w parafii fatimskie nabożeństwa. Każdego 13. dnia miesiąca, od maja do października, gromadzą się w Terliczce czciciele Matki Bożej.
Gdy pod koniec XX wieku w całym świecie szerzył się kult świętego o. Pio z San Giovanni Rotondo, biskup ordynariusz Kazimierz Górny, czciciel świętego Stygmatyka, wyraził życzenie, by dolny kościół w Terliczce przystosować do kultu św. o. Pio. Wkrótce bp Edward Białogłowski poświęcił miejsce kultu św. o. Pio, w którym zawiązała się grupa modlitewna. Każdego 23. dnia miesiąca, pamiątka odejścia św. o. Pio do domu Ojca, grupa modli się za Kościół, o pokój na świecie i o nawrócenie grzeszników. Biskup Ordynariusz zatwierdził rozwijający się kult św. o. Pio i dekretem z dnia 13 maja 2005 r. uznał to miejsce jako diecezjalne sanktuarium św. o. Pio.
„«Gdy umrę, nie płaczcie. Wierzę, że Wielka Miłość czeka na mnie» - mówił abp Józef Guzdek, przywołując słowa św. Jana od Krzyża. - Z wiarą i paschalną nadzieją gromadzimy się, by pożegnać śp. Edwarda Ozorowskiego. W godzinie jego pogrzebu towarzyszą nam nie płacz i smutek, ale modlitwa i przekonanie, że Wielka Miłość czekała na Niego”. W ostatniej drodze emerytowanemu metropolicie białostockiemu towarzyszyło 13 biskupów, blisko 250 kapłanów, osoby życia konsekrowanego oraz liczni mieszkańcy Białegostoku. Hierarcha zmarł 12 października w wieku 83 lat.
Rozpoczynając liturgię, abp Guzdek zauważył, że arcybiskup senior odszedł nagle i niespodziewanie w roku swego podwójnego jubileuszu: sześćdziesięciu lat od przyjęcia święceń kapłańskich i czterdziestu pięciu od przyjęcia sakry biskupiej.
„Męczeństwo Ignacego z Antiochii”, Galeria Borghese w Rzymie
17 października Kościół wspomina w liturgii św. Ignacego Antiocheńskiego, który urodził się około 30 r. i jak głosi tradycja, był jednym z dzieci, które Jezus wziął na ręce i pobłogosławił. Jak wynika z jego listów, był też pierwszym, który użył terminu „katolicki” na określenie całego Kościoła.
Święty Ignacy był biskupem i męczennikiem, który oddał swoje życie za wiarę w Jezusa Chrystusa. Był niezłomny i odważny i może dlatego jest świętym, który skutecznie pomaga modlącym się za jego wstawiennictwem. Odmawianie tej krótkiej modlitwy może pomóc nam w naszych codziennych trudnościach i próbach i wspierać w naszych duchowych i emocjonalnych zmaganiach, dając nam siłę i nadzieję. Może nam również pomóc w naszych relacjach z innymi, pomagając nam być bardziej wyrozumiałymi, cierpliwymi i miłosiernymi. Może nas prowadzić do większej bliskości z Bogiem i pomagać nam odkrywać nasze powołanie i cel w życiu. Może nas również prowadzić do większej świadomości naszych grzechów i potrzeby nawrócenia.
wikipedia/Rue Richelieu, Odessa, Ukraine, Russian Empire, ca. 1895 na licencji Creative Commons
Odessa ok. 1895 roku
O przyłączenie się do akcji podpisywania elektronicznej petycji na stronie internetowej Rady Ministrów Ukrainy o zapobieżenie wrogiemu przejęciu budynku wynajmowanego na potrzeby diecezji i parafii zwrócił się do wiernych i ludzi dobrej woli biskup odesko-symferopolski, Stanisław Szyrokoradiuk OFM. Diecezja prosi o dalsze bezpłatne i bezterminowe użytkowanie części pomieszczeń o powierzchni 304,5 m2 byłej szkoły katolickiej i seminarium duchownego, znajdujących się w Odessie, które historycznie należały do wspólnoty katolickiej w czasach przedrewolucyjnych.
Przypomniano, że budynek przy ul. Bunina 23 w Odessie został zbudowany w 1849 r. (architekt K. J. Dallacqua) przez Kościół katolicki i był jego własnością do 1917 r. Jego powierzchnia wynosi 2967,4 m2 i jest integralną częścią tzw. łacińskiej dzielnicy Odessy. W centrum tego kwartału znajduje się katedra, a wokół obwodu znajdują się różne inne budynki religijne i pomocnicze, które do rewolucji bolszewickiej służyły potrzebom parafii, takie jak mieszkania dla duchowieństwa, sierocińce i schroniska dla sierot i osób starszych, szkoła katolicka i seminarium duchowne. Po dojściu do władzy komunistów wszystkie wyżej wymienione obiekty zostały znacjonalizowane i wykorzystane do różnych celów (np. katedra była przez pewien czas wykorzystywana jako sala gimnastyczna itp.). Na dzień dzisiejszy kompleks nieruchomości przy ulicy Bunina 23 jest własnością państwa ukraińskiego.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1728822235.jpg)
