Artysta malarz Aleksander Markowski zorganizował 22 stycznia w kościele św. Maksymiliana Kolbego w Częstochowie kolejny wieczór śpiewania kolęd i pieśni ocalonych od zapomnienia.
W rozmowie z „Niedzielą” podkreślił wymowę tej daty. Tego dnia przypada 157. rocznica wybuchu powstania styczniowego, a także 78. rocznica jego urodzin.
– Od lat szukam twórczości, która szczególnie w latach PRL była skazana na unicestwienie – powiedział. Nawiązując do faktu, że jeszcze kilka lat temu niewskazane było publiczne śpiewanie pieśni patriotycznych, dodał: – Czasami trzeba było odwagi, żeby przyjść tu do kościoła na nasz wieczór. Dopiero od kilku lat można je śpiewać bez skrępowania.
Organizator nie krył wdzięczności dla proboszcza parafii św. Maksymiliana Kolbego, ks. Gabriela Maciejewskiego. – Dziękuję, że przyjął nas w tym kościele. To wszystko dzięki niemu.
Markowski w 2009 r. stracił pracę jako nauczyciel malarstwa w Gimnazjum nr 19 im. Leopolda Okulickiego w Częstochowie, ponieważ nie zgodził się na wykreślenie z programu uroczystości jubileuszowych szkoły ocalonej pieśni polskich jeńców z Ostaszkowa zamordowanych w Katyniu. W tym kontekście przytoczył słowa Jana Zamoyskiego: „Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie”.
Reklama
Organizator wieczoru przypomniał również swoje spotkanie ze śp. Lechem Kaczyńskim 22 maja 2009 r. w Częstochowie. – Powiedziałem wtedy prezydentowi: „Z serca i duszy dziękujemy. Realizuje Pan myśl Marszałka Piłsudskiego: «Czyńcie wszystko, żeby Polska przestała być przedmiotem, a stała się podmiotem chrześcijańskich dziejów».
Na rozpoczęcie styczniowego wieczoru Aleksander Markowski wraz z jego uczestnikami, tworzącymi Koło Przyjaciół Prawdy i Ocalonych od Zapomnienia Polskich Pieśni, podzielili się opłatkiem i złożyli sobie życzenia. Następnie zaśpiewali m.in. „Kolędę obrońców Lwowa” z 1918 r. na melodię „Lulajże, Jezuniu”, „Kolędę niepodległości” na melodię „Bóg się rodzi” i „Kolędę warszawskich powstańców” na melodię piosenki „Serce w plecaku”. Podczas wieczoru Aleksander Markowski prezentował również obrazy autorstwa śp. Kazimierza, swojego taty, oraz własne.
– Z serca dziękuję za zaangażowanie i przygotowanie kolejnego spotkania. Te pieśni i kolędy to wielki zbiór wiedzy o Polsce. Niech ci Bóg błogosławi. Żyj 100 lat – powiedział ks. Maciejewski, zwracając się do jubilata.
Styczniowy spotkanie było 233. wieczorem śpiewania pieśni ocalonych od zapomnienia.
Aleksander Markowski zapowiedział już kolejny wieczór, który będzie poświęcony pamięci żołnierzy wyklętych: „Bóg, Honor, Ojczyzna. Wieczór w hołdzie powstania 1944-63 – obrońcom duszy narodu”.
Patronat honorowy nad wieczorami objęła europoseł Jadwiga Wiśniewska.
O niepodległości mamy skłonność mówić w stylu retro, jak o ważnej kwestii historycznej. Polska odzyskała niepodległość po I wojnie światowej. W odniesieniu do powstania państwa, w którym dziś żyjemy, komunistom (i ich sojusznikom) udało się narzucić określenie „transformacja ustrojowa”. W określeniu tym był projekt: nowa Polska nie powinna być ani nowa, ani polska - powinna stać się przekształconym PRL-em. Niestety, duża część opinii nieświadomie podjęła tę sugestię. Tymczasem zasadniczym zadaniem naszego pokolenia, odpowiedzią na daną nam przez Opatrzność wolność, jest budowa państwa - nowego niepodległego państwa, które powinno stać się nie epizodem, ale trwałym faktem w życiu naszego narodu i narodów Europy. Każde Święto Niepodległości to okazja do refleksji nad przeszłością, ale przede wszystkim - nad przyszłością.
Kiedy Alojzy Feliński pisał hymn „Boże, coś Polskę” - sprawę niepodległości uznał „za najświętszą”, zapewniając, że Bóg „tknięty jej upadkiem/ wspierał walczących” o jej odzyskanie. Te słowa, napisane na progu XIX wieku, znakomicie oddają zgodne przeświadczenie Polaków o świętości sprawy niepodległościowej. Była święta w tym sensie, który - mówiąc o powstaniu węgierskim ’56 - wyjaśniał papież Pius XII: „W czasach, gdy religia była żywym dziedzictwem dla naszych przodków, ludzie traktowali jako krucjatę każdą walkę, do której zmuszała ich niesprawiedliwość nieprzyjaciół”. Zresztą znaczenie sprawy polskiej dla całego chrześcijaństwa rozumieli nie tylko Polacy. Dla obu najwybitniejszych prekursorów europejskiego konserwatyzmu - Josepha de Maistre’a i Edmunda Burke’a - było oczywiste, że rozbiory Polski są taką samą zbrodnią, takim samym zamachem na chrześcijański ład społeczny, jak rewolucja francuska. A nasz Julian Klaczko przestrzegał, że niemożliwa jest trwała odbudowa Polski w Europie wrogiej naszym wartościom.
Dziś te dwie sprawy ponownie się zbiegają. U progu XXI wieku jeszcze wyraźniej niż 100 czy 200 lat temu widać znaczenie Polski dla cywilizacji chrześcijańskiej. Dwa lata temu Ojciec Święty Benedykt XVI w kazaniu krakowskim mówił, że wraz z wyborem Jana Pawła II na stolicę Piotrową nasza „ziemia stała się miejscem szczególnego świadectwa wiary w Jezusa Chrystusa”, że zostaliśmy „powołani, by to świadectwo składać wobec całego świata”. Ale jednocześnie Benedykt XVI zapewniał, że to polskie „powołanie jest nadal aktualne, a może nawet jeszcze bardziej od chwili błogosławionej śmierci Sługi Bożego”. I Papież apelował: „Niech nie zabraknie światu waszego świadectwa!”.
Ale zależność jest ciągle dwustronna. Bo Polska stała się na forum europejskim zaczynem ponownej refleksji nad chrześcijańskim powołaniem naszej cywilizacji, ale stała się też obiektem - formalnej i strukturalnej - presji, by wyrzec się chrześcijańskiego charakteru naszej państwowości. Dość tu przypomnieć tylko niedawną rezolucję Parlamentu Europejskiego w sprawie „praw reprodukcyjnych”, skierowaną wprost przeciw Kościołowi katolickiemu, a pośrednio przeciw Polsce i Irlandii, za zachowywanie w prawie elementarnej obrony nienarodzonych.
Uczniowie Piotr i Jan biegnący do grobu w poranek Zmartwychwstania Eugène’a Burnanda (1898 r.) (Dicastero per l'Evangelizzazione)
Od 8 kwietnia do 25 maja w rzymskim kościele San Marcello al Corso można oglądać dwa arcydzieła malarstwa chrześcijańskiego, nawiązujące do tajemnicy Zmartwychwstania Chrystusa.
11 kwietnia po raz czwarty odbędzie się Mała Droga Krzyżowa poświęcona byłym
więźniom niemieckiego obozu dla polskich dzieci przy ul. Przemysłowej w Łodzi.Uczestnicy wydarzenia wyruszą z parafii Najświętszej Maryi Panny Łaskawej po Mszy
św. o godz. 19.00.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
