- Choć nazwa miejscowości brzmi Czartajew, to ludzie tutaj są prawie jak anioły. Tymi słowami ks. Roman Kowerdziej, pierwszy proboszcz parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, określił swoich parafian. Miejscowość położona nieopodal Siemiatycz, swymi korzeniami sięga XV wieku, kiedy to wielki książę litewski Zygmunt Kiejstutowicz nadał Czartajew, wówczas zwany Czartajewce, Mikołajowi Nasucie. Przez lata dobra czartajewskie były we władaniu Chądzyńskich, Ossolińskich, Jabłonowskich, Ciecierskich i Wołków. W 1939 r. władze sowieckie upaństwowiły je i od tej pory, jak wiele pięknych miejscowości i osad na Podlasiu, popadły w zapomnienie. Dzisiaj, kiedy wjeżdża się do miejscowości, można zauważyć, że z biegiem lat Czartajew pięknieje. Zadbane domy, czyste drogi stają się powoli wizytówką tej miejscowości.
29 czerwca 2002 r. bp Antoni Dydycz erygował samodzielną parafię, a dotychczasową, zbudowaną staraniem parafian i ks. Józefa Horodeńskiego kaplicę mianował kościołem parafialnym.
W niedzielę poprzedzającą święto Podwyższenia Krzyża Świętego nasza redakcja gościła w Czartajewie na uroczystościach odpustowych, którym przewodniczył pasterz diecezji drohiczyńskiej bp Antoni Dydycz. On też wygłosił homilię, w czasie której przypomniał wszystkim zgromadzonym sens i wartość Krzyża w życiu codziennym każdego z nas. Nawiązując zaś do słów poety i geografa, wielkiego patrioty Wincentego Pola oraz bogatych w treść słów powitania, wypowiedzianych przez przedstawicielkę parafii, ukazał jak na przestrzeni dziejów chrystusowy Krzyż był ściśle związany z dziejami Podlasia.
Po zakończonej ofierze Mszy św., Ksiądz Biskup jeszcze raz prosząc wszystkich, by byli wiernymi uczniami Chrystusa, dziękował parafianom zgromadzonym na uroczystościach, władzom lokalnym na czele z wójtem Edwardem Zarembą i przewodniczącym Rady Gminy Andrzejem Sycewiczem, komendantowi Straży Pożarnej Edwardowi Krasowskiemu, dyrektorowi czartajewskiej szkoły Andrzejowi Kurzelowi i Księdzu Proboszczowi za zrozumienie, zaangażowanie i podjęte prace przy rozbudowie kaplicy, życząc jednocześnie, by kolejna procesja eucharystyczna mogła odbyć się przy dźwięku dzwonów zawieszonych na pięknej wieży kościelnej, której budowa jest już prawie ukończona.
Sobór Watykański II określił parafię jako wspólnotę wspólnot. Prawdę tę widać szczególnie na przykładzie czartajewskiej parafii, gdzie zaangażowanie dorosłych, młodzieży i dzieci jest bardzo widoczne. Dosłownie przez kilka lat, dzięki ofiarności parafian udało się odnowić i rozbudować dawną kaplicę, ale przede wszystkim bardzo pięknie i bogato ją wyposażyć. Działa tu pięknie śpiewająca schola młodzieżowa, prawie trzydziestoosobowa grupa ministrantów i lektorów, a nade wszystko dorośli parafianie, którzy troszczą się o wszelkie remonty i potrzeby materialne młodej parafii. To właśnie dzięki ich zatroskaniu i ofiarności można prowadzić remonty i rozbudowę świątyni. Życzymy proboszczowi ks. Romanowi Kowerdziejowi i całej rodzinie parafialnej, Bożego błogosławieństwa w podjętych na chwałę Bożą planach.
Pomóż w rozwoju naszego portalu