Najpierw trzeba rozstrzygnąć kwestię, kiedy zorganizować chrzest. Każdy, kto bywa na Sumie w swojej parafii, zorientuje się, że w ostatnich latach rodzice robią to coraz później. Zdarza się nawet, że kilkuletni kandydat do chrztu ucieka spod ołtarza, krzycząc: „Nie chcę”. Kiedyś ze względu na wysoką śmiertelność niemowląt chrzciło się je dzień, dwa po urodzeniu. Dzisiaj na szczęście nie musimy się już tak spieszyć, ale też nie ma potrzeby odwlekania tego wydarzenia w nieskończoność i igrania z Bożą cierpliwością. Jeśli nie stać nas na zorganizowanie wystawnego przyjęcia z okazji chrztu, możemy zrobić skromną uroczystość w kameralnym gronie, a nawet zupełnie z niej zrezygnować. Również chłodna pora roku nie jest dobrą wymówką, bo jeśli maluch chodzi na spacery, jest przyzwyczajony do zimna, a w sklepach znajdziemy ubranka do chrztu na każdą pogodę.
Dziecko musi mieć rodziców chrzestnych. Zwykle są to dwie osoby: kobieta i mężczyzna, choć warto wiedzieć, że jest to kwestia wyłącznie zwyczajowa (podobnie jak w przypadku ślubu). Zgodnie z prawem kościelnym wystarczyłaby jedna osoba. Przy podejmowaniu decyzji, kogo poprosić o pełnienie tej zaszczytnej funkcji, pamiętajmy przede wszystkim o tym, że rodzice chrzestni mają być dla dziecka świadkami wiary, a w razie naszej śmierci będą musieli nas zastąpić. Zamożność, związki rodzinne czy nasza przyjaźń z kandydatami na chrzestnych powinny się znaleźć na drugim planie. Pamiętajmy, że ojcem chrzestnym ani matką chrzestną nie może być osoba żyjący w związku niesakramentalnym. Musi natomiast mieć sakrament bierzmowania i skończone 16 lat.
Najlepiej zgłosić się do kancelarii parafialnej dwa, trzy tygodnie przed planowaną datą chrztu i ustalić szczegóły. Na pewno będą nam potrzebne: akt urodzenia dziecka, świadectwo ślubu kościelnego rodziców, szczegółowe dane chrzestnych i zaświadczenia z ich parafii potwierdzające, że mogą pełnić tę funkcję. W niektórych parafiach organizuje się krótkie spotkania dla rodziców i chrzestnych, podczas których ksiądz krótko wyjaśnia znaczenie sakramentu i rytuału. I pamiętajmy: w parafii prosimy o chrzest, a nie o chrzciny - jak zdarza się powiedzieć wielu rodzicom. Zwykle słyszą wtedy od księdza coś w stylu: „To zapraszam do kawiarni naprzeciwko”. Chrzciny to przyjęcie organizowane z okazji chrztu!
Kolorem chrztu jest biel, symbolizująca niewinność i doskonałość. Jeśli nie stać nas na uroczysty strój przeznaczony wyłącznie na tę okazję, możemy założyć dziecku cokolwiek. Ale jeśli decydujemy się na kupienie specjalnego ubrania, nie zakłócajmy tej symboliki i nie kupujmy czegoś w kolorze écru czy różowym - tylko dlatego, że taka teraz panuje moda. Małej katoliczce możemy założyć sukienkę i białe rajstopy, a chłopcu bawełniany lub polarowy strój podobny do garnituru. Dopełnieniem całości będzie biała czapeczka i buciki - dla dziewczynki mogą być bardziej strojne. Jeśli jest zima, a malec jeszcze nie siedzi, można go „zapakować” w becik. Maleństwo na pewno nie zmarznie, a rodzicom będzie łatwiej trzymać je na rękach w kościele. W niektórych regionach Polski panuje zwyczaj, że ubranie kupuje matka chrzestna. Najlepiej omówić to wcześniej.
Do kompletu potrzebna będzie jeszcze biała szatka i świeca. Ta druga jest symbolem Chrystusa. Podczas uroczystości ojciec chrzestny zapala ją od paschału. Natomiast szatka, czyli specjalna koszulka lub - częściej - chustka to symbol obmycia z grzechu i narodzenia do nowego życia. Możemy ją kupić w każdym sklepie z dewocjonaliami. Zakłada ją dziecku matka chrzestna.