Przed Mszą św. przedstawicielki Zgromadzenia przyniosły przed ołtarz relikwie bł. Edmunda Bojanowskiego, które gospodarz miejsca ks. Bernard Kozłowski umieścił na honorowym miejscu, obok jego wizerunku, otoczonego biało-czerwonym wystrojem kwiatów i patriotycznych elementów. W trakcie homilii wierni mogli usłyszeć historię życia Błogosławionego, przypomnianą przez s. Katarzynę. Po Eucharystii odmówiono modlitwę za wstawiennictwem bł. Edmunda Bojanowskiego.

Potem wierni gremialnie ucałowali relikwiarz i umocnieni na duchu przy wyjściu ze świątyni otrzymali jeszcze od Sióstr Służebniczek miłe, drobne upominki. S. Małgorzata Kaput, reprezentująca na uroczystości Przełożoną Generalną Sióstr Służebniczek powiedziała, że intencją i istotą parafialnego wydarzenia było zwrócenie uwagi na ochronę dzieci młodzieży przed deprawacją. Ten cel był mocno obecny w posłudze bł. Edmunda Bojanowskiego i jest nadal realizowany we współczesnym charyzmacie Zgromadzenia.

Życie bł. Edmunda Bojanowskiego przypada na czasy niepokojów, ucisków i zrywów powstańczych pierwszej połowy XIX wieku. Urodził się 14.11.1814 r. w Grabonogu koło Gostynia, w ówczesnym Księstwie Poznańskim, w głęboko religijnej i patriotycznej rodzinie ziemiańskiej. Atmosfera panująca w rodzinie i postawy rodziców tak wpłynęły na kształt jego osobowości, że „miłość Ojczyzny była dla niego pierwszą po miłości Boga”.

Jako młody człowiek z zapałem podjął studia najpierw na Uniwersytecie Wrocławskim w latach 1832-1835, a po śmierci rodziców kontynuował je na Uniwersytecie w Berlinie w latach 1836-1838. Punktem przełomowym w życiu bł. Edmunda była epidemia cholery w rodzinnym regionie w roku 1849, która doprowadziła zubożałą ludność wiejską do nieopisanej nędzy i osierociła wielką liczbę dzieci. Wówczas bł. Edmund z narażeniem życia, dniem i nocą pielęgnował chorych, za własne oszczędności kupował biednym wieśniakom żywność i lekarstwa oraz sprowadzał do chorych lekarza i kapłana z posługą sakramentalną.

Bł. Edmund Bojanowski będąc człowiekiem świeckim założył 3 maja 1850 r. żeńskie zgromadzenie zakonne o charakterze apostolskim. Istnienie zgromadzenia oparł nie na fundacjach czy kweście (jak to bywało w jego czasach), ale na pracy sióstr. Chciał służyć Zgromadzeniu jako kapłan, dlatego w 1869 r. rozpoczął przygotowanie do przyjęcia sakramentu kapłaństwa w Seminarium Gnieźnieńsko-Poznańskim. Jednak ze względu na chorobę musiał opuścić Seminarium.

Wówczas Metropolita Gnieźnieńsko-Poznański Kard. Mieczysław Ledóchowski wypowiedział znamienne słowa: „Jestem głęboko przekonany, że Pan Bóg chce tego człowieka w stanie świeckim uświęcić”. Po opuszczeniu Seminarium bł. Edmund zamieszkał u swego przyjaciela Ks. Gieburowskiego w Górce Duchownej, gdzie zmarł rok później, 7 sierpnia 1871 r. 13.06.1999 r. Ojciec Święty Jan Paweł II zaliczył Edmunda Bojanowskiego do grona błogosławionych.