Niedziela 4 czerwca br. na stałe przejdzie do historii parafii św. Judy Tadeusza w Jeleniej Górze-Czarnem. Był to dzień, na który od kilkudziesięciu lat oczekiwała miejscowa społeczność. Konsekracja nowo wybudowanej świątyni w każdej wspólnocie jest wydarzeniem wyjątkowym i znaczącym. Na Czarnem, niewielkiej wsi na obrzeżach Jeleniej Góry, od kilkunastu lat dzielnicy tego miasta, była to uroczystość tym ważniejsza, gdyż dokonano konsekracji pierwszej świątyni powstałej w tym miejscu w 700-letniej historii osady. Przez lata historii były tu młyny, gorzelnie, gospody, stawy hodowlane, do tej pory stoi neorenesansowy zamek, obecnie odremontowywany. Nigdy jednak nie było tu kościoła. Obecna wspólnota parafialna uznała, że siedem wieków takiego „zaniedbania” wystarczy i wreszcie nadszedł czas, by stan ten zmienić.
Okazją, którą nie sposób było zaprzepaścić, było przekazanie przez śp. Mariannę Smirnow w 1979 r. swej posesji na cele kościelne. Budynek mieszkalny stał się plebanią, a sąsiadujące z nim pomieszczenie, spełniające rolę stodoły, adaptowano na kaplicę. Wysiłki te zauważone zostały przez ówczesnego metropolitę wrocławskiego abp. Henryka Gulbinowicza, który trzy lata później erygował na Czarnem samodzielną parafię. Do tej pory bowiem miejscowa wspólnota należała do coraz to innych jeleniogórskich parafii. Proboszczem mianowano śp. ks. Zbigniewa Stefaniaka, który jako pierwszy podjął trud wznoszenia nowej świątyni.
1 lipca 1987 r. do parafii przybył nowy kapłan, ks. Jerzy Gniatczyk. Zapał, energia i zmysł organizacyjny młodego kapłana spowodował, że budowa nabrała impetu. To głównie dzięki jego wysiłkowi możemy cieszyć się obecnym kształtem i wystrojem świątyni. To głównie dzięki niemu mogliśmy cieszyć się z tej wspaniałej i podniosłej uroczystości konsekracji kościoła.
Aktu konsekracji dokonał ordynariusz diecezji legnickiej bp Stefan Cichy, któremu wszystkie rodziny parafii składają serdeczne podziękowanie za ten dar. Jego Ekscelencji towarzyszyli obaj dziekani jeleniogórscy ks. Tadeusz Dańko i ks. Bogdan Żygadło. Obecnych było również kilkunastu kapłanów z naszej i sąsiedniej, świdnickiej diecezji, wśród nich dwaj przyjaciele ks. Jerzego i naszej wspólnoty, ks. Stanisław Wójcik, proboszcz jednej z podpieszyckich parafii, który poprowadził rekolekcje przygotowujące nas do tej wielkiej uroczystości oraz ks. Kazimierz Pietkun, proboszcz par. św. Józefa Robotnika w Zgorzelcu.
Święty Paweł w liście do Efezjan napisał: „A więc nie jesteście już obcymi i przechodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga. Apostołowie i prorocy są tym fundamentem, na którym zbudowani jesteście, a sam Chrystus Jezus jest kamieniem węgielnym. W Nim cała budowla mocno jest zespolona i wzrasta, by tworzyć świątynię świętą w Panu”. Istotnie, od tej chwili świątynia nasza stała się przestrzenią sakralną, a my sami domownikami Boga.
Od tej chwili nasza niewielka wspólnota parafialna stała się częścią wielkiej, żywej wspólnoty Ludu Bożego. Nasze pokolenie ma ogromne szczęście. Mieliśmy możność żyć w okresie jednego z najdonośniejszych pontyfikatów w historii Kościoła, pontyfikatu Jana Pawła II. Nasz wielki Rodak wołał do nas „Otwórzcie drzwi Chrystusowi”. My otworzyliśmy drzwi tej świątyni Chrystusowi, otworzyliśmy je szeroko i otworzyliśmy drzwi naszych serc, najszerzej jak potrafimy. Jan Paweł II nawoływał także „Strzeżcie wiary dla przyszłych pokoleń”.
My, parafianie św. Judy Tadeusza Apostoła, fundamentu tej świątyni, pragniemy zapewnić, że słowom nieodżałowanego Ojca Świętego stanie się zadość - wiary ustrzeżemy i trwać będziemy w niej mocno, do czego zachęcał nas także w ostatnich dniach Jego następca, Ojciec Święty Benedykt XVI.
Zdajemy sobie sprawę, że konsekracja kościoła nie jest zakończeniem budowy Domu Bożego, lecz jej początkiem. Teraz my własnym życiem i świadectwem musimy go nieustannie wzmacniać i chronić. Przyjdzie nam to czynić tym łatwiej, gdyż mamy świadomość, że ostoją i wielkim wsparciem w tym postanowieniu będzie dla nas ks. Jerzy Gniatczyk, animator i twórca tego dzieła. Bez jego wiary, uporu i olbrzymiego samozaparcia, uroczystość ta nie miałaby miejsca. Dlatego w imieniu całej parafii, ale i w imieniu przyszłych pokoleń, którym po nas przyjdzie odpowiadać na to Boże wezwanie, chcielibyśmy złożyć drogiemu ks. Jerzemu wyrazy naszej najszczerszej wdzięczności.
Ksiądz biskup Stefan Cichy namaścił tej niedzieli ołtarz i ściany świątyni, ale także namaścił nasze serca, byśmy, raz jeszcze powtarzając za św. Pawłem, mogli stać się „domownikami Boga”. Za ten dar wszystkie rodziny naszej parafii składają Jego Ekscelencji serdeczne „Bóg zapłać!”.