Drodzy Bracia w kapłaństwie,
Drodzy Bracia i Siostry w życiu zakonnym,
Ukochani Diecezjanie!

1. Dzień Ofiarowania Pańskiego, w polskiej tradycji znany pod nazwą święta Matki Bożej Gromnicznej, od strony biblijnej stanowi zamknięcie jakby czasu narodzenia i dziecięctwa Pana Jezusa. Zgodnie bowiem z Prawem Mojżesza rodzice zobowiązani byli „każde pierworodne dziecko płci męskiej” poświęcić, czyli ofiarować Panu. I tak czyni Matka Najświętsza ze św. Józefem. Udają się do świątyni jerozolimskiej, aby zadośćuczynić Prawu, ale także aby wyprosić Boże błogosławieństwo dla Dzieciątka. I tam, zaraz na początku, przeżywają wielki wstrząs duchowy. Zaskoczeniem przecież było dla nich powitanie przez prorokinię Annę i starca Symeona i słowa wypowiedziane przez niego:
„Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu w pokoju,
według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
któreś przygotował wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”
(Łk 2, 29-32).
W ten sposób spełniło się proroctwo Malachiasza, który zapowiadał: „Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie” (Ml 3, 1). O tym wszystkim słyszeliśmy w dzisiejszych czytaniach mszalnych.

2. Bogactwo treści religijnych, którym nas obdarza dzisiejsza uroczystość, sprawia, że Kościół nadał temu świętu wyjątkowe znaczenie. To w dniu dzisiejszym święcimy świece - gromnice. One mają nam mówić o tym „świetle na oświecenie pogan”, które zresztą winno nas prowadzić aż do chwały wiecznej. To światło zawsze będzie miało szczególną moc, gdyż tym światłem jest sam Jezus Chrystus.
On mocą tego światła darzy nas w Słowie Bożym, w rozjaśnianiu dróg naszego powołania i w Eucharystii Świętej. Z tego to tytułu, nawiązując też do samej istoty Ofiarowania Pańskiego, sługa Boży Jan Paweł II ogłosił to święto Dniem Życia Konsekrowanego, aby przypominać nam wszystkim, że życie zakonne uczestniczy w tamtym wydarzeniu, jakie miało miejsce dwadzieścia wieków temu w świątyni jerozolimskiej. A śluby zakonne i wierność w ich zachowywaniu powinny być odpowiedzią, którą całym swoim życiem wyrażają zakonnice i zakonnicy. W pewnej wszakże mierze wszyscy ochrzczeni, podejmując określone obowiązki i zadania, świadomi duchowego powołania do czynienia dobrze, mają swój udział w tej tajemnicy, którą tradycja wschodnia nazywa również świętem spotkania. Postępując uczciwie, szczerze wypełniając swoje zadania, zawsze spotykamy się z Chrystusem.

3. W tym roku chcemy dzisiejszemu świętu nadać wyjątkowy charakter. Kolejny już raz będziemy w całej diecezji świętowali zakończenie tak okresu Bożego Narodzenia, jak i tradycyjnej wizyty duszpasterskiej, zwanej kolędą. Pierwszy raz będziemy ten fakt przeżywali po śmierci Jana Pawła II. Z tego to względu naszą tegoroczną kolędę poświęciliśmy jakby podsumowaniu tego wszystkiego, co przeżyliśmy w czasie Roku Eucharystii. Eucharystia jest Ofiarą, Eucharystia jest również światłem. Czy to ma swoje odniesienie do naszego życia? Czy jesteśmy gotowi ofiarować coś z siebie Panu Bogu w takim duchu, jak to uczyniła Matka Boża i św. Józef? Czy Rok Eucharystii umocnił naszą wolę chętnego uczestnictwa we Mszy św. w każdą niedzielę i święto, a nawet w dzień powszedni? Czy pomaga nam w coraz częstszym i gorliwszym przystępowaniu do Komunii św.? Czy wreszcie, pamiętamy o tym, czym jest adoracja Najświętszego Sakramentu, publiczna, względnie prywatna, przeżywana w kościele, a nawet duchowo w pracy i domu?
Podczas wizyty kolędowej nasi kapłani w każdym domu pozostawili specjalną pamiątkę. Weźmy ją dzisiaj raz jeszcze do ręki. Przeczytajmy to, co jest na trzeciej stronie. Jest tam zachęta, abyśmy w dzisiejszy wieczór zebrali się całą rodziną przy Piśmie Świętym, gromnicy, przy krzyżu i po krótkiej lekturze Pisma Świętego wspólnie przeżyli duchową adorację Pana Jezusa Eucharystycznego. Skorzystajmy z fragmentu listu Jana Pawła II Zostań z nami, Panie. Wykorzystajmy modlitwę z ostatniej strony pamiątkowego folderu. I popatrzmy na twarz Jana Pawła II, niosącego Najświętszy Sakrament w monstrancji. Postawmy sobie te pytania, które nieco wyżej zostały przypomniane.

4. W tym naszym wieczornym spotkaniu pragnie wziąć udział następca Jana Pawła II - Papież Benedykt XVI. On to przed miesiącem, przemawiając do nas w czasie wizyty ad limina Apostolorum - do progów Apostolskich, w jakiś sposób nawiązując do Roku Eucharystii, zachęcał nas, abyśmy nasze nauczanie koncentrowali „na doświadczeniu sakramentalnym, a szczególnie na przeżywaniu misterium Eucharystii. Ojcowie Soborowi - pisze Ojciec Święty - nie wahali się uznać, że Eucharystia jest «źródłem i szczytem całej ewangelizacji» (por. Presbyterorum ordinis, 5; Sacrosanctum concilium, 10). Jak pisał mój umiłowany poprzednik Jan Paweł II: «Kościół otrzymał Eucharystię od Chrystusa, swojego Pana, nie jako jeden z wielu cennych darów, ale jako dar największy, ponieważ jest to dar z samego siebie, z własnej osoby w jej świętym człowieczeństwie, jak też dar Jego dzieła zbawienia» (Ecclesia de Eucharistia, 11). Dlatego pasterze Kościoła - przypomniał nam Ojciec Święty - muszą dołożyć wszelkich starań, aby powierzony im lud miał świadomość wielkości tego daru i by jak najczęściej przybliżał się do Sakramentu Miłości zarówno w celebracji eucharystycznej, w Komunii św., jak i w adoracji” (Benedykt XVI, Do biskupów polskich, Poznań 2006, str. 29).
5. Ukochani Diecezjanie,

wspólnie i z radością podejmijmy to orędzie Ojca Świętego. Włączmy go w treści naszego dzisiejszego Apelu, który będziemy przeżywali w łączności z Jasną Górą o godz. 21.00.
Nie żałujmy naszego czasu i poświęcenia. Nie żałujmy naszych serc. Duchowego wsparcia potrzebujemy my sami, nasze rodziny, dzieci i młodzież. Potrzebują ludzie bezrobotni i zagubieni, chorzy i starzy. Światła bowiem i mocy Bożej potrzebuje nasza Ojczyzna, Polska.
Niech dzięki naszemu wspólnemu zgromadzeniu gromnicznego wieczoru stanie się miła nasza modlitwa, jak miła Bogu była ofiara Dzieciątka Jezus i jak to bywało, według proroka Malachiasza, „za dawnych dni i lat starożytnych”, także w historii Polski i Podlasia.
Niech opieka Bożego Dziecięcia wniesie jak najwięcej światła i nadziei w nasze serca i w nasze życie. W tym duchu udzielam wszystkim pasterskiego błogosławieństwa: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego! Amen.

Oddany w Panu

+ Antoni P. Dydycz - Biskup Drohiczyński