Zarówno Rok Eucharystii, liczne dokumenty wydane przez Jana Pawła II, jak i VIII Kongres Eucharystyczny pozwoliły zbliżyć się do wielkiej tajemnicy, jaką jest Eucharystia - sakrament, który jest najdoskonalszą szkołą kroczenia drogą rad ewangelicznych. Te prawdy przybliżał w homilii zgromadzonym podczas kongresowego dnia osób konsekrowanych bp Jan Wątroba. Dostojny Celebrans wskazywał na wymiary Eucharystii: „Eucharystia to uczta, na którą sam Bóg nas zaprasza i podczas której karmi nas Ciałem i Krwią Swego Syna, pokarmem, który jest Chlebem na drogę do wieczności, bo «Kto spożywa Moje Ciało i pije Moją Krew, żyć będzie». (…) Eucharystia to pamiątka męki Jezusa, śmierci i zmartwychwstania. Słowa powtarzane podczas każdej Mszy św.: «To czyńcie na moją pamiątkę» przywołują źródło i szczyt tamtych wydarzeń”. Ksiądz Biskup zwrócił uwagę osobom konsekrowanym, że do istoty ich życia należy adoracja - przebywanie w obecności Jezusa, by trwać u stóp Mistrza, by słuchać Go, często „milczącego”, bo jak mówi Pan Jezus: „Jeżeli Moje milczenie ich nie przekona, to Moje słowa na nic się zdadzą”. Każda adoracja jest zaproszeniem do wzajemnego patrzenia na siebie, słuchania. Celebrans w obrazie Jezusa z Wieczernika - Boga pochylającego się do stóp człowieka, ukazał służbę jako papierek lakmusowy owocnego przeżywania Eucharystii: „Tutaj Jezus wzywa nas do świętości. To jest istota doskonałości chrześcijańskiej. Eucharystia to także szkoła służby. Jezus codziennie powtarza: «To czyńcie na Moją pamiątkę»”. Tajemnicę Eucharystii - szkoły miłości i świętości w życiu osób konsekrowanych pogłębiał w ascetycznej konferencji o. Józef Płatek. Prelegent przypomniał powołanym, że ich profesja nierozłącznie związana jest z Ofiarą Chrystusa: „Poprzez profesję zakonną związaliśmy się wyjątkowo z Eucharystią. W chwili profesji ofiarowaliśmy siebie Bogu w ścisłej łączności z ofiarą Chrystusa. Nie ma życia zakonnego bez codziennej Eucharystii. Wraz z ofiarą miłości, wyniszczenia i najdoskonalszego oddania się Ojcu przez Chrystusa związane są nasza konsekracja i oddanie na całkowitą własność Bogu”. Odwołując się do słów z prymicyjnego obrazka wielkiego szwajcarskiego teologa Hansa von Baltazara: „Wziął, błogosławił, łamał i dawał” - Ojciec Paulin ukazał analogię do tajemnicy życia radami ewangelicznymi zawartymi w słowach eucharystycznej konsekracji: „Wziął chleb - mocą uprzedzającej łaski Bóg wziął mnie i powołał. Pobłogosławił - konsekrował, czyli Bóg uczynił mnie swoją własnością. Łamał - jest to konieczne, aby mogło nastąpić dawanie. Dawanie - to oddać swoje zdolności, czas do dyspozycji innych na wzór Chrystusa”. Ojciec Płatek konferencję zakończył modlitwą: „Pozostań ze mną Panie, bo ciemność zapada, a lękam się mroku oschłości, pokus, krzyży, cierpień. Pozostań ze mną, Panie, bo chcę być zjednoczony z Tobą w momencie śmierci i na całą wieczność”.
Pomóż w rozwoju naszego portalu