List od Prezydenta RP Andrzeja Dudy odczytała Zofia Romaszewska, doradca Prezydenta.

– Ze smutkiem przyjąłem wiadomość o odejściu ks. Wojciecha Czarnowskiego. Żegnamy dzisiaj kapłana, który całym swoim życiem służył bliźnim. Zawsze życzliwy i pełen wewnętrznej, chrześcijańskiej radości, był otwarty na ludzi o różnych przekonaniach i doświadczeniach. Nikogo nie oceniał ani nie odrzucał. Dla każdego znajdował zarówno słowa pokrzepienia duchowego, jak tez środki materialnego wsparcia. Podniósłszy z ruin dawną kaplicę klasztoru, do którego pół wieku wcześniej wstąpiła św. s. Faustyna, jako pierwszy proboszcz wolskiej parafii Miłosierdzia Bożego stworzył tu prawdziwe centrum miłosierdzia. W założonym przezeń ośrodku charytatywnym pomoc i schronienie otrzymywali potrzebujący z całej stolicy i dalszych stron. Miał dar inspirowania innych do działań, dzięki czemu dzieło znacznie rozwijało się – napisał prezydent.

Przypomniał także, że w murach kościoła przy ul. Żytniej, toczyło się życie kulturalne i intelektualne środowisk opozycji antykomunistycznej: „Gromadziły się tu osoby i środowiska często odległe i od religii katolickiej i od siebie nawzajem. Tu znajdowano atmosferę spotkania i dialogu, sprzyjającą zrozumieniu swoich racji i zbliżeniu ponad różnicami".

Prezydent pośmiertnie uhonorował śp. Wojciecha Czarnowskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski „Za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy duszpasterskiej oraz za działalność na rzecz osób potrzebujących pomocy”. Order przekazano na ręce siostry Zmarłego, p. Reginy Wiśniewskiej.

Kazanie wygłosił obecny proboszcz parafii Miłosierdzia Bożego i św. s. Faustyny, ks. kanonik Krzysztof Stosur.

– Zebraliśmy się tu wszyscy, by Panu Bogu podziękować za tego, który nas tu do tej świątyni przywoływał, przyciągał, zachęcał. Ks. Wojciech to niezwykły kapłan i człowiek. Kiedy widziałem go ostatnio i zapewniałem o modlitwie pielgrzymów za niego, mówił by modlić się w ważniejszych sprawach. Zapewniłem go, że jego zdrowie jest dla nas ważną sprawą – mówił.

Pod koniec Mszy odczytano osobisty list od bp. Józefa Zawitkowskiego, przemówili także m.in. przedstawiciele władz samorządowych i parafian. Jako ostatni głos zabrał kard. Kazimierz Nycz, dziękując w imieniu Kościoła warszawskiego Panu Bogu za kapłaństwo i życie ks. Wojciecha, podziękował także Zmarłemu oraz wyraził współczucie rodzinie i bliskim.

– Podczas przemówień podkreślono, że ks. Wojciech gromadził wokół siebie różnych ludzi, o różnych poglądach. Był otwarty. Ta różnorodność uczestników tek uroczystości świadczy także o tym, że ks. Wojciech był człowiekiem wielkiego formatu – mówił kard. Nycz. – Zaczynał kapłaństwo, kiedy kończył się sobór. Realizował go nie tylko przez piękno głoszenia słowa Bożego, dbając o piękno sprawowanej liturgii, wprowadzając odnowę liturgiczną. Ale wprowadzał ten sobór bardzo integralnie, biorąc z niego ducha ekumenizmu, a także świadomość konieczności ewangelizowania kultury i poprzez kulturę – mówił metropolita warszawski.

Ciało Zmarłego złożono w grobie rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

*** Ks. Wojciech Czarnowski od 1974 r. zorganizował od podstaw życie duszpasterskie w zrujnowanej, niezagospodarowanej od czasów Powstania Warszawskiego kaplicy przy ul. Żytniej. Działalność na tym terenie prowadził przy silnym wsparciu kard. Stefana Wyszyńskiego. Prowizorycznie odbudowana przez ks. Czarnowskiego ze zniszczeń wojennych kaplica – w której modliła się ongiś św. Faustyna – stała się zaczątkiem powołanej w 1980 r. parafii pw. Miłosierdzia Bożego, której był proboszczem do 1997 r.

Wśród wielu inicjatyw Zmarłego warto wymienić opiekę nad środowiskiem kultury. W latach 80-tych w tutejszym kościele miały miejsce liczne spektakle teatralne, koncerty, wystawy, projekcje filmowe, dyskusje i odczyty. W okresie stanu wojennego Żytnia stała się miejscem spotkań dla działaczy podziemia. Kościół Miłosierdzia Bożego gościł różne inicjatywy artystyczne i od lata 1983 r. budynki parafialne służyły jako ważny ośrodek sztuki niezależnej, a świątynia zyskała w krótkim czasie status słynnego w całym kraju dysydenckiego centrum kultury. W latach 1983–85 gościły tutaj kolejne edycje Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej, w których uczestniczyło kilkudziesięciu pisarzy, awangardowe sztuki teatralne – często objęte zapisem cenzury, jak „Raport z Oblężonego Miasta” w wykonaniu Teatru Ósmego Dnia czy wieczory poetyckie ks. Jana Twardowskiego. W Wielki Piątek 5 kwietnia 1985 r. zespół teatralny kierowany przez Andrzeja Wajdę wystawił tu po raz pierwszy „Wieczernik” Ernesta Brylla.

W końcu lat 80-tych inicjatywom artystycznym zaczęły towarzyszyć przedsięwzięcia stricte opozycyjne. Tutaj miał miejsce “Tygodnik mówiony” animowany przez Stefana Bratkowskiego wraz z małżonką, czy seminarium poświęcone prawom człowieka, zorganizowane w 1987 r. przez Ruch Wolność i Pokój i obsadzone przez delegatów z 16 krajów. Pod koniec dekady pomieszczenia kościelne zaczęły gościć liderów pół-konspiracyjnej Solidarności. Podczas jednego z nich pod koniec 1988 r. powołano tu Komitet Obywatelski przy Lechu Wałęsie. Komitet spotykał się na Żytniej przez kilka miesięcy.

Drugą ważną sferą działalności ks. Wojciecha Czarnowskiego była pomoc charytatywna. Na terenie parafii zapoczątkował on wszechstronną opiekę nad bezdomnymi i ubogimi. Wraz z grupą świeckich powołał do życia w 1990 r. Ośrodek Charytatywny „Tylko z darów miłosierdzia”. W ramach ośrodka zorganizowano najpierw bar dla bezdomnych na Lesznie, a następnie ośrodek dla bezdomnych kobiet „Malwa” i ośrodek dla bezdomnych mężczyzn „Przystań” oraz przeznaczoną dla nich łaźnię. Ponadto codziennie zanoszono obiady ludziom schorowanym i samotnym, mieszkającym na terenie całej dzielnicy Wola.