Zakończył się kolejny obóz integracyjny stypendystów Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia” (DNT), zwanych „papieskimi dziećmi”. W bieżącym roku odbył się on od 16 do 29 lipca. Przyświecało mu hasło: „Wiara, nadzieja, miłość - te trzy”, co wyrażało się skrótem „T3” widocznym m.in. na koszulkach obozowiczów. Ok. 1300 osób (wraz z kadrą) z całej Polski gościło Trójmiasto.

Dlaczego tutaj?

Wybór miejsca nie był przypadkowy. W br. obchodzimy 25. rocznicę powstania „Solidarności”. Stypendyści poznawali jej historię i rolę w naszych najnowszych dziejach. Kiedy rodził się ten ruch społeczny, który zapoczątkował upadek komunizmu, ich nie było jeszcze na świecie.
Każdy obóz stypendystów wiąże się z obchodami jubileuszowej rocznicy ważnego wydarzenia historycznego, co jest bardzo istotne w kształtowaniu świadomości i poczucia tożsamości narodowej młodego pokolenia. Rok temu uczestnicy obozu zwiedzali zakątki Warszawy w związku z 60. rocznicą powstania warszawskiego, a w 2003 r. wędrowali krakowskimi szlakami Jana Pawła II w związku z 25-leciem pontyfikatu Ojca Świętego.

Co tradycyjnie?

Każdy obóz rozpoczyna się i kończy wspólną uroczystą Mszą św. Msza inauguracyjna miała miejsce w słynnej z koncertów organowych katedrze w Oliwie. To tu co roku odbywają się Międzynarodowe Festiwale Muzyki Organowej.
Mszy św. 17 lipca br. przewodniczył abp Tadeusz Gocłowski, metropolita gdański i przewodniczący Rady Fundacji DNT.
Bazylika Mariacka, konkatedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, największa ceglana gotycka świątynia na świecie, zdolna pomieścić w swym wnętrzu 25 tys. wiernych, była miejscem Mszy św. kończącej pobyt stypendystów nad Bałtykiem. Przewodniczył jej i homilię wygłosił biskup włocławski Wiesław Alojzy Mering. Na zakończenie przypomniał on słowa Papieża Polaka: „Wymagajcie od siebie, choćby inni nie wymagali, bo Jezus stawia ludziom wymagania, zaś siłę chrześcijaństwa stanowi miłość, która jest wymaganiem a nie schlebianiem sobie”.
Tradycyjnie wszyscy stypendyści, uczestnicząc we wspólnych spotkaniach, ubrani byli w żółte koszulki z symbolami tegorocznego obozu. Wychowawców i opiekunów można było rozpoznać po koszulkach granatowych. Nabożeństwa ubogacał swoim śpiewem międzyośrodkowy chór.

Co nowego?

Każdy obóz, to także nowe pomysły i nowe doświadczenia. W tym roku nasi najstarsi stypendyści (nie licząc zwycięzców w konkursie im. bp. J. Chrapka, też firmowanego przez Fundację DNT) zdawali maturę i próbowali swoich sił w starcie na wyższe uczelnie.
Postanowiono podzielić wszystkich uczestników obozu według grup wiekowych i zaproponować im różne formy spędzania czasu. 200 maturzystów zakwaterowano w dwóch ośrodkach wypoczynkowych w Gdyni, niedaleko od plaży i morza. Pozostałych rozmieszczono w Gdańsku - w internatach i schroniskach młodzieżowych. Było pięć ośrodków z gimnazjalistami i cztery z licealistami, w różnej odległości od Starego Miasta, głównego celu naszych wypraw.
Nowością są trzydniowe rekolekcje dla wszystkich obozowiczów. Wydaje się, że przypadły one do serca młodym ludziom, gdyż poruszały istotne problemy współczesnej młodzieży, m.in. rozumienie miłości.
Wszyscy także odbyli kurs maltański (pierwszej pomocy przedmedycznej) oraz warsztaty na temat form wolontariatu, jako że każdy stypendysta zobowiązany jest do działań wolontariackich w ciągu roku na terenie swojego miejsca zamieszkania, parafii czy szkoły. Ma to uczyć młodych ludzi nie tylko brania, ale też znajdowania radości i satysfakcji w dawaniu siebie, swego czasu i zdolności innym.
Dzięki współpracy Fundacji z Centrum Organizacji Pozarządowych w Trójmieście udało się przygotować bardzo bogatą ofertę edukacyjną, różnorodne warsztaty zgodnie z zapotrzebowaniem młodzieży: teatralne, taneczne, choreograficzne, dziennikarskie, ceramiczne, plastyczne, psychologiczne, muzyczno-liturgiczne i inne. Warsztaty, podczas wcześniejszych obozów przeprowadzane przez opiekunów grup, teraz prowadzili profesjonaliści zatrudnieni w różnych instytucjach na terenie Gdańska i Sopotu. Warsztaty na temat postaw obywatelskich prowadził prezydent Sopotu Jacek Karnowski.

Co dla ducha?

„Formacja stypendialna jest przede wszystkim formacją religijną - mówi ks. Dariusz Kowalczyk - dlatego codziennie młodzi ludzie uczestniczą we Mszy św. Ojcowie Dominikanie głoszą dla nich rekolekcje. Poza tym staramy się stworzyć im możliwość poznania kultury tego miejsca. Przyglądamy się pracy Uniwersytetu Gdańskiego, Akademii Morskiej i Akademii Marynarki Wojennej. Nade wszystko staramy się przybliżyć młodym ludziom pojęcie «Solidarności». Oni nie znają tego ruchu. Chcemy, aby wiedzieli, czym była «Solidarność»”.
Dopełnieniem rekolekcji był niewątpliwie znany film Giacomo Battiato Karol. Człowiek, który został papieżem. Wszyscy oglądający przeżyli go z właściwą sobie wrażliwością.
Wielkim przeżyciem stało się z pewnością spotkanie modlitewne pod pomnikiem Poległych Stoczniowców w Stoczni Gdańskiej, zwanym popularnie pomnikiem Trzech Krzyży. U stóp 42-metrowych krzyży zwieńczonych kotwicami, w miejscu, które odwiedzają wybitne osobistości przybywające do Gdańska (składali tu wiązanki kwiatów np. Jan Paweł II, G. Bush, M. Thatcher) już po godzinie dwudziestej rozbrzmiewały radosne śpiewy na uwielbienie, prowadzone przez Diakonię Muzyczną SNE. Tłumy żółto odzianych stypendystów wciąż napływały z różnych stron miasta, przyciągając uwagę jego mieszkańców. Uroczystość rozpoczął prezydent Gdańska Paweł Adamowicz, nawiązując do historycznych wydarzeń i ich dzisiejszej spuścizny. Punktualnie o 21.37, w godzinę śmierci Ojca Świętego Jana Pawła II, rozbrzmiały słowa Apelu Jasnogórskiego. Później abp Tadeusz Gocłowski wygłosił słowo do zgromadzonej młodzieży i wspólnie została odśpiewana Barka. Głos Papieża (z nagrania na CD), śpiewy, taniec, poczucie jedności i wspólnoty, a nad tym wszystkim pogodne niebo - na długo pozostawiły niezatarte wrażenia w sercach rozentuzjazmowanych (bądź refleksyjnych) młodych ludzi.
Nie mniej ważnym wydarzeniem była peregrynacja relikwii św. Tereski od Dzieciątka Jezus. Relikwie dotarły do Gdańska 20 lipca. Najpierw przyjechały z Szymbarka do bazyliki Mariackiej. Mszę św. o godz. 18.00 odprawił abp Tadeusz Gocłowski. Następnie relikwie zostały wyprowadzone do Złotej Bramy, a stamtąd trafiły do parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus - zostały wystawione na polowym ołtarzu przy tamtejszej kaplicy przy ul. Powstańców Warszawskich. Czuwanie przy relikwiach, w strugach ulewnego deszczu, trwało do północy. Przed godziną pierwszą relikwie powędrowały do klasztoru Sióstr Karmelitanek Bosych w Gdyni Orłowie, aby rano znaleźć się w kościele Ducha Świętego w Sopocie Kamiennym Potoku.
Stypendyści utworzyli szpaler wokół relikwii i odprowadzili je do miejsca czuwania, tłumnie wypełniając niewielki plac przed kaplicą.

Co dla ciała?

Wydawałoby się, że nad morzem priorytetem będzie pobyt na plaży i kąpiel w Bałtyku. Nic bardziej błędnego. Czas mieliśmy tak wypełniony warsztatami i zwiedzaniem, że na zwykłe plażowanie już go trochę brakowało. W dodatku trafiła nam się bardzo kapryśna pogoda - tak zmienna, jak bywa tylko w górach i… nad morzem. Słoneczne chwile trzeba było po prostu chwytać każdego dnia i dobrze, jeśli komuś się udało.
W ośrodkach odbywały się czasem dyskoteki, wspólne wieczorki, rozwijały się nowe znajomości i utrwalały wcześniejsze. Warunki mieszkaniowe były nawet lepsze, niż rok temu w Warszawie.

A na koniec...

Na koniec należą się słowa podziękowania organizatorom obozu - zarówno pracownikom Fundacji, jak też ks. abp. Tadeuszowi Gocłowskiemu, księżom proboszczom parafii, które udostępniały nam swoje świątynie, władzom Trójmiasta, dyrektorom ośrodków, instytucjom prowadzącym warsztaty. A także wielkiej rzeszy młodszych i starszych wiekiem, stażem pracy i doświadczeniem opiekunów i wychowawców. Chciałabym podziękować mojej kadrze: Dorocie Szpurze z Sarnak na Podlasiu (5 razy razem na obozach Fundacji); Joannie Soćko z Pozezdrza na Mazurach (3 razy razem); Annie Suskiej i Małgorzacie Mikrut z Krakowa (2 razy razem) oraz ks. neoprezbiterowi Pawłowi Lebdzie z Limanowej i klerykowi Rafałowi Wasielewskiemu ze Starogardu Gdańskiego. Bardzo dobrze się z nimi pracowało.
Doświadczenia w pracy wychowawczej zdobywali także młodzi ludzie, niewiele starsi od swoich podopiecznych: Monika Tyburek, Joanna Miazga, Anna Mroczka, Małgorzata Batko, Julitta Korab i Jakub Zwolski. Służbę maltańską pełnili Agnieszka Mitan i Karol Garbień z Myślenic.
Na pochwały zasłużyli także nasi stypendyści, dając przykład właściwych postaw i zachowań. Wszyscy, z którymi się stykaliśmy przez te dwa tygodnie, nie mogli się nadziwić, że istnieje jeszcze taka dobra, porządna młodzież. Budujący przykład.