Drodzy bracia kapłani, umiłowani diecezjanie!

17 sierpnia br. mija 25 lat od koronacji łaskami słynącej figurki Matki Boskiej Wambierzyckiej Królowej Rodzin. Chcemy w sposób uroczysty świętować ten ważny dla naszej młodej diecezji świdnickiej jubileusz.

Historia Sanktuarium w Wambierzycach

Kult Matki Bożej w znaku cudownej figurki rozwijał się w Wambierzycach od wielu stuleci. Jak podają kroniki, już na początku XIII w. była tu czczona, umieszczona na drzewie lipowym statuetka Matki Bożej z Dzieciątkiem. Od samego początku przybywali do tego miejsca pielgrzymi, aby się modlić i szukać orędownictwa naszej niebieskiej Matki. Sława Wambierzyc nabrała rozgłosu, gdy w pierwszych latach XIII stulecia niewidomy Jan z Raszewa odzyskał wzrok, modląc się przed figurką Matki z Dzieciątkiem. Po tym wydarzeniu coraz liczniejsze grupy pielgrzymów zaczęły napływać do Wambierzyckiej Madonny.
Wnet w pobliżu miejsca, gdzie znajdowała się statuetka Matki Bożej, postawiono drewniany kościół, który w 1263 r. biskup z Ołomuńca polecił konsekrować „na większą chwałę Boga i cześć Jego Przebłogosławionej Matki, pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny”. Wówczas to z wielką czcią przeniesiono łaskami słynącą figurkę do nowo wybudowanej świątyni. W latach 1715-1720 wybudowano obecną wspaniałą świątynię, której papież Pius XI nadał w roku 1936 tytuł bazyliki mniejszej.
Na przestrzeni dziejów przybywały do Pani Wambierzyckiej wielkie i małe grupy pątnicze, jak też indywidualni pielgrzymi, by szukać pociechy w swoich strapieniach i uczyć się od Matki Jezusa wiernego wypełniania woli Bożej. Maryja zaś w sposób szczególny ochraniała ziemię wambierzycką i wspomagała wszystkich pielgrzymów tu przybywających. O wielkiej łaskawości Pani Wambierzyckiej świadczą liczne wota pozostawiane w sanktuarium przez pielgrzymów.
Kult Matki Bożej Wambierzyckiej nie ustał z chwilą, gdy na te ziemie po drugiej wojnie światowej przybyli Polacy. Przeciwnie, za sprawą powojennych hierarchów nabrał nowego blasku, co doprowadziło do uroczystej koronacji łaskami słynącej figurki. Szczególny udział w tym dziele miał ówczesny arcybiskup metropolita wrocławski, kard. Henryk Gulbinowicz. W liście pasterskim zapowiadającym koronację figurki Matki Bożej Wambierzyckiej Królowej Rodzin pisał on: „jeżeli historia jest mistrzynią życia, to powinniśmy od tych, którzy nas poprzedzili, uczyć się, jak należy zachować oblicze godności religijnej nawet w najcięższych czasach. Ucząc się od głęboko wierzących pokoleń Ludu Bożego na ziemi wambierzyckiej, zechciejmy (...) naszą ojczystą modlitwą i pieśnią świadczyć na tej ziemi, że Polska jest zawsze wierna Chrystusowi, Krzyżowi i Ewangelii; że Polaków do Boga prowadzi zawsze pewną drogą Maryja - Królowa naszego Narodu”.

Wspomnienie koronacji figurki Wambierzyckiej Królowej Rodzin

Dzięki staraniom abp. Henryka Gulbinowicza, metropolity wrocławskiego, papież Paweł VI wydał 28 października 1977 r. bullę zezwalającą na uroczyste nałożenie koron na skronie Bożej Rodzicielki i Jej Syna. Decyzja o koronacji spotkała się z pełną aprobatą ówczesnego Prymasa Polski, kard. Stefana Wyszyńskiego, który na tę okazję ofiarował złote korony.
Uroczystość koronacyjna, po triduum przygotowawczym i nabożeństwach wprowadzających, odbyła się w niedzielę 17 sierpnia 1980 r. Wzięło w niej udział około 300 tys. pielgrzymów: Polaków, Czechów, Słowaków, Niemców oraz Węgrów, w tym 39 biskupów z kraju i zagranicy. Na początku koncelebrowanej Mszy św. koronacyjnej, której przewodniczył kard. Sebastian Baggio, wysłuchano z taśmy magnetofonowej słów Ojca Świętego Jana Pawła II. Papież podkreślił znaczenie zawierzenia Matce Bożej i wyraził radość, że miłość i cześć dla Maryi doczekała się właśnie takiego wyrazu, zachęcił do odnowy życia rodzinnego oraz polecił modlitwom nadchodzący synod biskupów w Rzymie, poświęcony zadaniom rodziny w Kościele i w świecie współczesnym.
Po poświęceniu przez Księdza Prymasa Stefana Wyszyńskiego złotych koron, dokonano koronacji figurki Wambierzyckiej Królowej Rodzin. Koronatorami byli: kard. Stefan Wyszyński, Prymas Polski, kard. Sebastian Baggio, prefekt Kongregacji do spraw Biskupów, kard. Franciszek Tomašek, Prymas Czech i abp Henryk Gulbinowicz, metropolita wrocławski, który następnie dokonał aktu zawierzenia Ludu Bożego Dolnego Śląska, oddając pod opiekę Maryi wszystkie instytucje i stany archidiecezji wrocławskiej.
Wspomnijmy też budzącą wówczas wielki entuzjazm homilię Prymasa Polski, kard. Stefana Wyszyńskiego, wygłoszoną w kontekście rodzących się protestów robotniczych. Kaznodzieja mocno wyakcentował kwestie społeczne i zaapelował o cnoty obywatelskie potrzebne naszemu narodowi. Podkreślił „gotowość Kościoła do służenia całemu społeczeństwu przy kształtowaniu jego solidności i wytrwałości”. Sługa Boży, Prymas Tysiąclecia zwrócił też uwagę na potrzebę równowagi między wartościami duchowymi i religijnymi a dobrami materialnymi i gospodarczymi. Mówił: „Trzeba wprowadzić równowagę między porządkiem przyrodzonym, ziemskim a porządkiem nadprzyrodzonym, Bożym. To jeden z zasadniczych elementów pokoju w naszej Ojczyźnie. Sprawy Boże i sprawy ludzkie muszą wpaść sobie w objęcia.”
Uroczystość koronacyjna odbiła się szerokim echem w Polsce i w krajach z nami sąsiadujących. Stanowiła prawdziwą manifestację wiary i braterstwa. W Kotlinie Kłodzkiej - jak niegdyś - spotkali się Polacy, Niemcy, Czesi, Morawianie, Słowacy, Węgrzy, aby razem modlić się do Boga przez wstawiennictwo Maryi Opiekunki Rodzin.
Po koronacji w 1980 r. nastąpiły w Polsce wydarzenia, które doprowadziły do powstania masowego ruchu, jakim była „Solidarność”, a w konsekwencji do upadku starego, totalitarnego systemu. Każda rocznica koronacji przeżywana w atmosferze szczerości i gotowości do odnowy moralnej narodu powinna stanowić zachętę do łączenia w codziennym życiu pracy z modlitwą, a także bezgranicznego zawierzenia Maryi, aby nas nauczyła mądrości, pracowitości, sprawiedliwości, wzajemnej miłości, a przede wszystkim szacunku dla chrześcijańskiej wizji małżeństwa i rodziny.

Zaproszenie na uroczystości jubileuszowe

W dzisiejszych czasach rodzina znajduje się pod wpływem głębokich i szybkich przemian społecznych i kulturowych. Niestety, traci często świadomość swoich podstawowych zadań oraz wielkiej godności i misji powierzonej jej w pierwotnym zamyśle przez samego Boga. W tej sytuacji Kościół niesie swoją naukę i ofiaruje pomoc, by ocalić to jedno z najcenniejszych dóbr ludzkości, jakim jest małżeństwo i rodzina.
W adhortacji apostolskiej Familiaris consortio, nasz umiłowany Ojciec Święty Jan Paweł II napisał: „Przyszłość ludzkości idzie przez rodzinę! Jest zatem rzeczą nieodzowną i naglącą, aby każdy człowiek dobrej woli zaangażował się w sprawę ratowania i popierania wartości i potrzeb rodziny. O szczególny wysiłek w tym względzie czuję się zobowiązany prosić synów i córki Kościoła. Ci, którzy przez wiarę poznają w pełni wspaniały zamysł Boży, mają jeszcze jeden powód, ażeby wziąć sobie do serca rzeczywistość rodziny w naszych czasach, tych czasach próby i łaski. Winni oni kochać rodzinę w sposób szczególny” (FC, 86).
Chcemy pamiętać o tych słowach wielkiego Papieża Polaka. Nie możemy zapominać, że rodzina jest niezastąpioną szkołą miłości przysposabiającą młodego człowieka do służenia drugim. W oparciu o doświadczenie historyczne chcemy pamiętać, iż silna, głęboko zakorzeniona w wartościach ewangelicznych rodzina była duszą zachodniej cywilizacji przez dwadzieścia wieków. Pamiętamy także, że i nasz naród ostał się i przetrwał trudny czas niewoli narodowej dzięki ewangelicznej i patriotycznej postawie polskiej rodziny. Od kilkunastu lat naród nasz wychodzi ze struktur ustroju totalitarnego i usiłuje budować swoją wolność i demokrację. Mamy świadomość, iż ofiarą komunistycznego reżimu, ale niestety i ostatnich przemian gospodarczo-społecznych, padła w jakimś stopniu polska rodzina. Owo zranienie rodziny widoczne jest nie tylko w sferze ekonomicznej, ale także w sektorze religijnym, moralnym i wychowawczym. Dokładne ujrzenie tych uchybień a zarazem prawidłowe odczytanie grożących, nowych niebezpieczeństw, ma kolosalne znaczenie dla Kościoła w Polsce; ma znaczenie dla nas wszystkich, abyśmy z nadzieją podjęli ratowanie i promocję polskiej rodziny.
Umiłowani siostry i bracia, to zatroskanie o piękne i godne życie naszych rodzin pragniemy zanieść do tronu Wambierzyckiej Królowej Rodzin. Będziemy się modlić, by nasze rodziny - jak mawiał kard. Stefan Wyszyński - były Bogiem silne.

Umiłowani diecezjanie!

Zapraszam Was bardzo gorąco na uroczystości 25-lecia koronacji łaskami słynącej figurki Wambierzyckiej Królowej Rodzin, które odbędą się w niedzielę 28 sierpnia br. Głównej Mszy św. o godz. 11.00 będzie przewodniczył kard. Joachim Meissner, arcybiskup Kolonii, miasta, w którym w tych dniach odbędą się XX Światowe Dni Młodzieży z udziałem Jego Świątobliwości Ojca Świętego Benedykta XVI. Przybywajcie do domu Matki w pielgrzymkach dekanalnych, parafialnych i grupach rodzinnych. Niech każda parafia wyśle swoich przedstawicieli do Wambierzyc, by dziękować Wambierzyckiej Królowej Rodzin za dotychczasową opiekę i prosić Ją o dalszą pomoc dla rodzin naszej młodej diecezji.
Wszystkim mieszkańcom diecezji świdnickiej i gościom przebywającym na jej terenie, a zwłaszcza tym, którzy 28 sierpnia podejmą trud pielgrzymowania do Wambierzyc, udzielam z serca pasterskiego błogosławieństwa.