Góra Karmel

Góra Karmel, od której wywodzi się nazwa Zakonu, nazywana jest też górą proroka Eliasza. „Karmel” w języku hebrajskim, oznacza ogród, płodną winnicę. Niedostępność tego wyjątkowego miejsca, trudne podejście z każdej strony, wyższe partie poprzecinane strumieniami i wąwozami, zapewniało od wieków eremitom idealne warunki do życia w całkowitym odosobnieniu. Tutaj znalazł schronienie prorok Eliasz, tutaj powstały pierwsze wspólnoty karmelitańskie. Piękno wzgórz Karmelu, co potwierdzają karty Starego Testamentu, zachwycało i wzbudzało w ludzkich sercach tęsknotę za prawdziwym i wiecznym pięknem. Święty Jan od Krzyża - jeden z piękniejszych „kwiatów Karmelu” - w swoich dziełach uznaje wchodzenie na niedostępną górę Karmel za symbol mistycznego i mozolnego wznoszenia się człowieka ku Bogu.
Nic więc dziwnego, że pragnienie przeniesienia góry Karmel z całym jej bogactwem mistycyzmu zrodziło się w sercach sióstr karmelitanek w Częstochowie. W realizacji pomysłu przyszedł z pomocą ówczesny prowincjał Krakowskiej Prowincji Karmelitów - o. Szczepan Praśkiewicz, który polecił wykonanie góry Karmel w ogrodzie sióstr artyście karmelitańskiemu - br. Kazimierzowi Szczecinie. Wizję artystyczną br. Kazimierza realizowali jego rodzeni bracia Wojciech i Jan. Przydał się bardzo kamień wapienny ofiarowany przez Jasną Górę i kopalnię dolomitów w Żelisławicach. Monumentalną górę Karmel zbudowano z ok. 200 ton kamienia. Rzeźby: Matki Bożej z Góry Karmel - Szkaplerznej, proroka Eliasza oraz czarnego kruka powstały z kamienia pińczowskiego - daru Karmelitów z Przemyśla.
„Dla Sióstr - mówi przełożona Karmelu w Częstochowie m. Joanna - grota jest przypomnieniem o korzeniach. Jesteśmy duchowymi córkami proroka Eliasza. To dziedzictwo, jakie otrzymałyśmy od niego w spuściźnie: walki ze współczesnymi «baalami» - staramy się na co dzień realizować. Obecność proroka Eliasza w tajemnicy góry Karmel przypomina nam istotę i sens naszego powołania. Nieustannie aktualizujemy pytanie zadane przez Boga Eliaszowi: «Co ty tu robisz?», a to pozwala nam trwać bardziej świadomie w Bożej obecności”.

Poświęcenie góry Karmel

27 lipca br. o godz. 11. 30 we Mszy św. sprawowanej w intencjach sióstr oraz wykonawców góry Karmel w ogrodzie przy ul. św. Jadwigi zgromadzili się kapłani, przyjaciele Karmelu oraz autorzy dzieła. Abp Stanisław Nowak, który przewodniczył Liturgii w wygłoszonej homilii zauważył, że symboliczna góra Karmel: „Uobecnia całą pełnię mistycyzmu, związaną z Karmelem, która wpisuje się w tajemnicę Jasnogórską, w Częstochowę - miasto Maryi”. Arcypasterz przybliżył postać wielkiego Proroka, który był przykładem gorliwości o chwałę Pana, Boga Zastępów (por. Krl 19, 14). Wskazał również na szczególny wymiar monastyczny Zakonu - odosobnienie i milczenie, pomaga w naśladowaniu proroka Eliasza. Samotność karmelitańska, jak podkreślał Ksiądz Arcybiskup, nie polega na ucieczce przed światem i ludźmi, co byłoby przejawem egoizmu, ale na pielęgnowaniu ducha milczenia i kontemplacji. Karmelitanka w samotności zewnętrznej i wewnętrznej na wzór proroka Eliasza składa Bogu samą siebie, czystość swojego serca.
Po Mszy św. abp Stanisław Nowak poświęcił grotę, która ma przypominać tę z góry Karmel - miejsce narodzin pierwszej karmelitańskiej wspólnoty - Wadi ´ain es-Siah. Dla Karmelitów grota jest symbolem zaproszenia przez Boga do samotności, by po odpowiednim przygotowaniu serca można było spotkać się z Panem. Figury Matki Bożej z Góry Karmel oraz Eliasza wskazują na główne filary duchowej tradycji i kultury Zakonu: kult Maryi i Eliasza. Nie mogło też zabraknąć rzeźby czarnego kruka, który przynosił Prorokowi chleb, czy źródła upamiętniającego potok Kerit, nad którym w czasie trzyletniej suszy Bóg żywił Eliasza. Ksiądz Arcybiskup podkreślał, że to miejsce ma nieustannie inspirować siostry do odkrywania przesłania, że Bóg jest twórcą życia wewnętrznego. To On daje stosowną do miejsca i czasu łaskę oraz dobre natchnienia, „żywiąc” swojego sługę. Wszystkie ujęte tutaj symbole eliańskie odwołują się do ważnych epizodów z życia Proroka, a jednocześnie oddają istotne elementy duchowości karmelitańskiej.
Na zakończenie uroczystości nie zabrakło słów wdzięczności o. Szczepana Praśkiewicza pod adresem Dostojnego Gościa oraz wykonawców Góry Karmel - braci Szczecinów, którzy już niejednym dziełem uwieńczyli bogactwo przesłania Karmelu.