Bp Artur Miziński wybrany na sekretarza generalnego KEP na drugą kadencję
Bp Artur Grzegorz Miziński został wybrany na drugą kadencję na stanowisko Sekretarz Generalnego Konferencji Episkopatu Polski. Wyboru dokonano podczas zebrania plenarnego KEP w Walbrzycju. 54-letni biskup pomocniczy archidiecezji lubelskiej jest doktorem habilitowanym z zakresu prawa kanonicznego.
Artur Miziński urodził się 13 lutego 1965 roku w Opolu Lubelskim. Liceum Ogólnokształcące w Kraśniku Fabrycznym ukończył w roku 1983. W październiku 1983 roku rozpoczął formację w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie.
Seminarium i studia teologiczne w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim ukończył w listopadzie 1988 roku z tytułem magistra teologii, na podstawie pracy magisterskiej „Rola chrześcijaństwa w życiu narodu polskiego w ujęciu arcybiskupa Józefa T. Teodorowicza”. Święcenia kapłańskie przyjął 23 marca 1989 r. z rąk ówczesnego biskupa lubelskiego Bolesława Pylaka. Jako neoprezbiter pracował w parafii pw. św. Józefa w Tomaszowie Lubelskim (1989-1991), a następnie w parafii pw. św. Maksymiliana w Lublinie (1991-1992).
W czerwcu 1992 r. został skierowany na studia specjalistyczne z prawa kanonicznego w Papieskim Uniwersytecie Santa Croce w Rzymie, gdzie uzyskał licencjat w zakresie prawa kanonicznego. Następnie w Papieskim Uniwersytecie Laterańskim odbył cykl doktorancki zakończony obroną pracy doktorskiej pt. Ruolo preminente dell’Ordinario nel processo penale canonico secondo la normativa del Codice di Diritto Canonico del 1983 (14 czerwca1996).
Reklama
W latach 1996-1999 odbył studia w Studium Rotalnym przy Trybunale Roty Rzymskiej i otrzymał tytuł adwokata Roty Rzymskiej. W 1999 r. rozpoczął pracę dydaktyczno-naukową na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji KUL w Katedrze Kościelnego Prawa Procesowego. W latach 1999-2014 sprawował urząd adwokata stałego przy Sądzie Metropolitalnym w Lublinie, a w latach 2000 – 2004 pełnił funkcję kanclerza Kurii Metropolitalnej w Lublinie. Od grudnia 2000 roku jest kanonikiem gremialnym Kapituły Archikatedralnej w Lublinie.
W dniu 3 maja 2004 roku został mianowany biskupem pomocniczym Archidiecezji Lubelskiej (tyt. Tarasa in Numidia). Jest osiemnastym biskupem pomocniczym w historii Kościoła lubelskiego. Za swoje zawołanie biskupie przyjął słowa: Misericordia Tua confisus sum – zaufałem miłosierdziu Twemu (Ps 13,6). Święcenia biskupie przyjął w Archikatedrze Lubelskiej w Uroczystość Zesłania Ducha Świętego 30 maja 2004 roku.
Od 2003 roku jest członkiem Towarzystwa Naukowego KUL. W roku 2005 został przyjęty jako członek zwyczajny do Stowarzyszenia Kanonistów Polskich, a od 9 grudnia 2008 wchodzi w skład Komisji XIV Prawniczej Oddziału PAN w Lublinie. Od 2012 roku jest w radzie naukowej czasopisma „Kościół i Prawo”.
W latach 2005-2014 pełnił funkcję Delegata KEP ds. Duszpasterstwa Prawników. W latach 2006-2014 był członkiem Rady Prawnej KEP, a od 8 marca 2010 do 8 października 2014 członkiem Rady ds. Środków Społecznego Przekazu KEP.
W 2012 roku uzyskał tytuł doktora habilitowanego z zakresu prawa kanonicznego na podstawie rozprawy Status Prawny adwokata w Kościele łacińskim. W tym samym roku został kierownikiem Katedry Kościelnego Prawa Karnego i pełnił tę funkcję do 2015 roku. Jest autorem dwu monografii oraz kilkudziesięciu artykułów naukowych. Wypromował 74 magistrów prawa kanonicznego.
10 czerwca 2014 został wybrany na Sekretarza Generalnego KEP. Od 2014 roku z urzędu wchodzi do Rady Stałej KEP. W tym samym roku został powołany na Przewodniczącego Komitetu Organizacyjnego ds. Wizyty Ojca Świętego w Polsce w 2016 r. Jest także członkiem Zespołu KEP ds. Wizyty Ojca Świętego w Polsce 2016 r. oraz Ogólnopolskiego Komitetu Organizacyjnego Obchodów 1050. Rocznicy Chrztu Polski w 2016 r.
W 2014 roku dołączył do Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu RP i Episkopatu, Komisji Mieszanej Biskupi – Wyżsi Przełożeni Zakonni oraz Rady Nadzorczej Fundacji „Opoka”.
2021 rok jest kolejną szansą, którą dostajemy od Boga, by otwierać się na drugiego człowieka, budować dobre relacje rodzinne i społeczne oraz jeszcze bardziej dostrzegać osoby, które potrzebują wsparcia i pomocy – podkreślił sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski bp Artur Miziński.
Sekretarz generalny KEP życzenia noworoczne skierował w sposób szczególny do chorych, ich rodzin oraz lekarzy, pielęgniarek, ratowników i całego personelu medycznego. Zapewnił również o modlitwie za zmarłych.
Słowo "wigilia" pochodzi od łacińskiego wyrazu "vigilare" i
oznacza czuwanie.
Starożytni rzymianie wigiliami nazywali godziny "straży"
nocnej. Nazwa ta przyjęła się w chrześcijaństwie na określanie nabożeństw
odprawianych nocną porą w przeddzień uroczystych świąt. Po Wniebowstąpieniu
Chrystusa Pana w każdą rocznicę Jego Zmartwychwstania apostołowie
noc poprzedzającą tę uroczystość spędzali na wspólnym modlitewnym
czuwaniu (por. S. Hieronim, Commentarium in Matheum 4,25). Z czasem
zaczęto także i inne uroczystości i wspomnienia męczenników poprzedzać
modlitewnym czuwaniem. Nabożeństwo składało się z czytania Pisma
Świętego, śpiewu psalmów i modlitwy (często kończyło się agapą).
Wigilia Bożego Narodzenia zajmuje szczególne miejsce
między innymi wigiliami w ciągu roku. Jest to wigilia wyjątkowa i
uprzywilejowana. Jeżeli jakakolwiek inna wigilia przed świętem wypadnie
w niedzielę, wtedy uprzedza się jej obchód w sobotę. Wigilia przed
Bożym Narodzeniem nie podlega tej regule i obchodzi się ją zawsze
24 grudnia bez względu, w jaki dzień wypadnie. Nawet IV niedziela
Adwentu musi jej ustąpić, mimo że należy do niedziel uprzywilejowanych
tego okresu.
Wieczór wigilijny w tradycji polskiej jest najbardziej
uroczystym i rodzinnym spotkaniem. W Polsce wigilia Bożego Narodzenia
w takiej formie jak dziś jest obchodzona od XVIII w. Wieczerza wigilijna
ma charakter sakralny. Stół nakrywa się białym obrusem. Na pamiątkę
narodzenia się Chrystusa w żłóbku pod obrus
kładzie się siano. Na środku stołu zapala się świecę, która
symbolizuje Chrystusa, prawdziwą światłość (por. J 8,12). Można też
umieścić obok mały żłóbek z Dzieciątkiem Jezus. Przy stole tradycyjnie
jedno miejsce zostawia się wolne. Jest ono przeznaczone dla gościa,
który w ten wieczór mógłby się przypadkowo zjawić. Zgodnie z polskim
zwyczajem obowiązuje w tym dniu post. Także w czasie wieczerzy wigilijnej
spożywa się potrawy postne w liczbie od trzech do dwunastu. Na pamiątkę
gwiazdy, która ukazała się nad grotą betlejemską, wieczerzę wigilijną
rozpoczyna się "gdy ukaże się pierwsza gwiazda na niebie".
Wieczerzę wigilijną rozpoczyna ojciec rodziny lub najstarszy
jej członek odmówieniem wspólnej modlitwy (może być nią pacierz).
Następnie można przeczytać fragment Ewangelii św. Łukasza (rozdział
2, wiersz od 1. do 8.). Spożywanie wieczerzy poprzedza wzajemne dzielenie
się opłatkiem, połączone ze składaniem sobie życzeń. Przy okazji
wszyscy przepraszają się wzajemnie i darują sobie urazy.
Zwyczaj dzielenia się opłatkiem w czasie wieczerzy wigilijnej
wywodzi się z eulogiów chrześcijańskich. Sama zaś wieczerza żywo
przypomina nam dawne agapy, czyli wspólne uczty organizowane przez
chrześcijan pierwszych wieków. Eulogia były to cząstki chleba tylko
poświęcane, a nie konsekrowane. Dawano je tym, którzy nie przystępowali
do Komunii św. Można je było zabierać również do domu. Zwyczaj ten
znany był już w III w. i praktykowany jest do dziś w Kościele Wschodnim.
W Kościele Zachodnim był w powszechnym użyciu w VI/VII w.
Po spożyciu wieczerzy wzajemnie obdarowujemy się upominkami,
co w szczególny sposób raduje dzieci. Świąteczny nastrój tego wieczoru
może wypełnić wspólny śpiew kolęd i pastorałek. W ten sposób szybko
upłynie czas oczekiwania na Pasterkę. W świątyni wspólnie z innymi
znów zaśpiewamy: Bóg się rodzi, moc truchleje...
Jeszcze raz uświadomimy sobie i przeżyjemy prawdę wiary,
że w Jezusie Chrystusie, Bogu, który stał się człowiekiem, wszyscy
ludzie stają się rodziną. Winna to być rodzina, w której wszyscy
się kochają i wzajemnie sobie służą. Tak oto raz w roku, w ciągu
zaledwie paru godzin uświadamiamy sobie polskim zwyczajem wieczerzy
wigilijnej Bożego Narodzenia, jakim wprost "rajem" tu, na ziemi,
mogło by być nasze życie, gdyby prawa tego wieczoru rządziły nami
zawsze.
W kurii diecezjalnej w Sandomierzu odbyło się uroczyste spotkanie opłatkowe księży kurialistów, pracowników świeckich oraz przedstawicieli instytucji podległych.
wydarzeniu uczestniczyli bp Krzysztof Nitkiewicz, bp Edward Frankowski oraz przebywający na świątecznym wypoczynku ks. prał. Krzysztof Cisek z Watykańskiej Dykasterii Nauki Wiary.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1734956640.jpg)
_1733754438.jpg)
