Pomysłodawcą i głównym realizatorem przedsięwzięcia, do którego dołączyli inni pasjonaci, był Stefan Jakubowski. To on i jego małżonka Danuta własnym sumptem w 1991 r. zbudowali kamienny krzyż. Miejsce pod kaplicę ofiarowały dwie inne rodziny: Irena i Stanisław Targoszowie oraz Władysława i Piotr Cholewowie. Budowało ją bardzo wielu ludzi. Najczęściej były to osoby związane z Grupą Modlitewną. Przychodzili też i inni.
- Nasi ojcowie, tj. Karola Wojtyły i mój się znali, bo byli wojskowymi - opowiada S. Jakubowski. - Teraz jestem bardzo szczęśliwy. Zrealizowałem wielkie marzenie! Udało się! A to wszystko dzięki ludziom i dzięki turystom przychodzącym coraz liczniej do tej kaplicy. Ja Pani powiem w tajemnicy - i to mnie ogromnie cieszy - że tutaj na Msze św. przychodzą ludzie, których próżno by szukać w kościele. Przyprowadzają swoje dzieci... Mówią, że tu są bliżej Boga... Ile dzisiaj ludzi przystąpiło do Komunii św.!
Uroczystości jubileuszowe w kaplicy na Groniu Jana Pawła II miał uświetnić swoją obecnością ks. biskup ordynariusz Tadeusz Rakoczy. Niestety, ze względów zdrowotnych okazało się to niemożliwe. Ksiądz Biskup przesłał wiernym duszpasterskie pozdrowienie oraz wyrazy uznania dla dokonań Grupy Modlitewnej Ludzie Gór. Przesłanie Biskupa Ordynariusza przeczytał proboszcz parafii św. Macieja w Andrychowie i jednocześnie opiekun duchowy kaplicy na Groniu Jana Pawła II, ks. prał. Stanisław Czernik. Powiedział on m.in.: „Wy, czciciele tego miejsca przybyliście dziś ponownie, aby doświadczyć daru wspólnej modlitwy dziękczynienia i obcowania z pięknem natury. Obdarza nas ona spokojem, przywraca nam siłę, pogodę ducha, jak potwierdzają to słowa modlitwy psalmu: «Niech góry niosą ludowi pokój, a wzgórza prawdziwość». Jednocześnie zdaje się, widzimy potwierdzenie tego wielkiego dzieła, tych stóp, które Ojciec Święty jak gdyby swoją mocą wyrył tu w kamieniu. Są one tu po to, abyśmy i my zapragnęli kroczyć za Nim, Ojcem Świętym przez całe nasze życie, pod dyktando Jego myśli, usiłując dostosować swój krok do Jego kroku. Jesteśmy w górach. One stwarzają środowisko obecności samego Boga, w którym panuje spokój, harmonia, zgoda; jednocześnie to ode mnie, od każdego z nas z osobna zależy, czy doświadczam tego daru pokoju. Ten pokój polega na harmonii, na zgodzie między mną i Bogiem, między mną a bliźnim. A to pozwoli wydać owoce sprawiedliwości. To sanktuarium niesie wielkie przesłanie widoczne w tym obrazie Matki Bożej nazwanej Królową Ludzi Gór. Umieszczona w głównym obrazie osłania matczynym gestem postać Ojca Świętego, którego oplata różańcem trzymanym w swoich dłoniach. Ten obraz pokazuje nam duchowość bezgranicznego oddania się Ojca Świętego Matce Bożej. Natomiast krzyż w dłoniach Ojca Świętego oparty o serce Maryi, czerwony ornat Ojca Świętego potwierdzają ogromny dar cierpienia i ofiary, które wnosiły tak wielką moc do Jego pontyfikatu”.
Ksiądz Proboszcz kazanie zakończył cytatem z Tryptyku rzymskiego: „Jeśli chcesz znaleźć źródło, musisz iść do góry, pod prąd. Przedzieraj się, szukaj, nie ustępuj. Wiesz, że ono musi tu gdzieś być”.
Msza dobiegła końca. Ludzie podnosili się z kolan, trzepali koce. W zakrystii ustawiła się kolejka: kupowano absolutną nowość, książkę pt. Śladami Ojca Świętego Jana Pawła II Wielkiego, wydaną specjalnie na jubileusz 10-lecia. On tu nadal jest obecny - powtarzano wielokrotnie. Tu, w kaplicy na Groniu Papież Polak nie tylko spoglądał z obelisku na otaczający Go tłum pielgrzymów. Wszyscy byliśmy przekonani, że On wziął w opiekę to wyjątkowe miejsce, przecież wskazywał nam, wiernym całego świata, jak należy kochać Boga, człowieka i przyrodę. Będziemy tu wracać - słyszało się wielokrotne zapewnienia tych, którzy pielgrzymują tu kilka razy w roku i tych, którzy na podobnym nabożeństwie byli pierwszy raz - tu jest niezwykła atmosfera! Czuć bliskość Trójjedynego.
W nabożeństwie uczestniczyło wielu znaczących gości. Wśród nich: starosta wadowicki, burmistrze Andrychowa, Suchej Beskidzkiej, wójtowie i sołtysi okolicznych wsi oraz liczni radni powiatowi i gminni. Stefan Jakubowski wręczył po raz pierwszy medal wybity z okazji rocznicy Rajdu Szlakami Jana Pawła II Adamowi Karczowi. Uroczystość uświetniła gra orkiestry dętej, kilkanaście pocztów sztandarowych oraz recytacje regionalnych poetek. Jedna z nich przeczytała wiersz napisany w czasie narodowych rekolekcji, tuż po odejściu Jana Pawła II:
„A kiedy odszedł, ujrzeliśmy, że zdobył niebo i ziemię. Powstaliśmy przywołani z całego okręgu Ziemi. Eksplozja uczuć na wszystkich łączach, nie wstydząca się łez, modlitw i mądrych debat. Ale darem Jego była miłość”.
Napełnieni wiarą, radośni ludzie powędrowali zdobywać kolejne szczyty.