Drodzy bracia i siostry z Rumunii!

Zostało już tylko kilka dni do podróży, która zawiedzie mnie do was. Ta myśl rozbudza we mnie radość i pragnę już teraz skierować do was wszystkich najserdeczniejsze pozdrowienie.

Przybywam do Rumunii, kraju pięknego i gościnnego, jako pielgrzym i brat, i dziękuję Prezydentowi oraz innym przedstawicielom władzom państwowych za zaproszenie mnie i za pełną współpracę. Już się cieszę ze spotkania z patriarchą i Synodem Stałym Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego, a także pasterzami i wiernymi katolickimi.

Łączące nas więzy wiary sięgają apostołów, a w szczególności więzi jednoczącej Piotra i Andrzeja, który zgodnie z tradycją zaniósł na wasze ziemie wiarę. Bracia jednej krwi, byli też nimi przelewając swą krew dla Pana. A pośród was było wielu męczenników, także w czasach niedawnych, jak siedmiu biskupów grekokatolickich, których z radością ogłoszę błogosławionymi. To, z powodu czego cierpieli, do tego stopnia, że oddali swe życie, jest nazbyt cennym dziedzictwem, aby o nim zapomnieć. I jest to wspólne dziedzictwo, które wzywa nas, byśmy nie dystansowali się od brata, który je podziela.

Przybywam między was, aby podążać razem. Idziemy razem, kiedy uczymy się strzec korzeni i rodziny, kiedy troszczymy się o przyszłość dzieci i brata, który jest obok nas, kiedy wychodzimy poza lęki i podejrzenia, kiedy porzucamy przeszkody, oddzielające nas od innych.

Wiem, że wielu intensywnie przygotowuje moją wizytę i dziękuję wam z serca. Zapewniam was wszystkich o mojej bliskości w modlitwie i przesyłam moje błogosławieństwo. I proszę was bardzo, byście się za mnie modlili. Do zobaczenia!