Publikujemy oświadczenie kard. Stanisława Dziwisza

W związku z powtarzaniem w mediach nieprawdziwych informacji, które wprowadzają w błąd wiele osób, pragnę przypomnieć, że św. Jan Paweł II był pierwszym papieżem, który w sposób systemowy wprowadził ochronę dzieci i młodzieży w Kościele. O jego bezkompromisowej postawie w tej kwestii świadczą m.in. następujące fakty:

1. W 1993 r. św. Jan Paweł II skierował list do biskupów z USA, w którym napisał jednoznacznie: „Ewangeliczne słowo „biada” ma szczególne znaczenie, zwłaszcza, gdy Chrystus stosuje je wobec przypadków zgorszenia, a przede wszystkim wobec zgorszenia „najmłodszych”. Jak surowe są słowa Chrystusa, kiedy mówi o takim zgorszeniu i jak wielkie musi być to zło, skoro „dla tego, który sieje zgorszenie, lepiej byłoby mieć wielki kamień młyński zawieszony na szyi i utonąć w głębinach morza” (por. Mt 18,6)”.

2. W 1994 r. Papież wydał Indult dla Kościoła w Stanach Zjednoczonych, a dwa lata później rozszerzył go na Kościół w Irlandii. Miał on na celu wprowadzenie większej ochrony dzieci i młodzieży przed przestępstwem wykorzystywania.

3. W 2001 r. Ojciec Święty wprowadził w Kościele restrykcyjne normy prawne, które kolejni papieże uaktualniali. Przełomowe znaczenie miał dokument „Sacramentorum sanctitatis tutela” (O ochronie świętości sakramentów) oraz normy „O najcięższych przestępstwach”. Jan Paweł II podniósł wiek ochrony osób małoletnich do 18. roku życia. Ponadto zobowiązał każdego biskupa i wyższego przełożonego zakonnego do zgłaszania Kongregacji Nauki Wiary wszystkich przestępstw przeciw małoletnim.

4. W 2002 roku św. Jan Paweł II jednoznacznie podkreślił swoje stanowisko w tej sprawie: „Ludzie muszą wiedzieć, że w stanie kapłańskim i życiu zakonnym nie ma miejsca dla tych, którzy krzywdziliby nieletnich” (Przemówienie do biskupów amerykańskich, 23 kwietnia 2002 r.).

5. Za pontyfikatu i zgodnie z wolą św. Jana Pawła II Kongregacja Nauki Wiary rozpoczęła dochodzenie w sprawie oskarżeń dotyczących Maciela Delgollado, założyciela Legionistów Chrystusa. W grudniu 2004 roku wysłano ówczesnego promotora sprawiedliwości, a dziś arcybiskupa, Charlesa Sciclunę z jeszcze jednym prawnikiem do Meksyku i Stanów Zjednoczonych, by przeprowadzili dochodzenie. Zostało ono prowadzone po śmierci Jana Pawła II i dlatego na początku pontyfikatu Benedykta XVI mógł zapaść wyrok.

6. Oprócz tego należy zauważyć, że w celu zbadania życiorysu Jana Pawła II przesłuchano 122 świadków, w tym także niezwiązanych z Kościołem katolickim oraz sporządzono 2414 stron dokumentacji procesowej. Świętość Jana Pawła II potwierdziło swoim autorytetem dwóch papieży, beatyfikował go Benedykt XVI, a kanonizował Papież Franciszek. Stolica Apostolska, biorąc pod uwagę opinię komisji lekarzy, uznała dwa uzdrowienia za wstawiennictwem św. Jana Pawła II za niewytłumaczalne z medycznego punktu widzenia.

W związku z tym próby zniesławienia św. Jana Pawła II obrażają uczucia milionów osób na całym świecie, dla których św. Jan Paweł II był i jest niepodważalnym autorytetem i orędownikiem w rozmaitych sytuacjach życiowych, czego wyraz dają tysiącami świadectw o łaskach nieustannie otrzymywanych za jego wstawiennictwem.

Dziękuję Ojcu Świętemu Franciszkowi za to, że położył kres próbom zniesławienia Papieża Polaka mówiąc o tym, że nikt nie może wątpić w świętość Jana Pawła II.

+ Kard. Stanisław Dziwisz Arcybiskup Senior Archidiecezji Krakowskiej

Kraków, 28 maja 2019 r.

---

Publikujemy oświadczenie dk. Andrei Nardotto

W związku z nieprawdziwymi informacjami nt. moich przygotowań do święceń diakonatu pragnę podkreślić, że moja formacja i święcenia odbyły się zgodnie z przepisami Stolicy Apostolskiej dotyczącymi diakonów stałych i zgodnie z kodeksem prawa kanonicznego.

W 2015 roku rozpocząłem formację intelektualną i kontynuowałem ją na studiach teologicznych na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II, gdzie zdałem wymagane egzaminy. Ponadto formację duchową – przygotowanie do służby diakońskiej – odbyłem u Ojców Franciszkanów, zaś przygotowanie liturgiczne miałem w Warszawie pod kierunkiem bp. Michała Janochy, biskupa pomocniczego Archidiecezji Warszawskiej, odpowiedzialnego za formację diakonów stałych. Dokumenty dotyczące studiów i formacji znajdują się w Kuriach Archidiecezjalnych w Krakowie jak również w Warszawie, gdzie jestem inkardynowany, ponieważ w Archidiecezji Warszawskiej istnieje już posługa diakonów stałych.

Ojciec Święty Franciszek przesłał mi swoje błogosławieństwo podczas formacji do święceń diakonatu stałego. Metropolita Krakowski, abp Marek Jędraszewski również skierował do mnie list i udzielił mi swego błogosławieństwa.

Nieprawdziwe informacje na mój temat, które ostatnio ukazały się w środkach społecznego przekazu napełniły mnie wielkim bólem, ale wszystkich otaczam modlitwą.

Diakon stały Andrea Nardotto