W dniach od 5 do 8 maja br. alumni Wyższego Seminarium Duchownego w Toruniu wraz z moderatorami i siostrami pasterkami, które posługują w seminarium, udali się na pielgrzymkę do Kalwarii Zebrzydowskiej, Wadowic, Zakopanego i Krakowa, a więc miejsc, które w szczególny sposób związane są ze zmarłym Papieżem Janem Pawłem II.
Pierwszy dzień naszego pielgrzymowania rozpoczęliśmy wczesnym rankiem Mszą św. w seminaryjnej kaplicy, prosząc o szczęśliwą i bezpieczną podróż. Celem naszego wyjazdu było sanktuarium pasyjno-maryjne w Kalwarii Zebrzydowskiej. W klasztorze Ojców Bernardynów spędziliśmy wieczór przy ognisku, a przez kolejne dni pobytu było to nasze miejsce noclegowe.
Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej powstało na początku XVII wieku jako fundacja Mikołaja Zebrzydowskiego. Należy do najciekawszych w Polsce założeń krajobrazowo-architektonicznych i jest najczęściej uczęszczanym polskim miejscem pielgrzymkowym. Kilkudziesięciotysięczne rzesze pątników gromadzą się tam zwłaszcza podczas Chwalebnego Misterium Pańskiego w Wielkim Tygodniu oraz w czasie Misterium Pogrzebu i Triumfu Matki Bożej w sierpniu. Sanktuarium kalwaryjskie składa się z barokowej bazyliki z cudownym wizerunkiem Matki Bożej Kalwaryjskiej, z klasztoru i z zespołu kościołów i kaplic w stylu barokowym i manierystycznym, wkomponowanych w malowniczy krajobraz beskidzki. Sanktuarium to zostało zbudowane na wzór Drogi Krzyżowej Pana Jezusa w Jerozolimie. Jest to więc „swoista kopia Kalwarii jerozolimskiej”, z kaplicami do odprawiania rozważań o Męce Pańskiej i tajemnicach z życia Matki Bożej.
Na Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej zwykło się już coraz częściej mówić „Kalwaria Papieska”, bo istotnie związki Papieża Jana Pawła II z Kalwarią są bardzo głębokie. Niemal w każdym swoim przemówieniu dotyczącym Kalwarii, Ojciec Święty podkreślał, że jest z nią związany od swoich najmłodszych lat i właśnie tutaj, na dróżkach kształtowała się jego osobowość. Tutaj też Matka Boża wychowywała jego serce. „Nawiedzałem je wiele razy, począwszy od moich lat chłopięcych i młodzieńczych. Nawiedzałem je jako kapłan. Szczególnie często nawiedzałem sanktuarium kalwaryjskie jako arcybiskup krakowski i kardynał. Przybywaliśmy tu wiele razy z kapłanami. (...) Jednakże najczęściej przybywałem tutaj sam, tak, żeby nikt nie widział, nawet kustosz klasztoru (...) i wędrowałem po dróżkach Pana Jezusa i Jego Matki” (Jan Paweł II, Kalwaria Zebrzydowska, 7 czerwca 1979 r.). Kalwaria jest dziś miejscem wielkiej modlitwy za Jana Pawia II, zgodnie z Jego prośbą: „I proszę, abyście się za mnie tu modlili, za życia mojego i po mojej śmierci”.
Drugiego dnia naszego pielgrzymowania udaliśmy się do położonych niedaleko Wadowic, gdzie 18 maja 1920 r. urodził się Karol Wojtyła. „W tym mieście, (...) wszystko się zaczęło. I życie się zaczęło, i szkoła się zaczęła, i studia się zaczęły, i teatr się zaczął, i kapłaństwo się zaczęło” (Jan Paweł II, Wadowice, czerwiec 1999 r.). Na początku nawiedziliśmy bazylikę Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny - kościół, w którym Karol Wojtyła był ochrzczony 20 czerwca 1920 r., gdzie modlił się codziennie, przyjął I Komunię św. i sakrament bierzmowania. W świątyni znajduje się obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Karol Wojtyła modlił się przed wadowicką Madonną jako dziecko, uczeń, gimnazjalista i wreszcie maturzysta. W czasie pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny Jan Paweł II mówił: „I mogłem jeszcze raz spojrzeć w oblicze Matki Nieustającej Pomocy w Jej wadowickim obrazie. Do tego wizerunku, zwłaszcza jako studenci gimnazjalni, ciągnęliśmy zawsze przed lekcjami i po lekcjach. Was wszystkich proszę, abyście przed wizerunkiem tej Matki otaczali mnie nieustanną modlitwą” (Wadowice 7 czerwca 1979 r.). Następnie odwiedziliśmy dom, w którym mieszkał Karol Wojtyła, obecnie muzeum Jana Pawła II. Trzeciego dnia ruszyliśmy do Zakopanego. Nawiedziliśmy sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach, z którym tak bardzo był związany Jan Paweł II. Gdy w czerwcu 1997 r. konsekrował tę świątynię, powiedział: „Drodzy Bracia i Siostry! Wasze sanktuarium na Krzeptówkach jest mi szczególnie bliskie i drogie. (...) Z historią tego sanktuarium łączy się także wydarzenie, które miało miejsce na Placu św. Piotra 13 maja 1981. (...) Wiem, że gromadziliście się (...) w kaplicy Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach, aby odmawiać Różaniec i modlić się o zdrowie i siły dla mnie. Wtedy też narodził się plan wybudowania w tym miejscu, u podnóża Giewontu, sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej jako wotum dziękczynnego za uratowanie mojego życia. Wiem, że to sanktuarium, które dziś mogę konsekrować, wznosiło wiele rąk i wiele serc zjednoczonych pracą, ofiarą i miłością do Papieża. Trudno mi o tym mówić bez wzruszenia... (...) Przybyłem do was, aby wam podziękować za waszą dobroć, pamięć i modlitwę, która trwa tu nadal. (...) Totus Tuus... Dziękuję wszystkim za tę świątynię”.
W Zakopanem mieliśmy wolny czas, który każdy mógł sam zagospodarować. Podziwialiśmy góry, wspominając słowa Papieża wypowiedziane podczas Mszy św. w Nowym Targu 8 czerwca 1979 r.: „Człowiekowi potrzebne jest piękno krajobrazu”. Ojciec Święty mówił o Tatrach, które w ciągu dziesięcioleci wędrówek stały się „Jego górami”. Podczas pielgrzymki w czerwcu 1997 r. Papież wjechał kolejką linową na Kasprowy Wierch. „Benedicite montes Dominum - Góry błogosławcie Pana. - wpisał Papież do księgi pamiątkowej Państwowych Kolei Linowych, a stojąc na tarasie widokowym, wymieniał z pamięci nazwy tatrzańskich szczytów... W 2002 r. oglądał je z pokładu śmigłowca.
Ostatniego dnia naszej pielgrzymki udaliśmy się do Krakowa, by tam uczestniczyć w uroczystości ku czci św. Stanisława. W procesji, która wyruszyła z Wawelu, niesiono relikwie św. Stanisława, św. Jadwigi, św. Faustyny i innych świętych związanych z archidiecezją krakowską. W klasztorze Ojców Paulinów na Skałce, w miejscu śmierci bp. Stanisława ze Szczepanowa, przy ołtarzu polowym odprawiona została Msza św., w której uczestniczyli przedstawiciele Episkopatu Polski. Procesji i Eucharystii przewodniczył arcybiskup Kolonii kard. Joachim Meisner. „Kraków jest szczęśliwym miastem, bo wydał dwóch wielkich biskupów, którzy odnowili oblicze ziemi: św. Stanisława i Jana Pawła II” - powiedział do zebranych Ksiądz Kardynał oraz zapewnił, że Jan Paweł II nie zostanie zapomniany, a nowy Papież Benedykt XVI będzie kontynuował dzieło swojego Poprzednika. Zaprosił także młodzież do Kolonii na sierpniowe Światowe Spotkanie Młodych i przypomniał, że to spotkanie było „ostatnią wolą” Jana Pawła II, „którą zostawił młodym chrześcijanom na całym świecie”.
Metropolita krakowski kard. Franciszek Macharski, witając wiernych przybyłych na Skałkę powiedział, że choć Jan Paweł II odszedł do Ojca Niebieskiego, jest także tu, na Skałce. „Bo śmierć jest mostem, a nie przepaścią” - mówił kard. Macharski. Dodał, że odejście Jana Pawła II nie było „ani trzęsieniem ziemi, ani tsunami, ale cudownym powiewem Ducha Świętego, który trafił do serc ludzi” i objął cały świat.