Miarą cywilizacji - miarą uniwersalną, ponadczasową, obejmującą wszystkie kultury, jest jej stosunek do życia. Bądźcie solidarni z życiem. Wołanie to kieruję do wszystkich moich rodaków bez względu na przekonania religijne. Do wszystkich ludzi, nie wyłączając nikogo.
Dzisiaj świat stał się areną bitwy o życie.
Trwa walka między cywilizacją życia a cywilizacją śmierci.
(Jan Paweł II, Kalisz, 4 czerwca 1997 r.)

W nauczaniu Ojca Świętego Jana Pawła II jedno z najważniejszych miejsc zajmuje zagadnienie ochrony życia ludzkiego od poczęcia aż do naturalnej śmierci. W liście Il recente concistoro w sprawie zagrożenia życia ludzkiego (z 18 maja 1991 r.) Jan Paweł II napisał wręcz „o prawdziwej i mającej zasięg światowy rzezi niewiniątek”. Czyż tak mocne słowa nie są uzasadnione, skoro co roku na świecie ginie ponad 50 mln nienarodzonych dzieci, giną w łonach matek, które powinny być dla nich najbezpieczniejszym schronieniem. 50 mln niewinnych i bezbronnych ofiar rocznie to więcej niż liczba poległych podczas I i II wojny światowej, więcej niż liczba ofiar faszyzmu i komunizmu razem wziętych. Giną, ponieważ wielu lekarzy, pielęgniarek i położnych zapomniało o powołaniu, giną ponieważ wielu polityków zapomniało o służbie drugiemu człowiekowi.
Matka Teresa z Kalkuty powiedziała słowa, które Ojciec Święty często cytował: „Wszystko zło ma swoje korzenie w aborcji, bo jeżeli matce wolno zabić własne dziecko, to któż przeszkodzi, abyśmy się wzajemnie pozabijali. Te słowa towarzyszyły nam, kiedy 7 stycznia 1993 r. polski parlament, przy wielkim zaangażowaniu milionów ludzi, uchwalił prawo, które choć nie w pełni, chroni życie i zdrowie dziecka przed urodzeniem. Skutki tej ustawy są zdecydowanie pozytywne.
Najważniejszą wypowiedź dotyczącą tzw. przerwania ciąży Jan Paweł II zawarł w encyklice Evangelium vitae (O wartości i nienaruszalności życia ludzkiego). W rozdziale Odrażająca zbrodnia przerywania ciąży Jan Paweł II potwierdza naukę o niemoralności tzw. aborcji: „Mocą władzy, którą Chrystus udzielił Piotrowi i jego Następcom (...) - oświadczam, że bezpośrednie przerwanie ciąży, to znaczy zamierzone jako cel czy jako środek, jest zawsze poważnym nieładem moralnym, gdyż jest dobrowolnym zabójstwem niewinnej istoty ludzkiej”. Użyta przez Ojca Świętego formuła oznacza, iż nauka o aborcji jest z punktu widzenia teologii ostatecznie pewna, czyli że nie należy się spodziewać, by Kościół miał kiedykolwiek w przyszłości zmienić na ten temat zdanie.
26 stycznia 1980 r. w Rzymie Ojciec Święty Jan Paweł II powiedział: „Człowiekiem jest również nienarodzone dziecko: co więcej, Chrystus w sposób uprzywilejowany utożsamia się z «najmniejszym»; jak więc można nie widzieć szczególnej Jego obecności w istocie jeszcze nienarodzonej, spośród wszystkich istot prawdziwie najmniejszej, najsłabszej, pozbawionej jakiegokolwiek środka obrony, nawet głosu, która nie może protestować przeciw ciosom godzącym w jej najbardziej podstawowe prawa”.
Każdy człowiek, także poczęte dziecko, ma bezwarunkowe prawo do życia. Nie tylko etyka i religia, ale także współczesna medycyna jednoznacznie widzi w poczęciu początek życia człowieka, a nazwanie dziecka poczętego płodem, nie zmienia tego faktu. Jesteśmy zdecydowanie przeciwni jakimkolwiek zmianom w polskim prawie umożliwiającym zabijanie dzieci przed urodzeniem. Zabijanie dzieci nienarodzonych jest zbrodnią, uderzającą także w kobiety, niszczącą ich zdrowie fizyczne, psychiczne i duchowe. Jest zbrodnią wobec rodziny i narodu. Obrona rodziny i życia zależy w pierwszym rzędzie od samego społeczeństwa i samych rodzin. Ale zależy też od naszych reprezentantów w parlamencie.
W książce Przekroczyć próg nadziei Jan Paweł II napisał: „Cóż takiemu człowiekowi zostaje? Zostają mu tylko słowa samego Jezusa skierowane do Apostołów: «Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować» (J 15,20). A więc: «Nie lękajcie się!». Nie lękajcie się tajemnicy Boga, nie lękajcie się Jego miłości i nie lękajcie się słabości człowieka, ani też jego wielkości! Człowiek nie przestaje być wielkim nawet w swojej słabości. Nie lękajcie się być świadkami godności każdej ludzkiej osoby - od chwili poczęcia aż do śmierci”.
Nie lękajmy się, uczyńmy wszystko, aby zwyciężyła Prawda, Miłość i Dobro, uczyńmy wszystko, aby zwyciężyła cywilizacja życia. Aby to było możliwe, trzeba, aby każdy z nas podjął wytrwałą, systematyczną modlitwę w intencji obrony życia, w intencji zapewnienia prawa do życia każdemu człowiekowi od chwili poczęcia do naturalnej śmierci. Trzeba, aby nasze zaangażowanie w dzieło obrony życia było mądre, oparte na argumentach, które przynosi nam rozwój nauk: medycznych, biologicznych, prawnych i demograficznych. Musimy więc stale poszerzać naszą wiedzę i zawsze i wszędzie głosić prawdę, że nie wolno zabijać poczętych dzieci. Musimy tę wiedzę przekazywać w kręgu znajomych, przyjaciół i w środowisku pracy. W dziele obrony życia nie może również zabraknąć konkretnej, także materialnej pomocy, świadczonej opuszczonym matkom i rodzinom wielodzietnym. Dopiero wtedy spełnią się słowa Ojca Świętego Jana Pawła II, wypowiedziane 8 czerwca 1979 r. w Nowym Targu:
„I życzę, i modlę się o to stale, ażeby rodzina polska dawała życie, żeby była wierna świętemu prawu życia”.