Kochani Rodzice,
Kochane Dzieci!

1. W najbliższą sobotę, we wspomnienie Najczystszego Serca Maryi, w konkatedrze sokołowskiej będziemy przeżywali kolejną stację Kongresu Eucharystycznego, tym razem poświęconą rodzinie. Dlatego przeniesiemy się duchowo do domu Maryi i Józefa w Nazarecie, aby przypatrzeć się tej atmosferze rodzinnej, w której wzrastał Jezus Chrystus, nasz Odkupiciel.
Stajemy tam z myślą o współczesnej rodzinie, z uwagą odwołując się do tego, czym jest dla nas model Rodziny Nazaretańskiej. My nierzadko tłumaczymy się licznymi zmianami zewnętrznymi. Usprawiedliwiamy się nowymi uwarunkowaniami osobowymi. Ale jedno jest pewne: rodzina zawsze i wszędzie musi być siedliskiem miłości i życia. O tym mówi obecność Jezusa Chrystusa w domu rodzinnym w Nazarecie.
On to, obecny teraz w Eucharystii - pragnie dopomagać nam w naszych próbach i doświadczeniach, aby mimo takich czy innych okoliczności każde nowe pokolenie mogło się cieszyć środowiskiem, przynajmniej zbliżonym duchowo, do rodzinnego klimatu z Nazaret.
Jan Paweł II zachęca nas, abyśmy odkrywali „…na nowo dar Eucharystii jako światło i moc dla (...) codziennego życia w świecie, w wykonywaniu (...) zawodów i w różnych sytuacjach. Przede wszystkim odkrywajcie go, żyjąc w pełni pięknem i misją rodziny” (Jan Paweł II, Mane nobiscum Domine, 30).
Niech ten apel Ojca Świętego stanie się dla wszystkich naszych rodzin źródłem Bożego błogosławieństwa. Mówił o tym przed wiekami Mojżesz: „Weźcie sobie te moje słowa do serca i do duszy (…). Widzicie, ja kładę dziś przed wami błogosławieństwo albo przekleństwo. Błogosławieństwo, jeżeli posłuchacie poleceń waszego Boga, które ja wam dzisiaj daję” (Pwt 11, 18, 26-27).
Dzięki odkupieniu dokonanemu przez Jezusa Chrystusa mamy łatwiejszy dostęp do naszego Ojca w niebie, ponieważ - jak pisze św. Paweł: „Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę, mocą Jego Krwi” (Rz 3, 27). I tak błogosławieństwo Boże jest nam bliższe.

2. Natomiast my nie zapominajmy, że: „Jesteśmy ludem życia, ponieważ Bóg w swojej bezinteresownej miłości dał nam Ewangelię życia, przez którą zostaliśmy przemienieni i zbawieni. Zostaliśmy na powrót zdobyci przez «Dawcę życia» (Dz 3, 15) za cenę Jego bezcennej Krwi (por. 1 Kor 6, 20; 7, 23; 1 P 1, 19)” (Evangelium vitae, 79).
Krew i Ciało ofiarował Chrystus na krzyżu. Krew i Ciało ofiaruje pod postaciami w Eucharystii, aby wspomagać nas w naszym życiu, w życiu rodzinnym przede wszystkim. Z tego też względu my, którzy uczestniczymy w darze Eucharystii, powinniśmy poczuwać się „do obowiązku głoszenia Ewangelii życia, celebrowania jej w liturgii i w całym życiu oraz służeniu jej poprzez różne inicjatywy” (Evangelium vitae, 79).
Proszę się więc nie dziwić, że dzisiaj zapraszam Was, przedstawicieli rodzin podlaskich, na Mszę św., na refleksję o życiu i o jego promocji poprzez nasz przykład, przykład naszego szacunku dla każdego życia; co więcej, naszej miłości do ludzkiego życia w każdej polskiej rodzinie. Zapraszam na stację eucharystyczną - Nazaret do Sokołowa Podlaskiego.

3. Wśród uczestników sokołowskiego zgromadzenia będziemy mieli św. Joannę Berettę Mollę, dzięki obecności jej relikwii. To o niej mówił Jan Paweł II w dniu jej beatyfikacji: „Jako chirurg była w pełni świadoma grożących jej konsekwencji, lecz nie cofnęła się przed ofiarą, potwierdzając w ten sposób heroiczność swoich cnót” (Jan Paweł II, Homilia beatyfikacyjna, Rzym, 24 kwietnia 1994 r.).
Obecna Święta była dziesiątym dzieckiem wśród dwunastu sióstr i braci. Urodziła się w 1922 r. Ukończyła studia medyczne. Zamierzała udać się na misje. Ale po wielu wewnętrznych rozterkach założyła rodzinę. Urodziła czwórkę dzieci. W tydzień po przyjściu na świat czwartego dziecka odeszła z tego świata. Przed operacją prosiła lekarzy za pośrednictwem swego męża, mówiąc: „Piotrze, proszę cię..., jeżeli trzeba będzie wybierać między mną a dzieckiem - żadnych wahań. Żądam, abyście wybrali dziecko. Ratujcie dziecko”. I tak się stało.
Odeszła z tego świata, mając 40 lat. W 1994 r. została ogłoszona błogosławioną, a 16 maja 2004 r. - świętą. Jednej i drugiej ceremonii przewodniczył Jan Paweł II. Już w czasie beatyfikacji Papież podkreślał radość i cierpienie związane z rodzicielstwem. „Macierzyństwo może być źródłem wielkiej radości, ale może także stać się źródłem cierpień, a niekiedy wielkich zawodów. Wówczas miłość staje się próbą, czasem heroiczną, która wiele kosztuje macierzyńskie serce kobiety”. To serce matki cierpi zwłaszcza wtedy, kiedy nie znajduje zrozumienia w otoczeniu. „Dzieje się tak, że kiedy kobieta, która jest zdecydowana żyć w zgodzie z własnymi zasadami - mówił Papież - czuje się często głęboko osamotniona. Pozostaje sama ze swoją miłością, której nie może zdradzić i której musi być wierna. Jej przewodnikiem jest Chrystus, który objawił, jaką miłością obdarzył nas Ojciec” (Jan Paweł II, Homilia beatyfikacyjna).
Św. Joanna Beretta Molla w czasie swego cierpienia miała to szczęście, że nie była osamotniona. Rozumiał ją dobrze mąż i był przy niej, był z nią. Umacniał ją Jezus Chrystus, którego każdego dnia przyjmowała w Komunii św.

4. O życiowym znaczeniu takich postaw czytamy w encyklice Jana Pawła II Evangelium vitae. „W takim kontekście, bogatym w wartości ludzkie i w miłość, rodzą się także gesty heroiczne. Są one najbardziej uroczystym wysławianiem Ewangelii życia, ponieważ głoszą ją poprzez całkowity dar z siebie; są chwalebnym objawieniem miłości największej, która każe oddać życie za ukochaną osobę (por. J 15, 13). Ten heroizm obejmuje milczące, ale niezwykle płodne i wymowne świadectwo tych wszystkich heroicznych matek, które bez reszty poświęcają się swoim rodzinom, które cierpią, wydając dzieci na świat, a potem gotowe są podjąć wszelkie trudy, ponieść wszelkie ofiary, ażeby tym dzieciom przekazać wszystko, co mają w sobie najlepszego” (Jan Paweł II, Evangelium vitae, 86).
Bogu należy dziękować, jeżeli podobne podejście do życia mają również ojcowie. Św. Joanna Beretta Molla mogła liczyć na swego męża, jak on na nią. Formacja do małżeństwa nierozerwalnie wiąże się z formacją do rodzicielstwa. A jedno i drugie opiera się na miłości, prowadząc do pełnej jedności, często heroicznej, jak mówi nam doświadczenie.
Wedle Jana Pawła II, to „Chrystus tworzy tę jedność przez wylanie Ducha Świętego. I On sam nie przestaje jej umacniać przez swoją eucharystyczną obecność. Istotnie, to właśnie jeden Chleb eucharystyczny czyni nas jednym ciałem” (Jan Paweł II, Mane nobiscum Domine 20).
Sięgając do historii, odwołując się do rodzin o chrześcijańskim w pełni charakterze, przekonujemy się, że tacy rodzice często pojawiali się u Stołu Pańskiego, w Eucharystii szukając dla siebie światła i mocy. I Chrystus im błogosławił. O tym może mówić św. Teresa od Dzieciątka Jezus i wiele innych świętych, ze św. Joanną Berettą Mollą włącznie.

5. Kochani Małżonkowie, Drodzy Rodzice i Dzieci!
Proszę nie dziwić się, że w Roku Eucharystii na jeden dzień zapraszamy małżonków i rodziców do uczestnictwa w stacji eucharystycznej Nazaret. Serdecznie zapraszam przedstawicieli rodzin z całej naszej diecezji, ze wszystkich parafii. Przybądźcie we wspomnienie Najczystszego Serca Najświętszej Maryi Panny 4 czerwca na godz. 10.00 do konkatedry w Sokołowie.
Razem będziemy dziękowali Panu Bogu za wszystkie matki i ojców, którzy w naszej historii nierzadko dawali świadectwo heroicznej wierności i miłości. Będziemy też przepraszali za małżeństwa, w których brakuje miłości i szacunku dla życia. I będziemy prosili, aby polski naród zawsze mógł być dumny z matek i ojców.
Zapraszam do duchowej łączności wszystkie dzieci, młodzież i osoby samotne. Niech nazaretański domek Świętej Rodziny poszerzy swoje ściany i ogarnie nimi całe terytorium naszej diecezji. Niech we wszystkich rodzinach, choćby na ten jeden dzień, da o sobie znać urok ciepła rodzinnego domu. A kto tego raz zakosztuje, wierzę, że będzie robił wszystko, aby go nie utracić.
Ewangelia z IX niedzieli zwykłej mówi o budowie domu na skale, czyli na fundamentach wiary katolickiej. I mogą uderzać weń straszliwe burze różnych prądów, ale on nie upadnie. On będzie stawiał opór, bo na skale został zbudowany.

6. Ukochani Diecezjanie!
Wiem, że my wszyscy pragniemy, aby nasze domy rodzinne były trwałe. Pragną tego szczególnie dzieci, marzy o tym najczęściej w ukryciu młodzież. Tęskni za tym każde ludzkie serce, serce kobiety i serce mężczyzny.
Dzielmy się tymi naszymi tęsknotami z Chrystusem Eucharystycznym. On jeden nas rozumie. On jeden nie zostawi nas bez pomocy. Dał tego świadectwo na krzyżu, gdy opuszczał ten świat. Dał dowód pamięci o nas. I dlatego pozostawił nam Matkę. Trwajmy z Nią przy Chrystusie.
A Ty, Maryjo, nie zniechęcaj się naszymi słabościami. Bądź nam zawsze Matką. Bądź Matką wszystkim dzieciom, a zwłaszcza tym, które nie mają ciepła ogniska domowego. Daj miłość swego serca wszystkim sercom matek i ojców. Wspomagaj każdą polską rodzinę, każdy podlaski dom!
Amen.