Dlaczego nowo wybrany papież przyjmuje nowe imię? - zastanawia się Luis Badilla na portalu „Il Sismografo”. Podaje, że większość biskupów Rzymu w pierwszym tysiącleciu chrześcijaństwa zachowywała swe imię chrzcielne. Zastanawiając się nad przyczynami zmiany imienia Badilla przypomina, że już pierwszy papież, św. Piotr faktycznie miał na imię Szymon, i że imię to zmienił mu sam Jezus Chrystus, mówiąc - według wersji św. Mateusza: „Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój” (Mt 16.18), albo według wersji św. Jana: „Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas - to znaczy: Piotr” (J 1,35-42).

Za pierwszego, który sam zmienił zmienił swe imię uchodzi Jan II, którego pontyfikat przypada na lata 533-535, przedtem znany jako Merkuriusz. Jego imię kojarzyło się z pogańskim bóstwem Merkurym.

Kolejnymi papieżami, którzy przyjęli nowe imię byli - dopiero cztery stulecia później - Jan XII (955-964), przedtem znany jako Oktawian, i Jan XIV (983-984), noszący chrzcielne imię Piotr, który postanowił je zmienić z szacunku dla św. Piotra.

Od pontyfikatu Grzegorza V (996-999), wcześniej noszącego imię Brunon, zmiana imienia nowego biskupa Rzymu stała się stałą praktyką. Tylko dwóch późniejszych papieży, obu żyjących w XVI w., zachowało swe imiona chrzcielne. Byli to: Hadrian VI (1523-1524) i Marceli II (kwiecień- maj 1555).

Od zakończenia pontyfikatu papieża Landona (911-914) biskupi Rzymu zawsze przyjmowali imię, które nosił już jeden z ich poprzedników. Dopiero w 1978 r. tradycję tę przełamał Jan Paweł I, który też jako pierwszy przyjął imię podwójne.

Najczęściej przyjmowanymi przez papieży imionami są: Jan (23 razy), Grzegorz i Benedykt (16), Klemens (14), Innocenty i Leon (13), Pius (12), Stefan i Bonifacy (9), Urban i Aleksander (8), Paweł i Hadrian (6) oraz Celestyn i Sykstus (5).