W posynodalnej adhortacji apostolskiej Jana Pawła II - Pstores dabo Vobis czytamy m.in., że „seminarium jest wspólnotą wychowawczą w drodze” (PdV 60). Czas formacji w seminarium duchownym jest czasem rozeznawania powołania i podejmowania życiowych decyzji. Zadaniem seminarium, jako instytucji, jest podniesienie poziomu wykształcenia przyszłych kapłanów i pogłębienie ich życia duchowego. Formacja w Szkole Chrystusa (tak nazywa seminarium abp Zygmunt Kamiński) ma 4 zasadnicze wymiary: formacja ludzka - fundament przygotowania przyszłego kapłana, formacja duchowa - zjednoczenie z Bogiem i poszukiwanie Chrystusa, formacja intelektualna - zrozumienie wiary oraz formacja duszpasterska - udział w miłości Chrystusa - Dobrego Pasterza. Kandydat do kapłaństwa musi w seminarium podjąć niemały trud intelektualny (wykłady, lektura, kolokwia, zaliczenia, egzaminy) oraz wewnętrzny trud zmagania się z samym sobą o coraz wyraźniejszy obraz Jezusa w sobie (codzienna Eucharystia, modlitwa, sakrament pojednania, spotkania z ojcami duchownymi). Również istotnym elementem są spotkania z innymi osobami powołanymi do kapłaństwa czy też życia zakonnego. Takie spotkania pokazują, jak bardzo różnią się nasze drogi powołania, pokazują jak do każdego z nas Chrystus podchodzi indywidualnie i mówi w pełnym poszanowaniu naszej wolności: Pójdź za Mną!
W czwartek 21 kwietnia br. na Jasnej Górze spotkali się rektorzy, profesorowie, wychowawcy i alumni wyższych seminariów duchownych (diecezjalnych i zakonnych). Spotkanie odbyło się w ramach II Ogólnopolskiej Pielgrzymki Wyższych Seminariów Duchownych na Jasną Górę. „Zostań z nami, Panie” - te słowa zaproszenia skierowane do Zmartwychwstałego przez Jego uczniów podczas drogi do Emaus, stały się myślą przewodnią Ogólnopolskiego Spotkania Seminarzystów. W pielgrzymce wzięli udział także wychowawcy i klerycy Arcybiskupiego Wyższego Seminarium Duchownego ze Szczecina z rektorem ks. dr. Zygmuntem Wichrowskim na czele.
Na placu przed katedrą częstochowską pielgrzymów powitał abp Stanisław Nowak - metropolita częstochowski. Następnie odbyła się procesja eucharystyczna Alejami Najświętszej Maryi Panny na Jasną Górę. W jej trakcie rozważaliśmy różańcowe tajemnice światła.
Centralnym punktem była sprawowana w samo południe na szczycie Jasnej Góry Eucharystia, której przewodniczył abp Józef Michalik - przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. W homilii Ksiądz Arcybiskup wezwał do refleksji nad wiarą i płynącymi z niej czynami. „Umocnienie wiary, troska o wiarę - staje się zadaniem najpilniejszym, podstawowym i pasjonującym na całe życie - mówił abp Michalik. Ta wiara ma nam otwierać oczy i odkrywać nowe horyzonty. Bez wiary nie można podobać się Bogu ani ludziom. Twoje zmagania, twój trud na drodze powołania jest potrzebny. Ma sens zmaganie przy odkrywaniu drogi życiowej i wysiłek umierania w sobie, aby zachować wierność powołaniu. Odcinanie niezdrowych narośli musi boleć, ale trzeba go dokonać. Inaczej nie umrzesz w sobie, nie zmartwychwstaniesz w Chrystusie. Lękaj się powołania, które nic nie kosztuje, które nic nie boli, powołania, w którym nic w tobie nie umiera” - nauczał Ksiądz Arcybiskup. Podkreślał także, że Panu Bogu warto dawać wszystko, bez zastrzeżeń, bowiem otrzymuje się za to stokroć więcej i życie wieczne.
Następnie odbywały się spotkania w grupach. Konferencje na temat duchowości eucharystycznej wygłosili m.in.: abp Edmund Piszcz, bp Zygmunt Zimowiski, bp Józef Szamocki, bp Stanisław Budzik, bp Ignacy Dec oraz prof. dr hab. Andrzej Derdziuk OFMCap.
Rektor Wyższego Seminarium Duchownego Braci Mniejszych Kapucynów Prowincji Warszawskiej - o. prof. Andrzej Derdziuk OFMCap wygłosił konferencję dla kilku tysięcy seminarzystów zgromadzonych w Auli o. Kordeckiego. Podkreślał w niej kosmiczny wymiar Eucharystii. Za Janem Pawłem II przypomniał, że Eucharystia jest szczytem i źródłem życia chrześcijańskiego. Jest szczytem życia w wymiarze moralnym (przekraczanie samego siebie, własnego egoizmu), ale jest też szczytem rozumianym jako adoracja Jezusa Chrystusa Eucharystycznego. Również dlatego jest szczytem, ponieważ pokazuje nam nasze powołanie - pokazuje nam niebo, życie wieczne i pozwala nam, ludziom, upodabniać się do Chrystusa - Boga. Eucharystia jest źródłem naszego życia - wyzwala nas z grzechu, włącza nas w to, co dokonuje się w niebie. Eucharystia zaprasza człowieka do słuchania, do wypełniania woli Ojca. Jest cudownym dialogiem: Ojciec posyła swojego Syna. Mówi do Niego: Powiedz ludziom, że ich kocham! Syn to czyni - staje się Ofiarą za ludzi. Jezus w taki sposób odpowiada Ojcu: Kocham Cię, Ojcze! My, poprzez uczestnictwo we Mszy św., w ten dialog się włączamy. Człowiek zaczyna utożsamiać się z Synem, staje się przeniknięty przez Niego, staje się Jezusowy - Jezus jest w człowieku. Dokonuje się nasza chrystyfikacja (za ks. Nowakiem). Człowiek odpowiada Ojcu: Tak, Ojcze - to jest mój dar, składam Twojego Syna. Człowiek oddaje Ojcu Ofiarę, która dokonuje się na krzyżu i w ten sposób wchodzi z Ojcem w szczególne Przymierze. Po ludzku jest to niezrozumiałe: człowiek zabija Syna i oddaje Go w Ofierze Ojcu. Rzeczywiście tak jest, z tym, że człowiek składa Ofiarę ze Zmartwychwstałego Syna, z Tego, który żyje i który zgładził i odkupił grzech ludzkości. Człowiek mówi do Ojca: Nie poczytaj mi moich grzechów, bo On je zgładził. On błędy moje naprawił i dług mój spłacił! Duch Święty sprawia, że w to wierzymy. Duch Święty spaja człowieka z Dialogującymi (Ojcem i Synem) w Eucharystii. On jednocześnie przemienia i rozpala człowieka - sprawia w nim duchowość eucharystyczną. Ta duchowość pozwala człowiekowi przekraczać samego siebie i umożliwia mu bycie dla innych dobrym jak chleb.
O godz. 17.30 alumni zgromadzili się przed Cudownym Obrazem Matki Bożej. W Akcie zawierzenia seminariów klerycy powierzyli Wychowawczyni Powołań Kapłańskich swoje przygotowanie do kapłaństwa. Spotkanie zakończyło się Nieszporami eucharystycznymi, którym przewodniczył bp Andrzej Suski. Konferencję wygłosił abp Stanisław Nowak.
Spotkanie na Jasnej Górze przed obliczem Matki Kościoła i Niewiasty Eucharystii na nowo umocniło w nas postanowienie, aby dochować wierności powołaniu i po raz kolejny stało się dla nas źródłem inspiracji dla ofiarnej służby ludowi Bożemu na trudnych drogach trzeciego tysiąclecia. Niech Matka Najświętsza wyprosi łaskę wytrwania w powołaniu i nieustannym odpowiadaniu na wezwanie Chrystusa: „Pójdź za Mną!”.