„Czy młodzież ta wie, jak wielki dar otrzymuje w tym sakramencie i czy przygotowała się należycie do jego przyjęcia” - zapytał bp Tomasz Paprocki przed udzieleniem sakramentu bierzmowania młodzieży z parafii św. Jakuba.
„Jestem przekonany, że wszyscy przygotowali się do przyjęcia tego sakramentu. Uczestniczyli bowiem przez szereg dni w słuchaniu Słowa Bożego i wspólnej modlitwie oraz przystąpili do sakramentu pokuty” - odpowiedział proboszcz parafii św. Jakuba ks. Wojciech Kwiecień.
W tym roku parafii św. Jakuba w Chicago przybyło 72 dojrzałych chrześcijan, sakrament bierzmowania nazywany jest bowiem sakramentem dojrzałości chrześcijańskiej.
Najczęściej wybieranym imieniem bierzmowania była Weronika dla dziewcząt, dla chłopców - Michał. Ubrani w białe togi dziewczęta i chłopcy wraz z towarzyszącymi im świadkami bierzmowania podchodzili do Księdza Biskupa, by po modlitwie, której towarzyszy włożeni rąk, zostać namaszczonym olejem świętym i usłyszeć: „Przyjmij znamię Ducha Świętego”. Niezatarty ślad w duszy chrześcijanina ma, jak powiedział w homilii bp Paprocki, sprawiać iż: „będziecie żywymi członkami Kościoła, starającymi się służyć wszystkim za wzorem Chrystusa, który przyszedł nie po to, aby mu służono, lecz aby służyć”.
Po zakończonej uroczystości poprosiliśmy jej uczestników o krótkie komentarze:
Rodzice bierzmowanych o trudach przygotowań:
Bogdan Kumala: Na początku było trochę trudno przekonać Paulinę, że jest to coś ważnego, że bierzmowanie stanowi kolejny krok w rozwoju duchowym. Dzisiaj, kiedy na nią patrzę wiem, że zrozumiała i to mnie cieszy.
Zbigniew Grochowski: Język polski dla naszej córki jest drugim językiem. Przygotowania do bierzmowania polega m.in. na tym, że część materiału trzeba po prostu zapamiętać. Nie było to najłatwiejsze dla naszej córki. Ale jesteśmy dumni, że po długich przygotowaniach udało się.
Rajmund Gorczak: Muszę z dumą przyznać, że nie było wcale trudno przygotować Dianę do tego sakramentu. Myślę, że było tak dzięki systematyczności z jaką moja żona i ja przygotowywaliśmy naszą córkę do tego wydarzenia.
Ewa Tkacz: Najtrudniej było wybrać imię. Kasia zapoznała się z wieloma życiorysami świętych. Nie mogła się zdecydować. W końcu wybrała imię Beata, na cześć jednej z sióstr bliźniaczek z Jakubowa. Kasia jest zafascynowana jej postawą w stosunku do młodzieży.
Jadwiga Cieżak: Był to czas, gdy rodzina jednoczyła się wokół Oli pomagając jej w redagowaniu pracy pisemnej. Dużo rozmawialiśmy, szukając informacji na temat wyboru patronki. Najtrudniej było i chyba ciągle jest, bo to nie jest jeszcze skończona praca, wytłumaczyć córce czego może spodziewać się po tym sakramencie.
Proboszcz parafii ks. Wojciech Kwiecień: Dla mnie, jako proboszcza parafii, zawsze bardzo radosny jest widok osób bierzmowanych. Bardzo się cieszę, że młodzi ludzie chcą przyjmować sakramenty święte w Kościele. Fakt, że tyle młodzieży chce przystępować do tego sakramentu w polskiej parafii, jest świadectwem, że nasz Kościół jest żywy i ciągle młody.
Czego życzę osobom bierzmowanym? Męstwa w wyznawaniu wiary, bo trzeba jej, by wyznawać wiarę we współczesnym świecie.
Ks. Piotr Wąsek tak tłumaczył młodzieży znaczenie wybierania imienia patrona do sakramentu bierzmowania: Nowe imię wypływa z pragnienia identyfikacji z osobą świętą, lub błogosławioną. Na chrzcie nie mieliście wpływu na wybór imienia, tutaj możliwość wyboru imienia pozostawia się wam, w ten sposób macie potwierdzić, za którym świętym, czy błogosławionym, patronem pragniecie podążać.
Siostra Franciszka Keler, katechetka odpowiedzialna za przygotowanie młodzieży do bierzmowania: Już od 15 lat zajmuję się przygotowaniem młodzieży do sakramentu dojrzałości. Przedtem zajmowałam się tym w Polsce. Myślę, że dzięki temu mam łatwość kontaktu z młodzieżą i potrafię uwrażliwić ich na to, co w tym sakramencie jest najważniejsze. Młodzież przyjmująca sakrament bierzmowania jest w takim momencie życia, kiedy wkracza się w dorosłość. Nie jest to najłatwiejszy okres wychowawczo. Dlatego starałam się z różnych stron przybliżyć ten sakrament.
Przygotowania zaczynamy na początku roku szkolnego. Kandydaci i ich rodzice uczestniczą w comiesięcznych skupieniach. Bierzmowani zobligowani są m.in. do przystępowania do sakramentu pojednania raz w miesiącu. W ciągu roku odbywały się też dwa wyjazdy rekolekcyjne. Młodzież uczestniczy w dyskusjach i rozmowach. Poza tym każdy z nich musiał przedstawić pracę pisemną, w której uzasadnił dlaczego chce przystąpić do bierzmowania, jakie imię sobie wybiera i dlaczego.
Czego im życzę? Aby głębiej weszli w ten sakrament, żyli nim. A także, by świadczyli o swojej wierze, aby nie wstydzili się katolickiej wiary, ale wyznawali ją w życiu codziennym.
Siostry Wioleta i Beata Kołtun: 6 lat temu tę samą młodzież, która przyjęła dzisiaj sakrament bierzmowania Siostry przygotowały do przyjęcia I Komunii. Co czuje się w takich chwilach?
Siostra Wioletta: Muszę przyznać, że zakręciły mi się w oczach łzy, widząc ich tak bardzo rozmodlonych i skupionych. Dzisiaj, już prawie dorośli, wyznali swą wiarę w Jezusa Chrystusa. Jest to dla mnie niesamowita radość.
Siostra Beata: Poczułam dumę, że mimo upływu lat, trudności jakie tu na wszystkich czyhają, mimo różnicy kultur, rodzice troszczą się o to, by ich dzieci przyjmowały sakramenty w tradycji polskiej.