Minęło 40 dni od najpiękniejszych Świąt, jakimi są Święta Bożego Narodzenia. Przyszedł czas przedstawienia Jezusa w świątyni. Swoje dzieci przynosili wszyscy pobożni Izraelici, by zgodnie z prawem, jeśli były pierworodne, ofiarować je Bogu. Przyszli, więc także ze swoim Pierworodnym Maryja i Józef. Na spotkanie wyszedł im Starzec Symeon. On jeden wiedział, kogo bierze na ręce. On też wypowiedział słowa, które stały się dopełnieniem proroctwa Izajasza o posłannictwie Jezusa (proroctwo krzyża), i dotyczyły Matki i Syna, a były to słowa o posłuszeństwie Bogu do końca, co oznaczało zgodę na wszystko, co Bóg dla nich przygotował.
Święty Ignacy Antiocheński pisał: „Człowiek ofiarowany Bogu jest mąką, którą stale miele się na chleb dla Pana Boga”. Ile trzeba pokory i wiary by oddać się Bogu na własność i godzić się nawet na cierpienie? Najpiękniej oddają to słowa wiersza Ofiarowanie Matki Boskiej: Gdy na proroczy głos Symeona/ podniosła oczy Matka zdziwiona/ trzymając w dłoniach Jezusa Dziecię/ofiarowuje się po raz trzeci/ Ten na upadek jest i powstanie/ to było trzecie ofiarowanie/A wreszcie krzyż i Bóg Syn Człowieczy/i smutna Matka od siedmiu mieczy/patrząc jak bok ma włócznią rozdarty/ ofiarowuje się po raz czwarty…(S.M. Gratia Zaleska FSK).
Na pamiątkę ofiarowania Pana Jezusa w świątyni przynieśliśmy gromnice – światło Chrystusa. Uwierzyliśmy, że tylko z tym Światłem nasze życie będzie miało sens.
Dopełnieniem Eucharystii w tym dniu było nabożeństwo wynagradzające Niepokalanemu Sercu Maryi odprawiane w parafii św. Barbary w każdą pierwszą sobotę miesiąca, a w nim odmówiona Radosna część Różańca Świętego, możliwość skorzystania z sakramentu pojednania, 15 - minutowa medytacja o rodzinie z Nazaretu, o ofiarowaniu Jezusa w świątyni i odnalezieniu Jezusa w świątyni, przytoczone słowa wypowiedziane przez Maryję do Siostry Łucji 10 grudnia 1925: Córko moja spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewierności stale ranią. Przynajmniej ty staraj się nieść mi radość … i błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Niech pozostaną z nami słowa „Przynajmniej ty staraj się nieść mi radość…”
W święto Ofiarowania Pańskiego, zwane u nas świętem Matki Bożej Gromnicznej, mniej ludzi niż niegdyś przychodzi do naszych kościołów, by poświęcić świece. Do niedawna przychodziło więcej. Świece wykonane z pszczelego wosku, zwane gromnicami, były ze czcią przechowywane w każdym domu i często zapalane – wówczas, kiedy nadciągały gwałtowne burze, gradowe nawałnice, wybuchały pożary, groziła powódź, a także w chwili odchodzenia bliskich do wieczności. Były one znakiem obecności mocy Chrystusa – symbolem Światłości, w której blasku widziało się wszystko oczyma wiary.
Wprawdzie wilki zagrażające ludzkim sadybom zostały wytrzebione, ale na ich miejsce pojawiły się inne zagrożenia. Dziś trzeba prosić Matkę Bożą Gromniczną, by broniła przed zalewem przemocy i erotyzacji płynących z ekranów telewizyjnych i kolorowych magazynów, przed napastliwością sekt, przed obojętnością na los bliźnich, przed samotnością, przed powiększającą się falą ubóstwa, przed zachłannością, przed bezdomnością i bezrobociem, przed uleganiem nałogom pijaństwa, narkomanii, przed zamazywaniem granic między grzechem a cnotą, przed zamętem sumień.
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 września 2024 r. wprowadziło stan klęski żywiołowej na obszarze części województwa dolnośląskiego, opolskiego oraz śląskiego. Z czym to się wiąże? Czy dokument pozwala na ograniczenie kultu religijnego, w tym sprawowania Mszy świętej?
Wprowadzenie stanu klęski żywiołowej to nade wszystko ograniczenie władzy samorządowej. W stanie klęski żywiołowej kompetencje do ograniczania praw i wolności otrzymują wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta oraz wojewoda. Wówczas administracja rządowa, a nade wszystko wojewoda, przejmuje zarządzanie kryzysowe i może wydawać prawnie wiążące polecenia organom władzy samorządowej. W stanie klęski żywiołowej obowiązującym w kilku gminach (tego samego województwa), które nie leżą na terenie tego samego powiatu, działaniami kieruje wojewoda. Dopuszcza się możliwość, aby niektóre prawa zostały ograniczone generalnie, inne zaś indywidualne, a zatem korzystania z obu form jednocześnie.
Mszą Świętą pod przewodnictwem nuncjusza apostolskiego w Polsce abp. Antonio Guido Filipazziego, w Sanktuarium św. Faustyny w Warszawie, rozpoczęło się 149. Zebranie Plenarne Konferencji Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych w Polsce. Tematyka zebrania dotyczy wyzwań dla życia konsekrowanego we współczesnym świecie.
Nuncjusz Apostolski w homilii zachęcił siostry uczestniczące w 149. Zebraniu Plenarnym, aby Jezus Chrystus był największym skarbem ich życia. "Chcę prosić również o to, żeby ludzie, których spotykacie, żyli zarówno fizycznie, jak i duchowo w Chrystusie" - zaznaczył abp Filipazzi. Ponadto odwołując się do dzisiejszej Ewangelii porównał Kościół z wdową z Nain, która płacze, gdy jej synowie oddalają się od Pana i raduje, gdy powracają.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
