W skład Liturgii Eucharystycznej wchodzą:
1. Przygotowanie darów
2. Modlitwa Eucharystyczna
3. Obrzędy Komunii świętej.
Dary ofiarne. Nowe ogólne wprowadzenie do Mszału sugeruje, aby wierni przynosili dar do ołtarza. „Są one cząstką samooddania się wiernych Chrystusowi w jego braciach i siostrach”. Starożytni chrześcijanie przynosili procesjonalnie do ołtarza wino, chleb, owoce, oliwę itp. Procesji towarzyszył śpiew psalmu. W Rzymie był zwyczaj, że kapłan i diakoni wchodzili między wiernych, przyjmowali od nich dary i zanosili je przed ołtarz. Do tej tradycji nawiązuje praktyka ofiar pieniężnych, przez które wierni „oddają się Bogu i biorą na swe ramiona ciężar odpowiedzialności za Jego dzieła w Kościele i świecie”.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Modlitwa eucharystyczna. Rozpoczyna się od prefacji, a kończy się tzw. wielką doksologią, czyli uroczystym aktem uwielbienia Boga „przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie”. Jest ona sercem i rdzeniem Mszy św. Istotna rola tej modlitwy wyraża się w uobecnianiu aktu zbawczego, który „ciągle i nieprzerwanie zbawia świat”. Jest ona utrzymana w tonie dziękczynienia i uwielbienia Boga za dzieło odkupienia.
Reklama
Epikleza. Kapłan w imieniu wspólnoty prosi Ducha Świętego, aby zstąpił na dary chleba i wina i swoją mocą najpierw przemienił je w Ciało i Krew, a następnie udzielił zbawczych owoców przystępującym do Stołu Pańskiego. Pierwszy gest nawiązuje do starotestamentalnego nakładania rąk na zwierzę przeznaczone na ofiarę. We Mszy św. realizuje się więc prawdziwa ofiara. Znak krzyża precyzuje charakter tej ofiary: „W znakach sakramentalnych uobecnia się ofiara krzyżowa”.
Opis ustanowienia i konsekracja. Celebrans powtarza słowa Chrystusa ustanawiającego Eucharystię podczas Ostatniej Wieczerzy. Mocą tych słów dokonuje aktu przeistoczenia, który jest jednocześnie aktem ofiary. Prostocie liturgii konsekracji towarzyszą ryty, które uwypuklają doniosłość akcji dokonującej się na ołtarzu, a z drugiej strony podkreślają, że dzieją się wielkie tajemnice wiary. „Tak należy interpretować pełne czci pochylenie się kapłana przy wypowiadaniu słów konsekracji, przyklękanie, ukazywanie wiernym Ciała i Krwi Pańskiej, a także okadzenie i dzwonienie przy ołtarzu”.
Anamneza. Kościół wypełnia polecenie Chrystusa: „to czyńcie na moją pamiątkę!” (Łk 22,19), sprawując Eucharystię, w której uobecnia się zmartwychwstały Chrystus, jako Kapłan i Żertwa ofiarna nowego Przymierza.
Epikleza komunijna występuje w różnych wersjach we wszystkich modlitwach eucharystycznych, zaraz po przeistoczeniu w prośbie o godne i owocne przyjęcie Ciała i Krwi przez uczestników Ofiary. Takie, które napełniłoby ich „łaską Bożą i zjednoczyło jak najściślej z Chrystusem i całą odkupioną ludzkością”. Łączność wiernych z Chrystusem i między sobą jest dziełem Ducha Świętego”.
Obrzędy komunijne. Ukazując konsekrowaną Hostię, kapłan mówi: „Oto Baranek…”. Jest to wezwanie do przyjęcia Ciała i Krwi Chrystusa i zapowiedź udziału w uczcie eschatycznej. „Eucharystia ubogaca ziemskie życie człowieka w owoce odkupienia i stanowi najpełniejszą rękojmię przyszłej chwały”.
Jak wspomniałem wcześniej, rozważając poszczególne części Mszy św., nie omawiam w sposób szczegółowy poszczególnych zagadnień. Pozostawiam czytelnikowi możliwość własnego poszukiwania po to, aby Eucharystia - „źródło i szczyt chrześcijańskiego życia” - stała się dla człowieka wiary pierwszym i najpewniejszym odniesieniem. A stanie się tak wtedy, kiedy w trudzie miłości zaczniemy zagłębiać się w tę „tajemnicę wiary” i przyswajać sobie sercem jej wewnętrzną treść.