Reklama

30 lat Drogi Neokatechumenalnej

Lubelska rocznica

25 marca br. przypada 30. rocznica powstania Drogi Neokatechumenalnej w Lublinie i w naszym kraju. Za przyzwoleniem ówczesnego biskupa lubelskiego Bolesława Pylaka w marcu 1975 r. w kościele Jezuitów w Lublinie, odbyły się - pierwsze w Polsce - katechezy, zmierzające do utworzenia wspólnoty neokatechumenalnej. Prowadzili je katechiści z Włoch pod kierunkiem Stefano Gennariniego i przybyłego z Rzymu jezuity, ks. Alfreda Cholewińskiego. Ze względu na ówczesną sytuację polityczną katechezy odbywały się pod kryptonimem „Specjalne rekolekcje z okazji Roku Świętego”. Zakończenie katechez i utworzenie wspólnoty dokonało się 25 marca 1975 r. w Niepokalanowie. Chęć wejścia do wspólnoty zadeklarowało wówczas 110 osób. Utworzono więc dwie bliźniacze wspólnoty po 55 osób.

Niedziela lubelska 12/2005

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Działalność lubelskich wspólnot

Zaledwie po roku życia wspólnoty niektórzy z jej członków zostali wybrani na katechistów. Utworzono z nich ekipy, które przeszczepiały Drogę najpierw do archidiecezji warszawskiej, potem do Gdańska, Poznania, Wrocławia i innych miast w Polsce, a także na terenie ówczesnej Czechosłowacji, Gruzji, Litwy, Białorusi i Rosji. Obecnie w archidiecezji lubelskiej istnieje 90 wspólnot neokatechumenalnych. W samym Lublinie Droga istnieje w 10 parafiach; są w nich 44 wspólnoty. Liczba ta jednak może się zmienić, gdyż w tej chwili w niektórych parafiach prowadzone są katechezy, zmierzające do utworzenia nowych wspólnot. W całej Polsce Droga istnieje obecnie w 39 diecezjach, a liczba wspólnot zbliża się do 1000. Nad życiem i rozwojem wspólnot w naszej archidiecezji pośrednio czuwają katechiści włoscy, odpowiedzialni za neokatechumenat w całej Polsce: ks. Livio Orsingher oraz Stefano Gennarini i Silvana Venditti. Lubelskimi wspólnotami bezpośrednio opiekuje się zespół w składzie: ks. Zbigniew Czerwiński, Wojciech i Teresa Kaczmarkowie, Kazimierz i Stanisława Wojtasikowie oraz Tomasz i Elżbieta Bojarscy.

Owoce Drogi

Reklama

W życiu wielu członków wspólnot neokatechumenalnych można zobaczyć dobre owoce ich dojrzewania w wierze. W szczególności jest to miłość do Kościoła, zwiększone poczucie odpowiedzialności za jego misję w świecie, wielki zapał ewangelizacyjny, chętny udział w katechizacji przygotowującej do sakramentów chrztu i małżeństwa, składanie hojnych ofiar na potrzeby ubogich w parafii i w archidiecezji. Dostrzega się tam także wyraźne odrodzenie życia małżeńskiego i rodzinnego, zwłaszcza zaś poszanowanie życia poczętego, wielką otwartość na nowe życie i gorliwą troskę rodziców o przekazywanie wiary dzieciom. Ta troska owocuje licznym udziałem ludzi młodych w życiu wielu wspólnot. Chętnie uczestniczą oni w spotkaniach poświęconych rozważaniu wybranych tekstów biblijnych w atmosferze modlitwy, zwanych skrutacją Pisma Świętego. Spotkania takie odbywają się co miesiąc. Chłopcy, którzy odkryli w sobie powołanie do kapłaństwa, uczęszczają na specjalne spotkania, na których mogą upewnić się co do swego powołania i uczą się to powołanie chronić. Niektórzy z nich wstępują potem do seminarium duchownego i otrzymują święcenia prezbiteratu.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Prezbiterzy neokatechumenalni

Reklama

Wśród młodych członków lubelskich wspólnot neokatechumenalnych byli tacy, którzy jako seminarzyści brali udział w życiu wspólnot. Obecnie pracują na terenie naszej archidiecezji albo ewangelizują na terenie Polski lub poza jej granicami. Na przykład wyświęcony przez Ojca Świętego w Lublinie ks. Sławomir Laskowski jest obecnie proboszczem w Homlu na Białorusi, pomaga mu ks. Piotr Golec, w pewnej odległości od Homla pracują jako proboszczowie: ks. Grzegorz Chudek i ks. Tadeusz Samorek. W Kazachstanie jako proboszcz działa ks. Tadeusz Smereczyński; na Ukrainie w Kijowie pracuje ks. Józef Czerwonka, w Berdiańsku pełni swoją służbę ks. Zdzisław Zając, natomiast jako wikariusz w Równem wołyńskim pracuje ks. Grzegorz Draus. Na terenie archidiecezji jako proboszczowie pracują: ks. Jan Bielak, ks. Wojciech Brodowski, ks. Janusz Gzik, ks. Jan Karaś, ks. Wiesław Klimek, ks. Tomasz Lewniewski, ks. Stefan Misa, ks. Piotr Patyk, ks. Piotr Petryk, ks. Zbigniew Szumiło i ks. Ryszard Winiarski. Jako wikariusze pracują: ks. Tomasz Bielecki, ks. Mirosław Flak, ks. Grzegorz Kiciak, ks. Piotr Melko oraz ks. Maciej Warowny. Ks. Andrzej Krasowski i ks. Krzysztof K. Kwiatkowski pracują jako ojcowie duchowni w seminarium, natomiast ks. Zbigniew Wójtowicz jest pracownikiem naukowym KUL i pracownikiem kurialnym. Z lubelskich wspólnot neokatechumenalnych wywodzą się też księża pracujący w ewangelizacji: ks. Marcin Jankiewicz, ks. Zbigniew Lenart - katechista wędrowny w Kazachstanie i na Syberii, ks. Tomasz Struzik - misjonarz w Boliwii oraz ks. Zenon Ziomek - katechista wędrowny na terenie diecezji rzeszowskiej i przemyskiej.

Udział w „misji rodzin”

Lubelskie wspólnoty neokatechumenalne mają swój udział w innych formach pracy ewangelizacyjnej. Jedną z nich jest tzw. misja implantatio Ecclesiae, zwana też misją rodzin. Jest ona prowadzona zawsze ze specjalnym błogosławieństwem Ojca Świętego. Misja ta ma zastosowanie w miejscach, gdzie prowadzenie normalnego duszpasterstwa parafialnego jest bardzo utrudnione albo całkiem niemożliwe. Pracują tam zatem małe wspólnoty złożone z księdza, jednej lub dwóch rodzin wielodzietnych oraz kilku osób samotnych. W bardzo ciężkich nieraz warunkach próbują one tworzyć zalążek parafii, wspomagając się wzajemnie w niezwykle trudnej pracy ewangelizacyjnej. Taką misję pełni kilka rodzin ze wspólnot lubelskich. Pracują one w Rosji i w Izraelu, a ostatnio w Serbii i w Danii. Udział w tej misji ma ks. Andrzej Walencik, który pracuje obecnie w Moskwie.

Seminarium „Redemptoris Mater”

Z lubelskich wspólnot wywodzi kilku księży, którzy ukończyli Archidiecezjalne Seminarium Misyjne „Redemptoris Mater” w Warszawie. Erygował je w 1990 r. Prymas Polski kard. Józef Glemp. W seminarium studiuje obecnie kilku kleryków z terenu naszej archidiecezji. Do dzisiaj seminarium ukończyło i zostało wyświęconych ponad 50 prezbiterów, pochodzących z kilkunastu krajów, bowiem seminaria tego typu są zawsze międzynarodowe. Zwykle tak jest, że po święceniach przez 3 lub 4 lata pracują oni jako wikariusze w parafiach archidiecezji warszawskiej. Tak pracują obecnie księża: Adam Mazur, Piotr Jabłoniec i Zbigniew Koman. Po takiej pracy, jeśli jest potrzeba, Ksiądz Prymas udziela im pozwolenia, aby pracowali w różnych regionach Polski albo poza jej granicami, zwłaszcza na terenach byłego Związku Radzieckiego. Jako katechista wędrowny w archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej pracuje ks. Jacek Piotrowski, natomiast na Ukrainie działa ks. Michał Brankiewicz.

Konwiwencja w Hispanii

Z rocznicą lubelską zbiegła się też druga rocznica, ważna dla neokatechumenów na całym świecie. W 2004 r. minęło 40 lat od momentu, gdy Bóg wzbudził w Kościele nową rzeczywistość, zwaną Drogą Neokatechumenalną. Obecnie wspólnoty Drogi istnieją w ponad stu krajach na wszystkich kontynentach. Jakby dla uczczenia tych rocznic, w dniach 21-28 stycznia br. odbyła się w Hiszpanii konwiwencja proboszczów i prezbiterów z całej Polski, którzy mają w swoich parafiach wspólnoty neokatechumenalne. Konwiwencja to rodzaj rekolekcji zamkniętych. W Hiszpanii była ona połączona z nawiedzaniem niektórych miejsc świętych w tym kraju, a także z odwiedzinami w tych parafiach Madrytu, w których Droga jest dobrze rozwinięta, a budynki kościelne są specjalnie przystosowane do tego rodzaju duszpasterstwa. W konwiwencji uczestniczyło 6 księży biskupów, którzy mają w swoich diecezjach Drogę oraz 200 prezbiterów - głównie proboszczów - z różnych diecezji polskich, kilku z Ukrainy oraz jeden z Kazachstanu. Naszą archidiecezję reprezentowało 10 kapłanów. W konwiwencji uczestniczyła też 20-osobowa grupa katechistów wędrownych, odpowiedzialnych za Drogę w różnych regionach Polski oraz ekipy katechistów wędrownych odpowiedzialnych za Drogę na Litwie, Łotwie, Ukrainie, Rosji, Białorusi oraz w Estonii i Kazachstanie. Umocnieni duchowo i zapaleni na nowo gorliwością ewangelizacyjną, biskupi i księża powrócili do Polski, aby to umocnienie i zapał zanieść do wspólnot neokatechumenalnych, którym posługują.

2005-12-31 00:00

Ocena: 0 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Grenlandia: mała katolicka społeczność na wielkiej wyspie

2025-03-11 07:57

[ TEMATY ]

Grenlandia

Adobe Stock

Na Grenlandii, na kole podbiegunowym, istnieje niewielka wspólnota katolicka złożona z migrantów z Azji i Europy, a także niektórych katolików z amerykańskiej bazy wojskowej. Około 300 wiernych gromadzi się w niedziele na mszy w jedynym na wyspie kościele katolickim w stolicy Nuuk, donosi watykański serwis Fides.

Mniej niż jeden procent mieszkańców Grenlandii wyznaje katolicyzm. Prawie żaden z nich nie należy do rdzennej ludności, która etnicznie składa się z Eskimosów i Duńczyków. Podobnie jak w Islandii, wielu katolików na Grenlandii to robotnicy z krajów tropikalnych, Filipin lub Wietnamu, ale też innych krajów Europy i Azji, którzy znaleźli pracę w regionach polarnych.
CZYTAJ DALEJ

Francja: 400-lecie objawień św. Anny, babci Jezusa

2025-03-10 13:39

[ TEMATY ]

św. Anna

Arkadiusz Bednarczyk

Św. Anna nauczająca Maryję z parafii farnej w Rzeszowie

Św. Anna nauczająca Maryję z parafii farnej w Rzeszowie

Bretończycy świętują 400-lecie objawień św. Anny. Babcia Jezusa ukazywała się bretońskiemu chłopu Yvonowi Nicolazicowi w latach 1623-1625. Wskazała mu miejsce, w którym była zakopana jej figura, i poleciła odbudować istniejącą tam tysiąc lat wcześniej kaplicę, ponieważ - jak stwierdziła - Bóg chce, aby właśnie tam oddawano jej cześć. Od tej pory św. Anna jest główną patronką Bretończyków, a bazylika w Sainte-Anne-d'Auray najważniejszym sanktuarium w tym północno-zachodnim regionie Francji.

7 marca minęło 400 lat od dnia, kiedy bretoński chłop odkopał figurę św. Anny we wskazanym mu w objawieniach miejscu. Tego dnia rozpoczął się kulminacyjny etap obchodów 400-lecia objawień, które zakończą się 26 lipca, we wspomnienie św. Anny i w rocznicę pierwszej Mszy w nowym sanktuarium.
CZYTAJ DALEJ

„Krzyż Baryczkowski po trzykroć Cudowny”. Esej biskupa Michała Janochy

2025-03-11 15:05

[ TEMATY ]

Warszawa

bp Michał Janocha

esej

Krzyż Baryczkowski

pl.wikipedia.org

"Jako dzieło sztuki jest cudem artystycznym. Jego istnienie w mieście skazanym na nieistnienie jest cudem historycznym. Jego nieprzerwany przez pięć stuleci kult, który można opisać, oraz indywidualne doświadczenia Spotkania, których nie można opisać – są cudem teologicznym" - pisze bp Michał Janocha.

Kiedy w 1525 roku bogaty kupiec i rajca warszawski Jerzy Baryczka przywiózł z Norymbergi gotycki krucyfiks, był świadom, że ofiarowuje świętojańskiej kolegiacie dzieło niezwykłego piękna, ale nie mógł być świadom, że wraz z tym darem rozpoczyna się historia piękna jeszcze niezwyklejszego. Historia pisana już pół tysiąclecia w pieśniach, legendach, wotywnych tabliczkach, obrazach i wierszach, oraz historia niepisana, ulotna, więc najprawdziwsza, historia wzruszeń, cudów i łez albo powszednich chwil i zwykłego trwania. Jerzy Baryczka nie mógł być świadom, że przed tym krucyfiksem przez wieki będą się zginać kolana dzieci i starców, mieszczan, chłopów, ubogich wędrowców, flisaków, szlachty, magnatów, książąt, kapłanów, biskupów, posłów i senatorów, królów Polski, powstańców, skazańców, artystów, poetów, inteligencji, spiskowców, dysydentów, prezydentów, dwóch świętych metropolitów i dwóch papieży (w tym jednego świętego – na razie)…
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję