„Człowiek dociera do miłosiernej miłości Boga, do Jego miłosierdzia o tyle, o ile sam przemienia się wewnętrznie w duchu podobnej miłości w stosunku do bliźnich” (Jan Paweł II, Dives in misericordia, 14). Wielki Post skłania nas do rozważania tajemnicy miłosierdzia Boga. Ten Boży przymiot jest przejawem miłości i mocy Boga wobec człowieka. „Bóg bogaty w miłosierdzie” (por. Ef 2,4) posyła swego Syna Jezusa Chrystusa, by odkupił grzeszną ludzkość i przywrócił człowiekowi jego utraconą godność dziecka Bożego.
Jako członkowie Diakonii Miłosierdzia Ruchu Światło-Życie staramy się zgłębiać tę prawdę poprzez rozważanie tajemnicy miłosierdzia Boga, a także czyny miłosierdzia podejmowane przez Ruch Światło-Życie dla realizowania największego przykazania Chrystusowej miłości. Chcemy być apostołami miłosierdzia, niosąc je poprzez słowo, czyn i modlitwę wszędzie tam, gdzie go potrzeba. Członkowie diakonii są wolontariuszami w świetlicach środowiskowych, opiekują się niepełnosprawnymi, chorymi, ubogimi, pomagają młodszym kolegom w nauce. Większość z nas posługuje indywidualnie, jednak staramy się podejmować wspólne działania. Pamiętamy także o małych aktach miłosierdzia, takich jak szczery uśmiech czy pocieszenie bliźniego w cierpieniu, które są bardzo potrzebne i wymagają dużej pokory. Poza tym codziennie odmawiamy Koronkę do Bożego Miłosierdzia w intencji potrzeb całego świata. Jest to również nasza forma łączenia się we wspólnej modlitwie. Staramy się podejmować formację w ciągu roku. Pomagają nam w tym konferencje ks. Sławomira Szocika, naszego moderatora, oraz namiot spotkania, w czasie którego rozważamy Pismo Święte. W miarę możliwości uczestniczymy też w rekolekcjach, gdzie uczymy się konkretnej posługi miłosierdzia na co dzień.
Ostatnio okazją ku temu była Oaza Rekolekcyjna Diakonii Miłosierdzia (ORDMi), która odbyła się w Domu Rekolekcyjnym w Paradyżu. Rekolekcje były skierowane do animatorów będących w naszej diakonii oraz do osób po I° i II° ONŻ. Podczas rekolekcji rozważaliśmy encyklikę Jana Pawła II Dives in misericordia, konferencje oraz misteria paschalne, w czasie których adorowaliśmy krzyż Chrystusa, a także obraz Jezusa Miłosiernego. Każdy z nas mógł uklęknąć przed tym obrazem i dotknąć Jezusowego Serca, aby zawierzyć Jemu swoje smutki lub radości oraz zaczerpnąć ze źródeł Jego miłosierdzia. Czas rekolekcji był dla nas szkołą miłosierdzia, w której uczyliśmy się, jak ma wyglądać nasza posługa pełnienia uczynków miłości wobec bliźniego. Doświadczając nieustającej miłości Boga, staraliśmy się zgłębić, czym powinno być miłosierdzie człowieka, ucząc się tej postawy od samego Boga, ale także stawiając sobie za wzór św. s. Faustynę, św. Maksymiliana Marię Kolbego oraz bł. Piotra Jerzego Frassatiego, który jest patronem naszej diakonii. Podjęliśmy także konkretny czyn miłosierdzia, który uwrażliwił nasze serca na dobro drugiego człowieka i przyniósł nam wiele radości. Ostatniego dnia rekolekcji wybraliśmy się do Domu Pomocy Społecznej w Jordanowie, gdzie spotkaliśmy się z ludźmi starszymi, chorymi oraz ich opiekunami. Czas wspólnego śpiewu, rozmów i modlitwy był piękną nauką otwartości na bliźniego, bezinteresowności, a ponadto pełnienia miłosierdzia. Radość na twarzach i łzy w oczach mieszkańców domu były dla nas niezapomnianym podziękowaniem oraz dodały siły i wiary, że to, co robimy, ma sens.
Zachęcam wszystkich oazowiczów do włączenia się w posługę w ramach Diakonii Miłosierdzia Ruchu Światło-Życie oraz do czynienia aktów miłosierdzia na co dzień. Niech to będzie świadectwem naszej wiary.
Pomóż w rozwoju naszego portalu