„Pójdźmy wszyscy do stajenki”

Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył biskup legnicki Tadeusz Rybak. W wygłoszonej homilii przypomniał, że podobnie jak pasterze przybyli do Betlejem powitać Dzieciątko, tak i my przychodzimy dziś oddać cześć Jezusowi. Bóg przychodzi na świat i pokazuje, jak ważny jest dla Niego każdy człowiek. Nawet kiedy spotyka nas cierpienie, Jezus łączy je ze swoim i pomaga nam wytrwać. Chrystus pozostał z nami w Kościele, w swoim słowie, a przede wszystkim w sakramencie Eucharystii. Wzywa nas, abyśmy kochali i służyli tym wszystkim, których On ukochał. „Wielu jest dziś ludzi, którzy odpowiadają na to wezwanie i pomagają potrzebującym, chorym, niepełnosprawnym. W ten sposób ukazują Jezusa innym i przypominają o wielkiej miłości Boga do ludzi” - mówił Ksiądz Biskup. Ofiarowanie tych wszystkich, którzy potrzebują Bożej i ludzkiej pomocy, miłosierdziu Bożemu miało miejsce w modlitwie wiernych. Była to szczególna modlitwa - nie tylko odmówiona, ale i ułożona przez niepełnosprawnych. Polecali w niej Bogu naszego kochanego Ojca Świętego, biskupów, kleryków, siostry zakonne, wzywając światła Ducha Świętego dla nich. Pamiętali też o ofiarach wojen i wypadków, modlili się o pokój na świecie. Niezwykła była procesja z darami. Szli w niej nie tylko przedstawiciele środowisk osób niepełnosprawnych, ale i aniołowie, i jak w czasach biblijnych Trzej Królowie, niosąc w darach wino i chleb.

„A Słowo ciałem się stało i mieszkało między nami”

Kiedy zakończyła się Eucharystia, opłatkowe świętowanie przeniosło się do sali parafialnej, udekorowanej specjalnie na tę uroczystość balonami, choinkami i przekazaną przez uczestników warsztatów terapii zajęciowej z Lubina szopką wykonaną na tkaninie. Ta część spotkania rozpoczęła się od połamania się opłatkiem. Biskup Tadeusz wspomniał, że jesteśmy dziećmi jednego Ojca i powinniśmy mieć wobec siebie tę samą życzliwość, jaką mamy wobec najbliższych. Jezus został z nami pod postacią chleba i my mamy być dla siebie nawzajem dobrzy jak chleb - mówił Ksiądz Biskup błogosławiąc opłatki. Wolontariusze sprawnie rozdali opłatki i natychmiast utworzyła się kolejka pragnących złożyć życzenia Pasterzowi diecezji. A potem, jak na święta przystało, był wspólny posiłek. Mimo obaw organizatorów, nie było chyba osoby, dla której zabrakłoby pysznego bigosu, ciasta i owoców. A o to, żeby nikt nie pozostał głodny, zadbali nie tylko wolontariusze, ale też dzieciaki i sami niepełnosprawni, którzy na ochotnika zgłaszali się do pomocy przy podawaniu ciast.

„Wszystko stworzenie śpiewaj Panu swemu”

Po zaspokojeniu głodu obejrzano jasełka przygotowane przez uczniów Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Legnicy. A jasełka nie byle jakie, bo misyjne ogarniające cały Boży świat. Ze wszystkich zakątków ziemi przybyli do stajenki betlejemskiej pielgrzymi, by wraz z Maryją i Józefem radować się narodzinami Zbawiciela.

„Chwała na wysokości bogu, a pokój na ziemi”

Po przedstawieniu na scenę wkroczyła diakonia muzyczna „Ismael” z Lubina.
Szybko porwali zebranych do wspólnej zabawy. Środek sali prędko wypełnił się wolontariuszami, którzy razem z niepełnosprawnymi utworzyli śpiewającego i klaszczącego „węża”. Nie było mowy o tym, by zmarznąć czy nudzić się. Całe spotkanie zostało przygotowane na chwałę Pana, ku satysfakcji organizatorów i radości zebranych.

„A witając zawołali z wielkiej radości”

Siostra Hilaria ze Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Śląskich (diecezja katowicka) powiedziała, że nie można tego opisać słowami, takie spotkanie trzeba przeżyć. Trudno było nie zauważyć wśród bawiącego się tłumu osób niesłyszących. Pani Elżbieta z Polskiego Związku Głuchych, spytała obecne na opłatku panie o wrażenia.
Pani Halina zwierzyła się: „Jesteśmy bardzo zadowolone, że w naszej diecezji osoby niesłyszące są tak zauważane. Jesteśmy zapraszani na wszystkie spotkania”. Swojej radości nie ukrywała także Dorotka. Podobała jej się i Msza św. i jasełka. Pani Zofia z Legnicy powiedziała: „Najważniejsze, że spotkanie rozpoczęło się Mszą św., nie spodziewałam się, że będzie tak pięknie, poczęstunek, jasełka, wszystko tak dobrze przygotowane dla niepełnosprawnych. Kiedyś brałam udział w wielobojach osób na wózkach i otrzymałam I nagrodę, którą wręczał mi Ksiądz Biskup. Teraz rozpoznał mnie, kiedy miałam zaszczyt przełamać się z nim opłatkiem”. Dwie Dominiki - wolontariuszki powiedziały, że przyszły, bo lubią pomagać tym, którzy tej pomocy potrzebują. „Pomagamy takim samym ludziom jak my. Każdy człowiek, obojętnie, zdrowy czy chory, ma takie same prawa. Nie mamy poczucia, że jakoś szczególnie się poświęcamy. To, co robimy, jest dla nas naturalne i daje nam satysfakcję, że robimy coś dobrego i jesteśmy potrzebne”. Joanna Płotnicka, jedna z organizatorek: „Każde spotkanie jest niezwykłe, jedyne i niepowtarzalne. W tym roku np. na tę niepowtarzalność złożyło się nowe miejsce, które trzeba było zobaczyć, poznać, udekorować, by było pięknie i by pozostało niezatarte wrażenie w sercu. Cudne jest to, że każdego roku jest coraz więcej wolontariuszy, którzy chcą pomagać. Wspólnie z nimi chcemy tworzyć klimat radości, by ludzie wyszli stąd szczęśliwi i mieli siłę żyć dalej. A z drugiej strony zawsze jest takie delikatne kłucie w sercu: „Panie Boże, spraw, by się wszyscy zmieścili. A Pan Bóg chętnie nas wysłuchuje i jak dotąd miejsca i dobrych rzeczy do jedzenia dla wszystkich wystarcza”.