Po raz pierwszy na spotkanie z Ojcem Świętym pojechali lubelscy bezdomni lub osoby, które niedawno pokonały ten problem oraz byli więźniowie pozostający pod opieką Centrum. Pielgrzymkę poprzedziły długie przygotowania, w które włączyło się kilkunastu wolontariuszy, towarzyszących bezdomnym w ramach programu „Gorący Patrol” lub pracujących na rzecz więźniów z programu „Eleutheria”. Na kilka dni przed wizytą na Litwie bp Mieczysław Cisło odprawił w gościnnym kościele św. Michała Mszę św. dla niezwykłych pielgrzymów, udzielając im błogosławieństwa. Dzięki wsparciu życzliwych sponsorów udało się zgromadzić fundusze na pokrycie kosztu wynajmu autokarów, wyżywienia czy zaopatrzenia apteczek.

W Kownie noclegi zapewniła jednostka wojskowa, udostępniając pielgrzymom duży budynek z prysznicami i częstując gości pyszną kaszą i kanapkami.

Od Franciszka pątnicy usłyszeli: „O to właśnie chodzi, aby być Kościołem wychodzącym, nie bać się wyjścia i poświęcenia, nawet wówczas, gdy zdaje się nam, że się rozpuścimy, zagubimy się za najmniejszymi, zapomnianymi, żyjącymi na obrzeżach egzystencjalnych; wiedząc, że to wyjście oznacza także w niektórych przypadkach powstrzymanie kroku, odłożenie na bok niepokojów i naglących potrzeb, aby móc spojrzeć w oczy, wysłuchać i towarzyszyć tym, którzy pozostali na skraju drogi”.

Lubelska grupa była najliczniejsza z Polski; razem z wolontariuszami pojechało 100 osób, towarzyszyli im księża Tadeusz Liminowicz i Mieczysław Puzewicz, siostry Alina i Aldona (Franciszkanki Misjonarki Maryi), lekarze i pielęgniarki. Pielgrzymi podkreślali, że było to najważniejsze wydarzenie w ich życiu, spotkanie z zastępcą Chrystusa.