Jedna z pierwszych pisanych wzmianek o Narwi pochodzi z 1421 r. i dotyczy postoju tutaj króla Władysława Jagiełły (1386-1434). Prawa miejskie chełmińskie nadał taj osadzie król Zygmunt I Stary (1506-1548) 27 czerwca 1514 r., na prośbę Olbrachta Marcinowicza Gasztołda h. Awdaniec (zm. 1539), starosty bielskiego (1513-1536).
Pierwotnie istniała tutaj kaplica dworska, o czym świadczy wzmianka z 1517 r. o ks. Jakubie - kapelanie w Narwi. W czasie lokacji miasta na prawie magdeburskim 7 grudnia 1528 r. król Zygmunt Stary i jego żona Bona Sforza d’Aragona (1494-1557) ufundowali kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Stanisława Biskupa Męczennika, nadając mu dwie ziemie, młyn, karczmy, dziesięciny i inne przywileje. Królowa Bona Sforza, na wniosek ówczesnego ks. Mikołaja Sokołowskiego (1541 i 1544 r.), ponowiła w 1541 r. zapisy fundacyjne, a w 1545 r. poleciła ponownie wyznaczyć granice parafii. 7 stycznia 1553 r. (sobota po Epifanii) król Zygmunt II August (1548-1572) potwierdził wszystkie wcześniejsze nadania. Świątynia w Narwi została konsekrowana przez bp. Jana Stefana Wydżgę (zm. 07.09.1685) w okresie jego rządów diecezją łucką (1655-1659).
Dawne nadania i przywileje potwierdził 18 grudnia 1739 r. również król August III Sas (1733-1763). Około 1738 r. proboszczem narewskim został kanonik gnieźnieński i oficjał generalny okręgu brzeskiego ks. Ludwik Ignacy de Riaucour (1700-1777), przyszły sufragan diecezji łucko-brzeskiej (1749-1777). Przypuszczalnie pod jego kierunkiem w latach 1738-1748 został przebudowany od fundamentów drewniany kościół, który istnieje do dzisiaj. W latach: 1851, 1857, 1860 przeprowadzono kolejne remonty pod kierunkiem ks. Felicjana Szakien (ur. 1825), administratora a następnie proboszcza narewskiego (1849-1864). W ramach represji popowstaniowych 4 października 1866 r. - z rozkazu (Nr 9566/1866) Konstantego von Kaufmana, gubernatora grodzieńskiego, kowieńskiego i wileńskiego (1865-1866) - skasowano kaplicę w majątku Liniewo należącym do rodziny Leszczyńskich.
W czasie wojny polsko-bolszewickiej (1920) kościół został podziurawiony pociskami. Podobna sytuacja zdarzyła się w czasie II wojny światowej w 1944 r., kiedy kościół został uszkodzony przez ostrzał artyleryjski. Pierwsze, konieczne remonty przeprowadził ks. Stanisław Łukaszewicz (1905-1967), ówczesny proboszcz narewski (1939-1948).
Na placu przykościelnym stoi drewniana, dwukondygnacyjna dzwonnica zbudowana w latach 1773-1792, kiedy proboszczem narewskim był ks. Adam Kłokocki (1733-1808), późniejszy sufragan łucko-brzeski (1795-1798) i wileński (1798-1808). W 1914 r. Rosjanie zabrali dwa duże dzwony.
Przy kościele znajduje się także drewniana plebania oraz dom parafialny odrestaurowany po 1985 r. staraniem ks. kan. Edmunda Tararuja (proboszcz w latach 1985-2003).

Bibliografia:
D. Michaluk, Z dziejów Narwi i okolic. W 480. rocznicę nadania prawa chełmińskiego 1514-1994, Białystok - Narew 1996; J. Poskrobko, Dzieje rzymskokatolickiej parafii Narew od jej powstania do wybuchu II wojny światowej (1528-1939), Lublin 1985 (mps).

Porządek Mszy św.:
- niedziele i święta:
- kościół parafialny: 9.00, 11.00
- święta niebędące dniami wolnymi od pracy:
- kościół parafialny: 9.00, 11.00

Odpusty w parafii: św. Stanisława - 8 maja; Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny - 15 sierpnia

Nabożeństwo adoracyjne: niedziela - wtorek po święcie Matki Bożej Szkaplerznej

Księgi metrykalne:
Księgi Chrztów: od 1919 r.
Księgi Małżeństw: od 1919 r.
Księgi Zmarłych: od 1919 r.