Warto wiedzieć - krótka historia zamku w Bagnie

Wioska Bagno powstała w latach 1250 - 1301. Pierwotna nazwa osady to Heinrichesdorf, czyli „wieś Henryka”. W tym czasie we Wrocławiu panowali: Henryk III (+1266), potem jego syn Henryk IV Probus (+1290), a w księstwie głogowskim Henryk III, zwany Głogowczykiem (+1309). Któryś z nich mógł być założycielem wsi. Na przestrzeni wieków nazwa wioski ulegała pewnym modyfikacjom. W najstarszym dokumencie pochodzącym z 1301 roku znajdujemy nazwę Bagino, co oznaczało tutejsze tereny leśne. Pierwszym właścicielem Bagna był Poppo von Haugwitz, który w 1337 r. przyłączył wieś do swoich posiadłości. Kolejnymi właścicielami byli: rodzina Lamberg, rodzina Schreibersdorfów, Rudolf von Seidlitz – starosta powiatu średzkiego, rotmistrz Gustaw Eugeniusz Ferdynand von Posadowsky, Zofia Wilhelmina von Schenck, Ludwik Fryderyk Wilhelm von Schlabrendorf – pełniący wówczas urząd podkomorzego królewskiego i kanonika katedry w Halberstadt, baronówna Rzeszy Karolina Filipina von Schonaich, Gustaw Kiessler, Fryderyk von Verson, Edward Bussing – senator i kupiec z Breny. Ostatnim właścicielem wioski był Georg Kissling, który kupił tą posiadłość w 1905 roku. Był on właścicielem firmy „Conrad Kissling”, która zajmowała się wyszynkiem i handlem piwa we Wrocławiu. Georg Kissling chciał uzyskać tytuł szlachecki z rąk cesarza Wilhelma II. Dlatego musiał wejść w posiadanie dóbr rycerskich. W tym celu wykupił pobliskie miejscowości Brzezno i Osolin Mały. Cesarz Wilhelm II miał przyjechać i nadać mu tytuł szlachecki, do takiej wizyty nigdy jednak nie doszło. Georg Kissling ze względów zdrowotnych przekazał majątek swojemu najstarszemu synowi Conradowi. On jednak nie chciał kontynuować dzieła ojca i sprzedał majątek bankowi ziemskiemu, od którego w 1930 r. kupili go Księża Salwatorianie Prowincji Niemieckiej. Podczas II wojny światowej zakonnicy musieli opuścić klasztor i zamieszkać w domu na skraju parku. W zamku władze cywilne umieściły obóz, który przez rok zajmowali wysiedleńcy z Besarabii pochodzenia niemieckiego, później zamieszkali w nim volksdoutshe z Jugosławii, następnie miejsce to do końca wojny zajmowali volksdoutshe pochodzenia polskiego spod Łodzi. Przed końcem II wojny światowej salwatorianie prowincji niemieckiej opuścili Bagno, a na miejscu pozostał tylko brat Feliks Sierny, z prowincji polskiej. Dzięki niemu, mimo działań wojennych, budynki i ich wyposażenie nie zostały zniszczone przez sowietów. W 1946 r. przybyli tu salwatorianie prowincji polskiej i założyli w tym miejscu nowicjat. Od 1953 r. istnieje tu Wyższe Seminarium Duchowne Księży Salwatorianów.

Można zwiedzić klasztor park - w dni świąteczne o pełnych godzinach, od 13.00 do 17.00. W innych dniach zwiedzają tylko grupy zorganizowane, po uprzednim uzgodnieniu z przełożonym.