Historia Kościoła jednoznacznie wykazuje, że Kościół od najdawniejszych czasów, po zakończeniu Mszy św. przechowywał pewną ilość konsekrowanego Chleba, aby nieść go ludziom chorym, a zwłaszcza umierającym. Pierwsze zewnętrzne praktyki czci eucharystycznej wprowadzono od XI w. w opactwie Cluny i podległych mu klasztorach. Nie znaczy to, że wcześniej nie oddawano czci Eucharystii, ale nie przybierało to form zewnętrznych poza liturgią Mszy św. W formie takiej jak dziś, kult Eucharystii powstał dopiero w średniowieczu. W tym to czasie wierni rzadko przystępowali do Komunii św., gdyż czuli się niegodni tak wielkiego zjednoczenia z Bogiem. Komunię św. średniowiecznemu człowiekowi zastępowało oglądanie Ciała Pańskiego pod postacią Chleba. Wówczas to podczas Mszy św. wprowadzone zostało podniesienie: kapłan ukazywał zebranym Ciało i Krew Pańską. Z biegiem czasu zaczęto wystawiać Najświętszy Sakrament.
Przez wieki ukształtowały się różne formy kultu Eucharystii. W naszym codziennym życiu kult Eucharystii wyraża się w nawiedzaniu i adoracji Najświętszego Sakramentu. Większość naszych kościołów jest otwarta codziennie: ich nawiedzanie staje się więc sposobnością do modlitwy osobistej, tak potrzebnej do duchowego wzrostu.
Inną formą kultu Eucharystii jest znane u nas czterdziestogodzinne nabożeństwo (pierwotnie trwające 40 godzin). W czasie tego nabożeństwa, trwającego zazwyczaj trzy dni, wystawiony jest Najświętszy Sakrament w monstrancji. Nieprzerwana adoracja Najświętszego Sakramentu odbywa się w wielu wspólnotach zakonnych. Członkowie tych wspólnot adorują Chrystusa i modlą się w imieniu całego Kościoła. W niektórych kościołach naszej diecezji ustanawiana jest tzw. adoracja wieczysta.
Wystawienie Najświętszego sakramentu trwające przez krótki czas jest odprawiane wiele razy w ciągu roku. Zwykle ma to miejsce w pierwszy czwartek, pierwszy piątek, pierwszą sobotę i pierwszą niedzielę miesiąca. Modląca się wspólnota skupia się wokół Chrystusa. W obecności Najświętszego Sakramentu odprawiane są takie nabożeństwa jak Różaniec (przez cały październik), nabożeństwo majowe, nabożeństwo czerwcowe i Gorzkie żale w okresie Wielkiego Postu. Nabożeństwa te kończą się błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem. Chrystus obecny wśród nas błogosławi swojemu ludowi.
Wyrazem uwielbienia Pana pod postacią Ciała są procesje eucharystyczne. Wyjątkowe miejsce w świadomości ludzkiej posiada procesja Bożego Ciała. Procesja jest znakiem ludu Bożego pielgrzymującego do wiecznej ojczyzny. Procesja eucharystyczna przypomina nam, że pielgrzymując przez ziemię idziemy z Chrystusem, który przez tajemnicę śmierci i zmartwychwstania zawartą w Eucharystii prowadzi nas do zbawienia. Kościół zachęca nas do tego, abyśmy na nowo ożywili i pogłębili kult Eucharystii: ożywienie i pogłębienie kultu Eucharystii staje się sprawdzianem prawdziwej odnowy Liturgii.