Umiłowani Diecezjanie!

Rozpoczynamy Tydzień Miłosierdzia. Tydzień taki obchodzimy każdego roku w październiku, w miesiącu Różańca Świętego. Rozważane bowiem w różańcu tajemnice zbawienia, w których objawiła się wielka miłość Boga do ludzi, pomagają nam głębiej zrozumieć istotny wymiar życia chrześcijańskiego, jakim jest miłość do każdego człowieka i obowiązek świadczenia miłosierdzia tym, którzy potrzebują naszej pomocy. Kościół Chrystusowy od początku swego istnienia wzywa do tej miłości i do okazywania miłosierdzia wszystkim, a zwłaszcza ubogim. Przez swoją szeroką działalność charytatywną śpieszy z pomocą ludziom znajdującym się w trudnej sytuacji moralnej i materialnej. Kościół bowiem pamięta, co powiedział Jezus Chrystus: "wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili" (Mt 25, 40).

W naszych czasach, w których wydaje się wielkie sumy na produkowanie środków niszczenia i zabijania, żyje na świecie bardzo dużo ludzi cierpiących biedę, umierających z głodu i pilnie potrzebujących pomocy. Pan Bóg dał nam w obecnym trudnym okresie dziejów Papieża, który przypomina współczesnemu światu wielką godność każdego człowieka i obowiązek przychodzenia z pomocą poszczególnym ludziom, rodzinom i całym biednym narodom. Tę wrażliwość na biedę ludzką rozwijał w sobie od wczesnej młodości dzięki zagłębianiu się w naukę Ewangelii i zapoznawaniu się z życiem i działalnością świętych. Szczególny wpływ na przyszłego Papieża wywarła postać Brata Alberta Chmielowskiego, który porzucił karierę artysty malarza i oddał się bez reszty posłudze najuboższym. Głębię refleksji nad postacią Brata Alberta i znieważonym Obrazem Boga w człowieku znajdującym się w nędzy moralnej i materialnej zawarł w swoim pasterskim nauczaniu, a także w napisanym przez siebie dramacie pt. "Brat naszego Boga". Brata Alberta Chmielowskiego zaś wyniósł, jako Papież, do chwały ołtarzy.

Znany jest stosunek Ojca Świętego do znanej służebnicy ubogich, jaką była Matka Teresa z Kalkuty. Ta uboga siostra zakonna oddała się całkowicie na służbę biednym i umierającym w opuszczeniu mieszkańcom Kalkuty, otaczała ich swoją miłością i niezwykle ofiarnie niosła im pomoc. Jej przykład pociągnął wielu młodych ludzi, by idąc za wskazaniami Ewangelii z miłością służyć potrzebującym.

Swą wielką troskę o biednych i potrzebujących pomocy Jan Paweł II wyraził także w czasie historycznego pobytu w Legnicy 2 czerwca 1997 r. Mówił wtedy do nas: "Zachęcam was, Bracia i Siostry, abyście budzili w sobie wrażliwość na wszelki niedostatek i ofiarnie współpracowali w niesieniu nadziei wszystkim, którym jej brak".

Dziękujmy Panu Bogu, że wierni naszej diecezji mają wrażliwość, do jakiej zachęcał nas Ojciec Święty. Wyraziła się ona m. in. w składaniu ofiar na potrzeby ludzi dotkniętych powodzią i innymi klęskami. Wśród mieszkańców naszych miast i wsi znajduje się wielu ludzi niezamożnych, bezrobotnych, odczuwających niedostatek, a jednak potrafiących się dzielić z innymi tym, co posiadają. Ofiarność społeczeństwa jest niezwykła. Jest ona znakiem szlachetności serc i pięknej ludzkiej solidarności. Niech Bóg bogaty w miłosierdzie wynagrodzi każdą modlitwę, ofiarę materialną i każdy gest życzliwości względem potrzebujących.

Dziękuję Panu Bogu także za to, że w naszej diecezji rozwija się działalność ważnej instytucji służącej ubogim, jaką jest Caritas. To właśnie dzięki diecezjalnej Caritas każdego roku ok. 2000 dzieci z biednych rodzin może skorzystać z kolonii w czasie wakacji letnich i ferii zimowych. Zakorzeniło się w naszej diecezji organizowane przez Caritas Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom związane z rozprowadzaniem świec i Wielkanocne Dzieło pomocy związane ze sprzedażą chlebów do poświęcenia. Dzięki nabywaniu przez wielu ludzi wigilijnych świec i chlebów wielkanocnych oraz dzięki ofiarom różnych instytucji i indywidualnych darczyńców zbieramy ofiary pieniężne na pomoc dla biednych dzieci i rodzin.

Przypomnijmy, jak ważna jest pomoc w dożywianiu dzieci w wielu szkołach, przez prowadzenie w różnych miejscach naszej diecezji stołówek charytatywnych, jak cenne są spotkania z osobami niepełnosprawnymi. Wzruszającym wydarzeniem są organizowanie w wielu parafiach wieczerze wigilijne i śniadania wielkanocne dla ludzi starszych, samotnych, bezrobotnych, nieszczęśliwych.

Bardzo cenimy pracę Pań Pielęgniarek i Położnych, które w trzech oddziałach naszej diecezjalnej Caritas codziennie śpieszą z pomocą medyczną najbardziej potrzebującym ludziom chorym i osobom starszym, które często nie mają nikogo, kto by podał im pomocną dłoń.

Każdego roku ponad 1200 osób starszych korzysta z organizowanego dla nich przez Caritas Dnia Modlitwy i odpoczynku w malowniczo położonym domu w Zagórzu Śląskim. Wiem, że osoby te wysoko sobie cenią takie spotkania.

Bardzo ważne i potrzebne są spotkania przedstawicieli Parafialnych Zespołów Caritas, jakie odbywają się w każdą sobotę Wielkiego Postu. Mają one duży wpływ na działalność charytatywną w naszych parafiach i całej diecezji.

Przypominając zakresy działalności charytatywnej w naszej diecezji, winniśmy dodać dzieła miłości bliźniego spełniane wobec członków rodziny, sąsiadów, w zakładach opieki prowadzonych przez siostry zakonne i ludzi świeckich. Wiele dzieł miłości bliźniego znanych jest jedynie dobremu Bogu, który widzi i potrafi docenić każde dobro duchowe i materialne, jakim potrafimy obdarzyć drugiego człowieka.

Umiłowani Diecezjanie! Tydzień Miłosierdzia, jaki rozpoczynamy na progu nowego wieku i nowego tysiąclecia, przypomina nam, że w każdym czasie jesteśmy wezwani i zobowiązani Bożym nakazem do miłości bliźniego i niesienia pomocy potrzebującym.

Obecny rok jest Międzynarodowym Rokiem Wolontariatu. Wolontariat to dobrowolna i bezinteresowna służba ludziom potrzebującym. W nawiązaniu do tej idei hasło tegorocznego Tygodnia Miłosierdzia brzmi: "Oto ja, poślij mnie!" (Iz 6, 8). Są to słowa stanowiące pełną gotowości odpowiedź młodego Izajasza na wezwanie Pana Boga, by jako prorok podjął trudną służbę swojemu ludowi.

W tym roku Tydzień Miłosierdzia jest wezwaniem dla nas wszystkich, byśmy docenili potrzebę wolontariatu i w miarę możliwości włączyli się w szeregi tych, którzy bezinteresownie niosą pomoc innym: ludziom niepełnosprawnym, chorym, starym, opuszczonym, rodzinom wielodzietnym, tym, którzy nie dają sobie rady w dzisiejszym trudnym świecie. Rozejrzyjmy się w naszym środowisku, zainteresujmy się sytuacją ludzi, o których wiemy, że jest im ciężko i potrzebna jest im pomoc innych.

W każdej parafii powinien istnieć zespół charytatywny. Zachęcamy, by przy parafiach tworzyć świetlice, w których dzieci i młodzież znajdą ciepło miłości, warunki do odrobienia lekcji, godziwej rozrywki, a głodne dzieci coś do zjedzenia.

Jesteśmy potrzebni innym. Chrystus - nasz Mistrz, który z miłości oddał się dobrowolnie, "by ludzie mieli życie i mieli je w obfitości" (J10,10), jest dla nas najlepszym wzorem, jak stać się wolontariuszem. Każdy nasz udział we Mszy św. prowadzi do zjednoczenia się z Jezusem Chrystusem i jest zawsze wezwaniem do bezinteresownej służby innym. Zbawiciel oczekuje na naszą odpowiedź: "Oto ja, poślij mnie".

Wyrażam gorącą wdzięczność pracownikom Caritas, duszpasterzom, siostrom zakonnym, zespołom charytatywnym, Stowarzyszeniu Rodzin Katolickich i wszystkim wam, Umiłowani Diecezjanie, za chętne włączenie się w ofiarną służbę Kościoła ludziom potrzebującym pomocy, za każdy życzliwy i pomocny czyn miłości bliźniego.

Niech na drodze wypełnienia chrześcijańskiego posłannictwa wobec bliźnich oczekujących na naszą pomoc wspiera nas swoim przykładem i modlitwą św. Jadwiga - Matka Ludu Śląskiego, służąca biednym z wielką miłością i pokorą.

Całym sercem Wam błogosławię i polecam opiece Maryi - Służebnicy Pańskiej, Matki Bożej Łaskawej.

Wasz Pasterz

Legnica, 1 października 2001