Czterech sportowców amatorów z Konina: Andrzej Andrzejewski, Mirosław Antkowiak, Cezariusz Dziopa i Bogdan Janas postanowiło odbyć pielgrzymkę do Watykanu. Oryginalność przedsięwzięcia polegała na tym, że pielgrzymka miała się odbywać jako... bieg sztafetowy. Inspiracją do tego pomysłu była piesza pielgrzymka młodzieży z Konina, peregrynująca do Rzymu w 1980 r. pod opieką ks. Ireneusza Pawlaka.

Przygotowania do pielgrzymki trwały kilka miesięcy. Poza załatwianiem mnóstwa formalności sportowcy szlifowali kondycję, a także dojrzewali duchowo. Już na etapie przygotowań, gdyby nie idea pielgrzymki, nie pokonaliby istniejących trudności. Warto podkreślić, że w sprawę zaangażowało się wiele osób: rodziny sportowców, przedstawiciele władz oraz sponsorzy.

1 września o godz. 9.00 w Licheniu, przed łaskami słynącym obrazem Matki Bożej została odprawiona Msza św. koncelebrowana w intencji uczestników pielgrzymki. Kaznodzieja podkreślił, że talenty sportowe mogą być wykorzystane na chwałę Bożą. Ta myśl podnosiła na duchu czwórkę sportowców, gdy na trasie zdarzały się chwile wyczerpania.

Pielgrzymka-bieg rozpoczęła się wprost od ołtarza. Pierwszy zawodnik otrzymał pałeczkę sztafetową, w której umieszczone było przesłanie biskupa włocławskiego Bronisława Dembowskiego do Ojca Świętego. Ksiądz Biskup dziękował Papieżowi za dwukrotne nawiedzenie diecezji włocławskiej, w sposób szczególny za wizytę w sanktuarium w Licheniu.

Trasa prowadziła przez Czechy, Austrię, Słowenię i Włochy. Każdy dzień przynosił nowe przeżycia. Nie lada wyczynem było przebiegnięcie w ciągu 10 dni dokładnie 1860 km, w różnych warunkach pogodowych trasą wiodącą przez góry, miasta, wsie, ruchliwe drogi. Słowa "pielgrzymka", " Papież", "Rzym" - wywoływały życzliwość i chęć niesienia pomocy przez napotykanych ludzi, w każdym z mijanych krajów. Sportowcy mieli chwile załamania, ale modlitwa i świadomość, że droga prowadzi do Papieża, przywracały siły ducha i ciała. Każdy z czwórki uczestników biegu miał także własne intencje pielgrzymkowe.

W ostatnim dniu, kiedy drogowskazy informowały, że do Rzymu jest już: 100 km, 80 km, 60 km..., sportowcy biegli z uczuciem, że nogi same ich niosą. Nie czuli zmęczenia, czuli się silni, tak jak pierwszego dnia biegu.

Spotkanie z Papieżem - 12 września. Niepokój, czy tragiczne wydarzenia w USA nie utrudnią audiencji. Zawsze troskliwy o. Konrad Hejmo zadbał o wszystko, odpowiednie przepustki otrzymała także telewizja z Konina.

Mimo poważnej atmosfery audiencji, kiedy pielgrzymi zbliżyli się do Jana Pawła II, dostrzegli uśmiech na jego twarzy i usłyszeli słowa: "Naprawdę przybiegliście z Konina?". Papież zamienił z każdym z przybyłych parę słów, następnie przyjął wręczone upominki, m.in. pałeczkę sztafetową z przesłaniem Biskupa Ordynariusza wewnątrz. Ojciec Święty prosił o przekazanie podziękowań. Andrzejowi Andrzejewskiemu dwukrotnie przykazał: "Ale na pewno podziękuj". Wkrótce do Papieża podeszli także towarzyszący sportowcom Marcin Kleparek i Andrzej Kolański. Audiencja odbywała się w niepowtarzalnym nastroju, Papież nie spieszył się, rozmawiał z przybyłymi, nie odmówił prośbie o wspólną fotografię pamiątkową.

Warto było podjąć tak wielki wysiłek, by przeżyć spotkanie z Janem Pawłem II. Po audiencji jej uczestnicy: sportowcy i ekipa telewizji z Konina byli jacyś odmienieni, nie ci sami. Dopełnieniem pielgrzymki była serdeczna gościna u Misjonarzy Świętej Rodziny, wychowanków z Kazimierza Biskupiego.

Jakie dumne z tej pielgrzymki są rodziny, koledzy z pracy, sąsiedzi!