A jednak wbrew temu, co głoszą światu krzykliwe reklamy i policyjne statystyki są młodzi, którzy rozumieją słowo honor, czystość, ojczyzna i miłość. Są młodzi, którzy wiedzą, że sami nie dadzą rady przedrzeć się do szczęścia przez dżunglę świata i stają przed Tą, która naprawdę kocha i naprawdę pomaga – Matką Jezusa, która zawsze prowadzi do Boga.

W tym roku też przyszli. Zaplanowali pielgrzymowanie starannie, przygotowując trasy pielgrzymki – najpierw z Wrocławia autokarami do wyznaczonych miejsc, a potem pieszo, przez Wzgórza Strzelińskie aż do sanktuarium w Henrykowie. Brnęli przez mokre od resztek śniegu pola, błocąc buty i nogawki spodni. W drodze odmawiali Różaniec, śmiali się, rozmawiali, przystawali na Apel Ewangeliczny.

O rozpoczęciu pielgrzymki pisaliśmy tutaj http://wroclaw.niedziela.pl/artykul/34542/Skauci-Europy-pielgrzymuja

Wilczki pokonały trasę 9,2 km, startując z Bożnowic. Harcerze, starsi i silniejsi, wędrowali 12,3 km z miejscowości Ciepłowody – autokary dowiozły ich przed budynek Karczmy. Po ponad trzech godzinach marszu wszystkie grupy – gromady i drużyny – spotkały się przed opactwem w Henrykowie, tworząc szpaler sztandarów i proporców. Uroczystym krokiem weszli do świątyni, aby wspólnie modlić się w sprawowanej dla nich Eucharystii.

Młodych pielgrzymów przywitał proboszcz parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

o. Wiesław Rymarczyk OCist. Nie ukrywał radości z faktu, że młodzi skauci po raz kolejny odwiedzili Henryków i przyszli na spotkanie z Matką. Mszy przewodniczył ks. Grzegorz Tabaka, towarzyszyli mu duszpasterze skautów posługujący w poszczególnych parafiach.

W homilii ks. Mariusz Sobkowiak skupił się na Matce, Oblubienicy Ducha Świętego. Tej, która w sposób szczególny została umiłowana przez Ducha Świętego. To też hasło, które nam towarzyszy w tegorocznej pielgrzymce: „Maryjo, Oblubienico Ducha Świętego” – mówił.

- Ciekawe, czy zdajecie sobie sprawę, co znaczy słowo Oblubienica? Wiecie? – pytał młodych zgromadzonych w zimnych murach świątyni. - W języku hebrajskim to słowo to narzeczona, to młoda małżonka, to kobieta szczególnie umiłowana. A więc Maryja, będąc Oblubienicą Ducha Świętego jest bardzo przez Niego umiłowana! Zwrócił uwagę, że Oblubienica, do której właśnie przyszli jest Matką Syna Bożego, zawsze do Niego prowadzi. Tłumaczył, że macierzyństwo Maryi nie jest Jej zasługą, ale pełnią interwencji Ducha Świętego w Jej życiu. Gdy Duch Święty wkracza w życie, gdy Mu pozwolimy działać – dzieją się cuda. Czy to wszystko może zmieścić się w głowie? Nie może – mówił ks. Sobkowiak i Matka Boga być może też wielu rzeczy nie rozumiała, kiedy szła za Synem Drogą Krzyżową, albo kiedy Go na tej Drodze spotkała. Być może nie rozumiała, ale mimo to dała się prowadzić Duchowi Świętemu, nie zrezygnowała, była Mu posłuszna, szła za Synem. I Kościół czyni podobnie – jak Maryja, w Duchu Świętym, idzie za Jezusem. Pozwala się prowadzić Duchowi Świętemu.

- Dobrze, że tu jesteśmy, dobrze, że Wielki Tydzień zaczynamy w domu naszej Matki. Ważne, byśmy otwierali się na Ducha Świętego. On ma działać w naszych gromadach, drużynach, w naszych kręgach. Duch Święty ma tak działać, jak działał w życiu Maryi. musimy Mu pozwolić tam być, musimy Go zaprosić – mówił ks. Mariusz.

Kapłan pochwalił młodych, którzy w sobotę trudzili się pielgrzymowaniem: Dobrze, że przyszliście do Niej, aby zawierzyć całą Federację Skautingu Europejskiego, aby zawierzyć nasze drużyny, gromady, nasze kręgi ale również po to, aby prosić Ją, Królową, aby wprowadziła nas w czas Wielkiego Tygodnia. To dobra decyzja – dodawał.

Choć słowa homilii dodawały otuchy, to stare mury cysterskiej świątyni nie rozpieszczały ciepłem młodych pielgrzymów. Mimo dokuczliwego zimna, chłód nie zniechęcił harcerzy, aby w pełnej gali i zgodnie z harcerskim regulaminem prezentować sztandary przed ołtarzem. Młodzi zdejmowali kurtki i czapki, odwijali szaliki, aby w mundurach i białych rękawiczkach pełnić honorową wartę ze sztandarami drużyn i kręgów.

Po Eucharystii wspólnie odmówili Akt zawierzenia składając swoje sprawy w ręce Tej, która nigdy nie zawiodła i interweniuje, najczęściej, jak w Kanie Galilejskiej, uprzedzając prośby o brakach.

- Matko i Królowo, stajemy przed Tobą, my – wilczki, harcerki i harcerze, przewodniczki i wędrownicy oraz instruktorzy ze Stowarzyszenia Harcerstwa Katolickiego „Zawisza” Federacji Skautingu Europejskiego wraz z naszymi rodzicami, duszpasterzami i przyjaciółmi, ufni w Bogu zawierzamy Ci nasze Stowarzyszenie – mówili jednym głosem Zawiszacy.

Akt zawierzenia, który młodzi złożyli po Mszy św. wzruszył wielu rodziców i opiekunów. Słowa modlitwy i złożonego zobowiązania mogłyby zawstydzić niejednego z dorosłych.

- Na honor każdej i każdego z nas, z łaską Boga i Twoim orędownictwem oddajemy się całym życiem w służbę Bogu, Kościołowi Świętemu, naszej Ojczyźnie - Polsce, chrześcijańskiej Europie i bliźnim w każdej potrzebie. Maryjo, dopomóż nam strzec honoru, abyśmy umieli zasłużyć na zaufanie, dopomóż być lojalnym wobec Ojczyzny, rodziców, przełożonych i podwładnych; uproś nam ducha karności, abyśmy umieli powierzone nam zadania wykonywać sumiennie i do końca; wspieraj naszą wolę panowania nad sobą oraz wewnętrzną radość wypływającą z zaufania Bogu; dopomóż być gospodarnym i zatroskanym o dobro bliźnich; wypraszaj nam czystość w myślach, mowie i uczynkach, abyśmy żyli na chwałę Boga Wszechmogącego – ślubowali Zawiszacy.

Można mieć pewność, że Ta, która nigdy nie odmówiła nikomu pomocy, Maryja, z radością przyjęła to ślubowanie śpiesząc młodym z pomocą.

Po wyjściu z zimnego kościoła harcerki i wilczki ustawili się w kolejce po przygotowany obiad. Zastępy chłopców rozpaliły ogniska, aby posiłek przygotować samodzielnie – podobno to zbyt wygodne, dla skauta, zjeść gotowy obiad z dostawą do domu. Prawdziwy skaut lubi trud i wyzwania, i lubi je pokonywać z sukcesem.

Po południu odbyła się konferencja dla rodziców zaprezentowana przez Michała Kuczaja. Mówił o tym, co rodzice zyskują z faktu, że ich dziecko jest Skautem Europy.

Jak co roku pielgrzymkę zakończył wspólny apel na placu obok opactwa z ulubionym motywem wszystkich obserwatorów, czyli uroczystym podrzucaniem harcerskich beretów.