Reklama

Wszyscy jesteśmy w drodze

„Czasem człowiek ma wątpliwości. Jak to jest, czy to warto? Gdyby to wszystko miało się kończyć tylko trumną, pogrzebem sztandarami, orkiestrą, chórami - nie warto żyć. Gdyby to wszystko miało się kończyć pogrzebem, grobem - nie chciałbym żyć! Ale się tym nie kończy. Jest na końcu tunelu światełko - Światłość tak wielka, że warto dla niej żyć” - powiedział żegnając ks. Zieburę, proboszcza parafii pw. św. Trójcy ze Strzelec, biskup Józef Zawitkowski.

Niedziela łowicka 46/2004

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

21 września ks. Bolesław Ziebura zmarł. Pasterzował w swej ostatniej parafii 12 lat. Odszedł do Pana po 44 latach posługi kapłańskiej. Cicho i niespodziewanie dla parafian jak i braci w kapłaństwie, którzy pogrążeni w smutku i żalu pożegnali kolegę i duszpasterza dwa dni później, uczestnicząc w Mszy św. żałobnej odprawionej pod przewodnictwem bp. Józefa Zawitkowskiego. W koncelebrze uczestniczyli: dziekan kutnowski ks. prał. Stanisław Pisarek i ks. Marek Mizerski.
W wypełnionym po brzegi kościele wartę przy trumnie zaciągnęli harcerze, tuż za nimi rozpięli przewiązane żałobnym kirem chorągwie strażacy i kombatanci. Niewielkie prezbiterium z trudem mieściło licznie przybyłych księży. Wszystkich ich scalając w jedność otaczał wieńcem tłum pogrążonych w smutku parafian. Z wielu oczu płynęły łzy..
„Dziś żegnamy ks. proboszcza Bolesława, który zakończył swe ziemskie pielgrzymowanie i jesteśmy wdzięczni Panu, że w tej trudnej dla nas chwili pożegnania jest z nami bp Józef Zawitkowski. Dziękujemy mu za tą obecność. Jeszcze nie tak dawno, bo w czerwcu dane mi było modlić się w tej świątyni z naszym bratem Bolesławem i biskupem łowickim Andrzejem F. Dziubą w trakcie sprawowania przez Księdza Ordynariusza wizytacji kanonicznej w strzeleckiej parafii. Nikt z nas wtedy nie myślał nawet o tym, że tak szybko przyjdzie nam pożegnać kapłana, który posługiwał w niej już od dwunastu lat” - powiedział witając licznie zebranych w strzeleckiej świątyni parafian i kapłanów ks. Stanisław Pisarek.
W wygłoszonej homilii bp Józef Zawitkowski skoncentrował się nie tyle na śmierci i umieraniu co na ludzkim życiu i jego głębokim sensie, celu oraz kierunku naszego ziemskiego pielgrzymowania. „Jest po co żyć, bo życie ma sens, bo życie jest przepustką, a śmierć początkiem drogi a nie jej końcem. Przypomina nam ona wciąż i niezmiennie, że przyjdzie sprawiedliwy dzień zapłaty dla każdego, obojętnie kim on jest na tej ziemi - ministrem, księdzem czy może żebrakiem. Nie wolno więc nam żyć byle jak, nie wolno nam tego życia zmarnować, gdyż otrzymaliśmy je w darze od Stwórcy i mamy je tylko jedno. Trzeba je zatem przeżyć godnie, by można było powędrować z Ojcem, by móc w końcu, jak powie później poetycko w homilii bp Zawitkowski „położyć swą skołataną głowę na sercu Jego”.
„Tam będzie spokój, bez grobów, bez trumien, bez rozstań i pożegnań, ale warunek jest jeden - trzeba tu na ziemi zdać swój egzamin. Zdaje go każdy a więc i kapłan” mówił dalej Biskup Zawitkowski, który dotykając tematu życia dodał: „Tęsknię do ponadwiecznych. Zabierz mnie Panie tam, gdzie jest wieczna wiosna, gdzie grobów nie ma, gdzie otrzesz z moich oczu wszelką łzę. Bo płaczu już nie będzie i narzekania już nie będzie, bo takie rzeczy przeminęły. Nie łatwe jest życie człowieka, nie łatwa jest droga kapłaństwa, więc tym większa chwała każdemu, kto na tę drogę wejdzie i potykając się, a czasem padając staje znów z uporem na nogi i podąża dalej ku temu światełku, ku tej wielkiej Światłości, która go wyczekuje na końcu tunelu”.
„Księże Bolesławie, przyjmij od nas wszystkich tu zgromadzonych - zwrócił się do zmarłego kapłana kończąc swą homilię Ksiądz Biskup - od harcerzy, co najbliżej stoją od kombatantów, od strażaków, od szkół, od urzędów i ludzi sprawujących władzę, od wszystkich, którzy ci śpiewają, przyjmij od nas podziękowanie za to żeś mnie rozgrzeszył, za to, że tyle razy dałeś mi Komunię św. za to, że tyle razy mówiłeś kazania wprost do mnie i odchodziłem stąd inny, lepszy a nade wszystko za to, że dla mnie, choć kiepski jestem, poświęciłeś swoje życie. My będziemy się za ciebie modlić, ale ty teraz możesz więcej, nie zapomnij o nas. Będziesz pochowany na Śląsku w swojej ziemi a tutaj zostają twoje ślady, a wszystko co uczyniłeś będzie nam przypominać twoją wiarę i ofiarę twojego życia, które zostawiłeś dla nas. Niech we wszystkim będzie Bóg uwielbiony. A ciebie niech dziś z ojcowską miłością przez naszą modlitwę i ofiarę Chrystusa przyjmie do nieba”.
Zmarłego proboszcza pożegnał wójt gminy Strzelce Stanisław Kucharski. Przypomniał zapożyczoną od Janusza Korczaka maksymę, która stanowiła dewizę życiową księdza Bolesława: „Jestem nie po to aby mnie kochali i podziwiali, ale po to by troszczyć się o świat i każdego człowieka”.
„Ksiądz Proboszcz do ostatnich godzin był niezwykle aktywny i pracowity. Łączyło nas z nim wiele przeżyć i uczuć. Jego słowa powodowały prawdziwą przyjacielską więź pomiędzy nim kapłanem, a nami parafianami. Życie jego przepełnione było miłością. Z miłością służył także Ojczyźnie, tej wielkiej Polsce i tej małej - Strzelcom. Był wielkim autorytetem moralnym i takim zawsze pozostanie w naszej pamięci. W zmarłym tracimy przyjaciele, który na zawsze pozostanie w naszych sercach. Z głębokim bólem i żalem żegnam go osobiście oraz w imieniu całej lokalnej społeczności gminnej, Rady Gminy, jej pracowników, strażaków, nauczycieli i uczniów, wszystkich zaangażowanych w życie parafii i gminy mieszkańców” - powiedział żegnając ks. Bolesława Zieburę wójt Stanisław Kucharski.
Za udział w żałobnej Mszy św. bp. Józefowi Zawitkowskiemu i wszystkim zebranym w świątyni, podziękował ks. Stanisław Pisarek. Szczególne słowa wdzięczności wyraził wszystkim tym, którzy wspierali ks. Bolesława w jego kapłańskiej posłudze i później w chorobie. „Pamiętajmy, że wszyscy wspólnie jesteśmy w drodze do naszego Ojca, że mamy jeden cel i jedną drogę”.
Po Mszy św. ciało zmarłego kapłana w asyście księży i licznie zgromadzonych wiernych odprowadzono do granic wioski, skąd przewiezione zostało do jego rodzinnej parafii w Brzesce na Śląsku.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

"Ja jestem Niepokalane Poczęcie" - najnowszy film od dziś w kinach!

2025-03-14 08:02

[ TEMATY ]

film

Niepokalane Poczęcie

Maryja

Michał Kondrat

Materiał prasowy

Kadr z filmu "Ja jestem Niepokalane Poczęcie”

Kadr z filmu Ja jestem Niepokalane Poczęcie”

Tytuł filmu to słowa, którymi Matka Boża przedstawia się św. Bernadecie w 1858 roku w Lourdes. Dlaczego Maria akurat tak chce być określana? Pełnometrażowa produkcja łączy wypowiedzi światowych ekspertów Pisma Świętego z widowiskowymi scenami fabularnymi z udziałem polskich aktorów.

Producentem i reżyserem jest Michał Kondrat, twórca takich filmów, jak „Prorok”, „Czyściec”, „Miłość i Miłosierdzie” oraz „Dwie Korony”. „Ja jestem Niepokalane Poczęcie” przenosi widzów do czasów ewangelicznych i zbliża ich do zrozumienia tajemnicy Niepokalanego Poczęcia oraz roli Marii w dziele zbawienia.
CZYTAJ DALEJ

Gdy przebaczasz, Bóg Cię uzdrawia

2025-03-13 21:08

[ TEMATY ]

uzdrowienie

Mat.prasowy

Przebaczenie to klucz, który może otworzyć drzwi naszego serca i uzdolnić je do przyjęcia Bożego uzdrowienia. Często nasz smutek, brak radości i spokoju ducha, jest związany z brakiem przebaczenia. W jaki sposób otworzyć się na dar przebaczenia? Czy przebaczenie oznacza zapomnienie krzywdy?

Artykuł zawiera fragment z książki o. Piotra Różańskiego SP „Gdy przebaczasz, Bóg Cię uzdrawia”. Zobacz więcej: ksiegarnia.niedziela.pl.
CZYTAJ DALEJ

"W swoim nauczaniu wskazywałeś drogę do Boga i pokazywałeś, jak uświęcać się w życiu codziennym" - wspomnienia ks. Marka Mekwińskiego

2025-03-14 23:51

ks. Łukasz Romańczuk

Na cmentarzu ceremonii pogrzebowej przewodniczył ks. Adam Łuźniak

Na cmentarzu ceremonii pogrzebowej przewodniczył ks. Adam Łuźniak

Pogrzeb wiąże się także ze wspomnienia o osobie zmarłej. Nie inaczej było podczas pogrzebu ks. Marka Mekwińskiego. Przed rozpoczęciem Eucharystii, a także na jej zakończenie głos zabierały osoby, które chciały podzielić się słowem i świadectwem poznania zmarłego kapłana.

Wśród przemawiających były panie Władysława i Anna oraz pan Ryszard z parafii NMP Królowej Polski we Wrocławiu - Klecinie. Podzielili się oni wspomnieniami jeszcze z lat 90-tych, kiedy poznali ówczesnego diakona Marka podczas rekolekcji w Bożkowie. Opowiedzieli też o swojej przyjaźni oraz wspólnych spotkaniach podczas różnych jubileuszy. - Stałeś się nam bardzo bliski, bo widzieliśmy w Tobie Boga i Twoją żywą wiarę. W swoim nauczaniu wskazywałeś drogę do Boga i pokazywałeś, jak uświęcać się w życiu codziennym - mówili, zwracając się do zmarłego kapłana.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję