Od niepamiętnych czasów w miejscu, gdzie teraz jest kapliczka, stał drewniany krzyż, znany jako krzyż choleryczny, tzn. postawiony jako wotum przebłagalne w czasie, gdy w okolicach Kłodawy szerzyła się epidemia cholery. Najstarsi mieszkańcy powtarzają słowa swoich przodków o tym, że miejsce, w którym postawiono krzyż, stanowiło granice rozprzestrzeniania się choroby.
W czasie II wojny światowej krzyż był kilkakrotnie niszczony przez Niemców. Okoliczna ludność z narażeniem życia stawiała go w nocy na nowo. W 1939 r., gdy ludzie byli pędzeni przez hitlerowców w kierunku Łodzi, nieznana z nazwiska kobieta pochowała pod nim swoje dziecko, które nie wytrzymało gehenny.
Po wojnie krzyż został poświęcony przez proboszcza parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kłodawie ks. Lucjana Kurzawskiego. Na początku lat 50. ubiegłego wieku wspólnota wiernych postanowiła na miejscu zniszczonego przez upływ czasu i warunki atmosferyczne krzyża ustawić ufundowaną z własnych datków kapliczkę, która wkrótce została poświęcona.
W 2002 r. przeprowadzona została wśród wiernych zbiórka datków na odnowienie kapliczki, po czym nastąpił jej remont. W maju schodzą się tu parafianie z pobliskich miejscowości, modlą się, śpiewają pieśni ku czci Matki Bożej, ustawiają w wazonach świeże kwiaty, zapalają lampki. Kapliczka wrosła w krajobraz Wólki Czepowej i stanowi jego nieodłączny element.