Po wizycie papieża w peruwiańskim regionie Amazonii włoski historyk Kościoła Alberto Melloni nazwał go „Franciszkiem Amazońskim”. Na łamach dzisiejszego dziennika „La Repubblica” przypomniał, że od czasów słynnych Redukcji jezuickich „rdzenna ludność Amazonii - czujnik stosunków z władzą kolonialną lub klasową - pozostać miała kamieniem probierczym papiestwa i Towarzystwa Jezusowego do czasu Jana Pawła II".
Gdy w 1986 roku biskupi brazylijscy podjęli sprawę "wyzysku «świętej ziemi rdzennej ludności» Amazonii, teologia wyzwolenia liczyła swych męczenników także wśród jezuitów, a w 1993 zorganizowano pierwsze spotkanie na szczeblu kontynentalnym, które wysunęło problem teologii rdzennej ludności ('theologia indorum' to określenie dominikanina de Las Casas!)".
Wracając do podróży Franciszka Melloni stwierdził, że tamto spotkanie odbyło się „zaledwie ćwierć wieku przed wypowiedzią papieża z Ameryki Łacińskiej, który - kierując się ideami pochodzącymi również od księdza rdzennego pochodzenia Eleazara Lopeza Hernandeza - uznał mieszkańców Amazonii za naród i Kościół, mające własną podmiotowość i zasługujące na własny synod”. „Franciszek Amazoński” stał się ich rzecznikiem, zakończył swoje uwagi włoski publicysta.
Był 19 marca 1987 r., święto liturgiczne św. Józefa Rzemieślnika, kiedy Jan Paweł II odwiedził portowe miasto Civitavecchia. Dzień niezapomniany dla społeczności tego miasta na północy Lacjum, która systematycznie upamiętnia papieskie odwiedziny różnymi inicjatywami. Kilka lat temu dwaj młodzi ludzie, Alessandro Scotto i Manuel Gregori, prezes i wiceprezes Stowarzyszenia Civitavecchia 2000, wpadli na pomysł, by upamiętnić wizytę św. Jana Pawła II jakimś niezatartym znakiem – najpierw myślano, by nadać jednej z ulic imię Papieża, ale w końcu stwierdzono, że najlepiej byłoby wznieść mu pomnik.
Projekt okazał się możliwy do wykonania dzięki zaangażowaniu biskupa miasta bpa Gianrico Ruzza oraz pomocy lokalnych przedsiębiorców i Fundacji Cariciv. Z ramienia diecezji nad pracami czuwali ks. prał. Cono Firringa, proboszcz katedry i Stefano Fantozzi, emerytowany żandarm watykański.
Czy Matka Boża zmarła przed wniebowzięciem? Czy wzmiankę o jej wniebowzięciu można znaleźć na kartach Pisma Świętego? Gdzie współcześnie przechowywane są relikwie Matki Bożej? Czy uroczystość Wniebowzięcia NMP obchodzą wyłącznie rzymscy katolicy? Przedstawiamy 10 ciekawostek dotyczących tego wyjątkowego święta.
15 sierpnia katolicy obchodzą święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny; wydarzenie, które upamiętnia koniec ziemskiego życia Matki Jezusa. Jeszcze w VI wieku dzień ten czczono pod nazwą „Zaśnięcia Matki Bożej”. Święto szybko rozprzestrzeniło się na zachodzie Europy i w VIII wieku stało się jedną z najważniejszych uroczystości, tuż po Bożym Narodzeniu i Wielkanocy. W Polsce wiąże się ono ze zwyczajem święcenia kwiatów i ziół, które zgodnie z tradycją mają zapewnić ochronę przed chorobami oraz błogosławieństwo. Nie wszystkie fakty i legendy związane z tym świętem są powszechnie znane.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
