Narkomania jest zjawiskiem społecznym w Polsce od kilkudziesięciu lat. Jednak po przełomowym 1989 r. problem narkotykowy zaczął przybierać coraz większe rozmiary. W większości dotyka młodzież, a co najsmutniejsze nawet dzieci.
Nieżyjący już Marek Kotański trafnie określił patologię, jaką jest narkomania, oraz człowieka błądzącego w ciemnościach, wołającego o pomoc - narkomana:
„«Narkomania» - słowo, które kojarzyło się nam przez dziesiątki lat z najgorszymi sprawami gatunku ludzkiego, przyrównywane do zbrodni, zboczeń i moralnego dna - jest naprawdę określeniem okrutnego w swej wymowie stanu duszy i ciała człowieka, który nie potrafi żyć we współczesnym świecie, wymagającym bezwzględnego przystosowania się do napięć, konfliktów, szczurzego wyścigu, którego upragnionym końcem ma być za wszelką cenę sukces (...).
Narkoman jest w gruncie rzeczy bezbronnym człowiekiem, pełnym sprzeczności i lęków, pozbawionym naturalnej odporności na stres codziennej egzystencji, pogardzanym przez bliskich i społeczeństwo, zagubionym i bezwolnym. Narkotyk jest dla niego jedyną, znaną mu i dostępną formą obrony przed bólem istnienia, paradoksalnym schronem, w którym przyjdzie mu kiedyś zginąć”.
Musimy pamiętać, że narkomania jest nieodwracalna. To trwała choroba mózgu, układu nerwowego, to wyniszczanie całego organizmu. Sposób zachowania, reagowanie takiego człowieka zawsze już będą inne. Najczęściej po narkotyki sięgają młodzi, jeszcze nieukształtowani ludzie, którzy nie potrafią stawiać sobie granic, a eksperymentowanie może zakończyć się tragicznie. W dzisiejszej dobie dostępne i używane są już niemal wszystkie środki odurzające. Do najpopularniejszych i w miarę tanich należą m.in. konopie indyjskie - tzw. trawka, polska heroina, amfetamina, ekstazy. Bogatsi mogą pozwolić sobie na kokainę i inne, które są dużo droższe. Tworzone są też różnego rodzaju mieszanki, które są szczególnie niebezpieczne.
Młodzi ludzie tkwią w przekonaniu o nieszkodliwości palenia „trawki”, a stąd już niedaleko do palenia heroiny. Niestety, w krótkim czasie okazuje się, że jest już za późno. Specjaliści terapii i profilaktyki uzależnień ukazują nam smutną prawdę. Otóż 8. na 10. pacjentów trafia do nich z problemem heroinowym, gdzie 95% z nich zaczynało od tak popularnej dzisiaj „trawki”. Uzależnienie przychodzi bardzo szybko, skłania do sięgania po coraz to silniejsze narkotyki i nieustanne zwiększanie dawek - tolerancja organizmu na narkotyk bardzo szybko wzrasta. Narkotyki stały się modne. W młodzieżowych grupach rówieśniczych panuje przekonanie, że narkotyki „wypada” mieć. W ich przekonaniu podnoszą prestiż oraz dają pierwszorzędną pozycję w grupie - a na tym zależy prawie każdemu nastolatkowi.
Przerażający, lecz prawdziwy jest fakt, że narkotyki można kupić wszędzie, wystarczy nawet zadzwonić i zamówić - niczym pizzę na telefon. W celu pozyskania nowego klienta dilerzy dają nawet darmowe próbki. „Handlarzy śmiercią”, czyli dilerów, można spotkać dosłownie na każdym rogu: w parku, pubach, dyskotekach, klubach młodzieżowych, nieopodal szkół, a co najgorsze w samych szkołach. Są to na pozór zwykli uczniowie, schludnie ubrani, niebudzący jakichkolwiek podejrzeń. Szeroka dostępność narkotyków, szczególnie w szkołach ponadpodstawowych jest dla zwykłego laika niewyobrażalna. Niestety, drożdżówka czy narkotyk są na równi łatwo dostępne!
Nasuwa się teraz pytanie: Czy warto zatrudniać ochronę, która czuwa przed drzwiami szkoły, aby wypraszać „nieproszonych gości”? Owszem, warto, lecz jak widzimy, nie rozwiąże to problemu - oni są już w środku jako zwykli uczniowie...