CHLEB CODZIENNY

Chleb nie jest tylko po to, by podtrzymywać człowieka przy życiu, ale także żeby się nim dzielić. Z szacunku dla gościa podawano mu chleb świeżo upieczony, ponieważ każdy posiłek wyraża pewną wspólnotę. Wspólne spożywanie chleba wyrażało przyjaźń. Było ono również aktem wewnętrznej komunii. Chleb wyrażał również przyjaźń z Bogiem, symbolizował związek między Bogiem i ludźmi.
Chleb był podstawą ludzkiego życia nie tylko do zaspokajania głodu, ile spożywania z innymi. A więc chleb był najpierw wyrazem gościnności i przyjaźni.

CHLEB W KULCIE

Jednym z wielu rodzajów chleba, używanego do celów kultu, był chleb kwaszony. „Wskazywał on z jednej strony na codzienność i odnowienie, a z drugiej był chlebem czuwania i wymagającym pracy”.
Kwas był wykluczony z wszelkich ofiar, ponieważ symbolizował zepsucie. Należało go odrzucić. Chleb kwaszony był symbolem pośpiechu, chlebem smutku.
Żydzi łączyli chleb z różnymi świętami. Podczas Paschy spożywano chleb nie kwaszony. W Święto Przaśników wypiekano nowy chleb przaśny, który spożywano podczas Święta Tygodni.
Pascha zmieniła sens Święta Przaśników, nadając mu odniesienie z wyjścia z Egiptu. Dlatego też Święto Przaśników stało się świętem dziękczynienia. Natomiast chleb przaśny stał się symbolem niewoli, nędzy i oczekiwania Królestwa.
Nie można zapomnieć o chlebach pokładnych, do których kapłani przywiązywali ogromną wagę. Umieszczone były w świątyni na stole, na którym miały być składane na ofiarę (Wj 25, 23-30). Te chleby wyrażały wspólnotę Boga z wiernymi.
Chrystus natomiast ofiaruje nam chleb z nieba i czyni z niego pamiątkę siebie samego: „To czyńcie na moją pamiątkę”. Chrystus dał go nam jako codzienny pokarm. Nie czyni On nic nowego, ale przekracza rozumienie chlebów pokładnych. Chleb był znakiem zbawienia i błogosławieństwa. Był to także symbol radości i życia.
Chrystus wypełnia symbolikę chleba. Jest On ośrodkiem tego, co oznacza chleb.

SYMBOLIKA WINA

Równie bogata jest symbolika wina. Było ono znakiem tego, co w życiu może być przyjemne: przyjaźni, miłości, a także wszelkiej radości, którą można przeżywać na ziemi w bardzo zróżnicowanej formie.
W Starym Testamencie zapowiadane przez Boga szczęście przedstawiane było w wielkiej obfitości wina. Natomiast zapowiadanie wielkiej kary, jaką Bóg miał zesłać na lud za doznanie obrazy symbolizowało pozbawienie wina.
W Nowym Testamencie nowe wino jest symbolem Uczty czasów mesjańskich, winem nowego przymierza. Chrystus otwiera nową erę przez wylanie swojej krwi, krwi zaślubin nowego Izraela.
Picie wina jest więc nie tylko powodem do dziękczynienia, lecz także okazją do przypomnienia sobie ofiary, która jest źródłem zbawienia i niekończącej się radości.