Ks. René Laurentin urodził się 19 października 1917 w Tours. Kształcił się w Instytucie pw. Matki Bożej, a następnie w wieku 17 lat rozpoczął studia w seminarium przy Instytucie Katolickim w Paryżu. Przerwał je wybuch II wojny światowej i wcielenie młodego człowieka do wojska. W czasie wojny trafił do niewoli niemieckiej, ale potem odzyskał wolność a za udział w walkach zbrojnych otrzymał dwa najwyższe francuskie odznaczenia wojskowe: Krzyż Wojenny i Legię Honorową.

Po wojnie dokończył studia teologiczne i 8 grudnia 1946 przyjął w Paryżu święcenia kapłańskie. Już wówczas interesował się tematyką maryjną i w tym kierunku kontynuował swe badania. Od 1955 był profesorem teologii Uniwersytetu Katolickiego w Angers; piastował też szereg innych ważnych stanowisk w katolickim życiu naukowym i w Kościele francuskim. Już w 1960, gdy trwały pierwsze przygotowania do Soboru Watykańskiego II, brał w nich udział, a następnie był ekspertem tego wielkiego wydarzenia kościelnego. Wniósł wielki wkład w ujęcie nauki o Matce Bożej w soborowej konstytucji dogmatycznej „Lumen gentium”. Uczestniczył też w różny sposób w przygotowaniach i przebiegu szeregu późniejszych zgromadzeń Synodu Biskupów.

Głównym przedmiotem zainteresowań ks. Laurentina były objawienia maryjne, w których wyjaśnianiu i popularyzowaniu zyskał sławę jednego z największych znawców na świecie. Szczególną uwagę poświęcał sanktuariom w Lourdes i Fatimie, ale odwiedził i poznał niemal wszystkie, mniej lub bardziej znane miejsca kultu maryjnego na świecie. Uznając jego wiedzę i doświadczenie Stolica Apostolska prosiła go wielokrotnie o opinię na temat różnych nowych objawień i widzeń, których – jak się okazuje – nie brakuje w naszych czasach.

Pod koniec lat dziewięćdziesiątych sędziwy, ale ciągle żywotny i energiczny mariolog ustanowił nagrodę „Pro Ancilla Domini” (Dla Służebnicy Pańskiej) dla naukowców, podejmujących w twórczy i oryginalny sposób tematykę maryjną, zwłaszcza w kontekście ekumenicznym i w duchu Vaticanum II. 5 października 2007 nagrodę tę, przyznawaną przez Papieski Wydział Teologiczny „Marianum” w Rzymie, otrzymał polski uczony, mariolog i ekumenista, franciszkanin konwentualny o. Stanisław Celestyn Napiórkowski.

W 1974 otrzymał nagrodę Włodzimierza Pietrzaka za całokształt swych dzieł. 30 kwietnia 2009 Benedykt XVI mianował go prałatem.