Słowo „pielgrzymka” zawiera w sobie wielorakie treści. Podejmuje się ją dla uproszenia łask czy dla przebłagania. Pielgrzymuje się szlakami św. Pawła, wędruje do relikwii św. Jakuba w Compostelli,
do Lourdes, Rzymu czy do Częstochowy. Pielgrzymuje się do wielu miejsc wybranych przez Boga, który bez przerwy okazuje ludziom swoje czułe miłosierdzie.
Pielgrzymka jest zawsze jednym z ważnych znaków żywej wiary. Pielgrzymuje się do Rzymu, aby u grobów Apostołów Piotra i Pawła oraz innych świadków wiary pierwszych wieków utwierdzić się w wyznawaniu
Ewangelii i umocnić w świadomości bycia ich spadkobiercami. Kto miał szansę odbyć pielgrzymkę do Ziemi Świętej, z większym rozumieniem czyta Ewangelię, ponieważ rozważał ją w miejscach, w których głosił
ją Zbawiciel. W Lourdes, na wezwanie Niepokalanie Poczętej Matki Boga Człowieka i za przykładem św. Bernadety, pielgrzym uczy się troski o chorych. W Częstochowie chroni się pod opiekuńczy płaszcz Królowej
Polski i poznaje, bądź zaczyna głębiej rozumieć swą godność - jest dzieckiem Królowej.
Pielgrzymka jest darem Boga, szansą, dzięki której mamy czas dla samych siebie, dla swego skołatanego serca, dla swojej wiary. To bardzo istotna szansa.
Podobnie jak Abraham opuszczający na wezwanie Boga swój rodzinny kraj, jak Naród Wybrany wędrujący przez pustynię, pielgrzym idzie w kierunku „ziemi obiecanej”. Idzie z gorliwością, na
którą być może nie jest zdolny zdobyć się w dniu powszednim, idzie w ściślejszej łączności z Bogiem niż w każde inne dni, wędruje, poznając lepiej siebie i bliźnich. Idzie w Kościele i z Kościołem, Ciałem
Chrystusa, ludem Bożym będącym w marszu do nieba.
Codzienne życie płockiej pielgrzymki można zobaczyć na stronie: www.pielgrzymka.com
Pomóż w rozwoju naszego portalu