Zachęta - zaproszenie do modlitwy przez Ducha Świętego jest osobowym wezwaniem do naśladowania Chrystusa. Jedną z najpopularniejszych książek dotyczących życia duchowego i modlitewnego kontaktu z Bogiem jest dzieło Tomasza a Kempis O naśladowaniu Chrystusa. Sam tytuł okazuje się bardzo wymowny. Dotyczy bowiem samego serca modlitwy i życia chrześcijańskiego.
Czytamy w niej m.in. następujące słowa: „Kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemności - mówi Pan. Oto są słowa Chrystusa, którymi nas napomina, abyśmy naśladowali Jego życie i obyczaje, jeśli chcemy żyć w świetle prawdy i być wolnymi od wszelkiej ślepoty serca”.
Wezwanie do naśladowania Pana Jezusa płynie z każdej strony Pisma Świętego zarówno Starego, jak i Nowego Testamentu. Jest rzeczą znamienną, że Ojcowie Kościoła, pochylając się także nad Starym Testamentem poznawali i kochali Jezusa. Wierne oddanie się Bogu było zawsze pragnieniem chrześcijan, którzy chcieli być świadkami Boga bez reszty, nie tylko zaś połowicznie. W sposób szczególny do oddania się Bogu mobilizuje nas Duch Święty, wprowadzając nas w poszczególne sakramenty św.
To przez nie Bóg na nowo wzywa ludzi do naśladowania Jezusa Chrystusa. Duch Święty każdemu, kto jest gotowy naśladować Jezusa w swoim życiu, daje moc. To naśladowanie nie jest jednak „kopiowaniem” postępowania Pana Jezusa. Jest to natomiast kształtowanie naszego ludzkiego życia w duchu samego Chrystusa.
Z pomocą łaski Bożej każdy może to czynić na miarę swoich umiejętności, w swoim czasie, na swoim miejscu. Powie o tym dobitnie Sobór Watykański II w Konstytucji dogmatycznej o Kośściele. Stwierdzi on, że do społeczności Kościoła wcieleni są w pełni ci, którzy mają ducha Chrystusowego.
O ludziach, którzy na serio traktują Pana Boga, siebie i świat Jezus powiedział: „Wy jesteście solą dla ziemi. Wy jesteście światłem świata” (por. Mt 5, 13-14). Według słów Jezusa wzorowy chrześcijanin przeniknięty duchem Ewangelii emanuje siłą, którą można przyrównać do soli i do światła.
Sól jest niezbędną przyprawą, a równocześnie chroni potrawy. Bez światła zaś prawie niemożliwe byłoby wyobrażenie życia. Światło konieczne jest szczególnie tam, gdzie panują ciemności. Potrzeba ludziom takiego zaś światła, które pozwoli poznać im wolę Bożą.
Aby podjąć osobiste zaproszenie do naśladowania Chrystusa, czyli świętości, nieodzowna jest stała dyspozycyjność modlitewna. Wyraża ją Tomasz à Kempis w następujących, dla nas znaczących, słowach: „Panie, idę do Ciebie w prostocie serca, w dobrej i mocnej wierze, na Twój rozkaz, ze czcią i nadzieją”.