Z ks. Grzegorzem Piotrem Mrówczyńskim, opiekunem rzymskich grup teatralnych, rozmawia Magdalena Bańska

- Jak i dlaczego powstało Forum Teatrów?

- Przy rzymskich parafiach bardzo często działają różnego rodzaju grupy, w tym także grupy teatralne. Ich praca polega na przygotowywaniu jednego przedstawienia w ciągu roku, które ma swoją premierę w rodzimej parafii i na tym zwykle się kończy. Forum powstało po to, by umożliwić pokazanie efektów pracy szerszej publiczności, by możliwe stało się wyjście poza widownię jedynie lokalnej społeczności. Właśnie z tą myślą zostały wysłane do wszystkich rzymskich parafii zaproszenia do współpracy. Odpowiedziało 50 grup, z czego 20 jest naprawdę bardzo aktywnych.

- Jakiego rodzaju są to grupy teatralne?

- Generalnie amatorskie, chociaż zdarza się, że opiekunem jakiejś grupy jest profesjonalny artysta. Zwykle są to ludzie, którzy otarli się o teatr i postanowili kontynuować tą życiową przygodę. Grupy same finansują swoją działalność, same przygotowują scenografię, kostiumy, same reżyserują spektakl i samodzielnie dobierają, a często także nagrywają ścieżkę dźwiękową. Niektóre grupy także samodzielnie piszą scenariusze wystawianych sztuk, przygotowują więc całkowicie autorskie spektakle! Jeżeli chodzi zaś o formę teatralną i dobór repertuaru, to panuje tutaj wielka różnorodność. Obok takich całkowicie autorskich przedsięwzięć wystawiane są klasyczne dzieła europejskiego teatru takie jak: „Sen nocy letniej” Szekspira czy „Kłamczucha” Goldaina, istnieje też kilka grup, które specjalizują się w musicalach, na przykład obecnie wystawiany jest spektakl „Jesus Christ Super Star”, który w grudniu pokazywany będzie w jednym ze znanych brukselskich teatrów oraz „Godspell”. Jeszcze inne grupy przygotowują widowiska taneczne.

- Jak wygląda działalność Forum?

- Dwa razy do roku organizowane jest spotkanie wszystkich grup. Prowadzone są wówczas specjalne zajęcia, wykłady i prezentacje. Jest to okazja do poznania się, do wymiany doświadczeń, scenariuszy, ścieżek dźwiękowych itp. Oprócz tego co roku organizowane są przeglądy najlepszych zespołów. Dwa lata temu odbył się on na jednym z najpiękniejszych placów rzymski - Piazza Navona, i trwał osiem dni. Każdego dnia prezentowano spektakle na profesjonalnej scenie, z profesjonalnym nagłośnieniem i co najważniejsze - przed widownią, którą byli licznie zgromadzeni na placu ludzie. W tym roku idea ta było kontynuowana w trochę zmienionej formie. „Przegląd teatralny 2004” odbywał się w teatrze Oratorium św. Pawła za Murami. Wystąpiło 256 aktorów z 13 grup teatralnych, a cały przegląd trwał ponad dwa tygodnie.

- Czy myśli Ksiądz, że podobne przedsięwzięcie miałoby szansę zaistnieć w Polsce?

- Oczywiście, że tak. Potrzebni są jednak ludzie, którzy chcieliby się tym zająć, a wymaga to naprawdę dużo poświęcenia, no i przede wszystkim dużo czasu. Młodzi ludzie noszą w sobie mnóstwo możliwości, ale potrzebują także pomocy, dlatego też konieczne jest to, żebym na przykład uczestniczył w ich próbach. Warto jednak zauważyć, że opiekunami grup teatralnych w przeważającej większości nie są księża, ale ludzie świeccy, którzy w ten sposób realizują się w Kościele.

- A jaka jest włoska młodzież?

- Przede wszystkim znaczna część włoskiej młodzieży ma wszystko i materialnie nic jej nie brakuje, ma za sobą też spory bagaż różnorodnych, nie zawsze dobrych, doświadczeń. Dlatego bardzo trudno jest zaproponować tym ludziom coś, co przyciągnęłoby ich uwagę. Na szczęście teatr jest jedną z takich form. Pozwala młodym ludziom być sobą, odkrywać siebie, pozwala im rozwijać się, a oprócz tego daje możliwość spotkania się z rówieśnikami, co dla włoskich nastolatków, w większości jedynaków, jest bardzo ważne. Teatr jest medium poprzez które możliwe staje się przekazanie im pewnych pozytywnych wartości. Umożliwia powrót do utraconego we współczesnym świecie sacrum. Dzięki działalności Forum wielu młodych ludzi ma szansę spotkać tych, którzy działając na polu kulturalnym, nie kryją jednocześnie swojej wiary. Dla młodego człowieka spotkanie z kimś takim może być na tyle fascynujące, że otworzy mu drzwi Kościoła.

- Życzę więc powodzenia w dalszej działalności i dziękuję Księdzu za rozmowę.