W niedzielę 17 czerwca br. o godz. 11.00 w jednej z największych lubińskich parafii obchodzona była uroczystość 20-lecia powołania do istnienia wspólnoty parafialnej pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego. Na zaproszenie miejscowego proboszcza, ks. prał. Wiesława Migdała, do parafii przybył biskup legnicki Tadeusz Rybak, aby przewodniczyć rocznicowym obchodom i sprawować Mszę św. dziękczynną za 20 lat życia wspólnoty parafialnej.

Witając uczestników niedzielnej Eucharystii oraz wszystkich przybyłych gości, ks. prał. Wiesław Migdał przypomniał kilka znaczących dat z kalendarza parafialnego. Pierwszym ważnym wydarzeniem było powołanie do istnienia nowej parafii, co też dokonało się 12 czerwca 1981 r. dekretem metropolity wrocławskiego - abp. Henryka Gulbinowicza. Pierwszą Mszę św. na przyszłym placu budowy nowego kościoła parafialnego, pod niewielkim zadaszeniem, przy asyście diakona Stanisława Przerady odprawił nowy Ksiądz Proboszcz 5 lipca 1981 r. o godz. 8.00. Pierwszy odpust parafialny 14 sierpnia 1981 r. celebrował w nowej wspólnocie Metropolita Wrocławski. Już 4 października 1981 r. ks. Proboszcz poświęcił tymczasowe pomieszczenia na kaplicę mszalną, wykonaną ze złomowanych części taśmociągów górniczych. 29 listopada 1981 r. na placu budowy nowa wspólnota parafialna gościła Prymasa Polski abp. Józefa Glempa - który wraz z Metropolitą Wrocławskim i wszystkimi Księżmi Biskupami z Wrocławia odprawił Mszę św. za górników, wygłosił Słowo Boże, poświęcił sztandar górniczej "Solidarności" oraz odsłonił tablicę z nazwą ulicy Kardynała Stefana Wyszyńskiego, przy której miał powstać kościół parafialny. 26 marca 1982 r. rozpoczęto wykopy pod fundamenty kościoła, a następnie plebanii. 6 grudnia 1986 r. kard. Henryk Gulbinowicz dokonał w parafii aktu wmurowania kamienia węgielnego pod górny kościół i konsekrował nowy dzwon noszący imię " Maksymilian". 22 października 1988 r., w 10. rocznicę inauguracji pontyfikatu Jana Pawła II, w parafii gościł jeszcze wówczas biskup pomocniczy z Wrocławia - obecnie Ojca diecezji legnickiej Tadeusz Rybak, który celebrował Mszę św. w intencji Papieża, wygłosił homilię i konsekrował kolejne dwa dzwony. Od tej wspólnoty parafialnej rozpoczęła się także peregrynacja kopii obrazu Matki Bożej Częstochowskiej w nowo powołanej diecezji legnickiej, w roku 1992. Od roku 1996 do 1998 budowano dzwonnicę, która ma 36 metrów wysokości. Jej poświęcenia także dokonał bp legnicki Tadeusz Rybak w 20. rocznicę pontyfikatu Jana Pawła II.

"Dziś stajemy przed ołtarzem kościoła-pomnika Wielkiego Jubileuszu Chrześcijaństwa, który w tym szczególnym czasie dla Kościoła został uroczyście konsekrowany, aby dziękować za 20 lat istnienia żywego Kościoła, którym, czujemy się wszyscy - mówił Ksiądz Proboszcz. - Obok Biskupa Legnickiego Mszę św. koncelebrują moi pierwsi współpracownicy: ks. Ryszard Matuszak, ks. Andrzej Tracz, których serdecznie witam wśród nas. Witam także naszych dobrych sąsiadów: ks. Władysława Kozerę - proboszcza parafii pw. św. Jana Bosco oraz wicedziekana ks. Kazimierza Pracownika - proboszcza parafii pw. Matki Bożej Częstochowskiej. Witam wszystkich zgromadzonych kapłanów naszego miasta, wszystkich gości i zapraszam do wspólnej dziękczynnej modlitwy pod przewodnictwem Księdza Biskupa".

Kierując do zgromadzonych słowa homilii, Pasterz Kościoła legnickiego powiedział:

Kościół jest wspólnotą wiernych. Ta wspólnota ciągle odnawia swoją więź z Chrystusem, zwłaszcza gdy, gromadzi się w niedzielę na sprawowanie Eucharystii. Wtedy ta obecność Chrystusa poprzez posługę kapłana, poprzez zjednoczenie się z Chrystusem wszystkich ochrzczonych szczególnie się manifestuje i umacnia nas wszystkich w jednej wierze i miłości. Daje nam także siłę do tego, abyśmy jako uczniowie Chrystusa mogli wypełniać swoje posłannictwo w różnych i czasami bardzo trudnych sytuacjach życiowych. I dlatego tak często przypominamy, że nie wolno nam opuścić tego niedzielnego spotkania wspólnoty Kościoła ze Zbawicielem. Nie wolno nam dobrowolnie i lekkomyślnie pozbawiać się tego umocnienia, które przynosi w Kościele Chrystus. Bo życie stawia przed człowiekiem wiele problemów, potrafi zniszczyć w człowieku nadzieję, a nawet odebrać wiarę. Dlatego zwłaszcza w dzisiejszych czasach tak istotne staje się niedzielne spotkanie z Chrystusem.

Zdajemy sobie także sprawę, że w tej wspólnocie ludzi, którą jest Kościół, są ludzie święci, wspaniali świadkowie Zbawiciela; są ludzie, którzy swoim życiem dążą do świętości, ale także są ludzie, którzy ulegają swoim słabościom, a nawet obolali buntują się przeciw Bogu.

(...) Widzimy w czasach nam współczesnych, jak sprzysięgają się różne siły wrogie Kościołowi i pod płaszczykiem pseudonowoczesności starają się podważać zasady życia chrześcijańskiego. Mówi się młodym ludziom, że to co chrześcijańskie tchnie już przeszłością i nie powinno krępować naszej wolności. Organizuje się międzynarodowe konferencje, płacąc za to społecznymi środkami finansowymi pochodzącymi z podatków, po to aby łamać sumienia ludzkie poprzez straszny grzech zabójstwa dzieci nie narodzonych, czy też poprzez prawo do eutanazji, czyli samobójstwa w asyście lekarza na życzenie pacjenta lub jego rodziny. I wielu ludzi, nie zdając sobie sprawy z konsekwencji takiego wadliwego ustawodawstwa, ulega złudzeniu, że wszystko jest w porządku. Nasz wiek staje wobec wielkiej próby. Nasz wiek zbliża się w niektórych dziedzinach życia do bardzo niebezpiecznych decyzji, które mogą w konsekwencji przynieść wielką katastrofę w życiu człowieka i społeczeństwa.

I właśnie w tak skomplikowanym czasie musimy sobie usilnie przypominać, że siła Kościoła leży w naszej jedności z Chrystusem. Musimy sobie uświadamiać, że mój osobisty grzech, nie jest moją prywatną sprawą, ale ten grzech godzi w świętość wspólnoty Kościoła, osłabia Kościół, pomnaża rany na Jego mistycznym Ciele. Stąd nawrócenie człowieka, powrót do Bożego życia, to zawsze radość dla całej wspólnoty Kościoła; to nowe duchowe siły dla organizmu, pośrodku którego jest Jezus Chrystus.

Bo Kościół jest wspólnotą ludzi związanych z Chrystusem i żyjących Duchem Świętym. Kościół to jest właśnie ciągłe dążenie, by wychodzić ze swoich słabości i kształtować w sobie człowieczeństwo dziecka Bożego. Ten Kościół, który tak wielu ludzi jednoczy i obficie rozdaje duchowe dary - sakramenty pozostawione nam przez Zbawiciela, jest obecny w świecie, ale szczególnie manifestuje swoją jedność, kiedy gromadzi się przy Następcy św. Piotra. Jakże to jest opatrznościowe, że w tych trudnych czasach duchowego i moralnego zamętu, właśnie nasz rodak jest Piotrem naszych czasów, jednoczącym wszystkich wierzących na całym świecie. (...)

Kościół wyraża się także w tych mniejszych wspólnotach, zwłaszcza przy biskupie, który należy do grona następców apostołów. Kościół gromadzi się także w tych miejscach, gdzie kapłan posłany przez biskupa jako jego reprezentant gromadzi ludzi, aby coraz głębiej ludzie przeżywali jedność z Chrystusem i żeby ludzie między sobą stanowili wspólnotę. Słusznie Księże Prałacie zaprosiłeś nas, abyśmy dzisiaj wspólnie dziękowali Panu Bogu za to, że ta parafia istnieje już 20 lat. Kto z nas widział początki tej parafii, widzi dzisiaj oczyma wyobraźni tę pierwszą kaplicę zrobioną z wagonu, widzi te pierwsze Msze św. sprawowane pod chmurką, widzi rozpoczynającą się żmudną budowę kościoła parafialnego. Ilu ludzi tutaj włożyło ogrom swego wysiłku, pracy, dobrej woli, modlitwy. To wszystko zrodziło powoli tę wspólnotę, której dzisiaj patronuje św. Maksymilian Maria Kolbe. Chcę w tym momencie pośród zgromadzonej wspólnoty parafialnej wyrazić moją wielką wdzięczność Księdzu Prałatowi, który swoją młodzieńczą energią rozpoczynał to wielkie dzieło, wspierany przez wielu kapłanów i świeckich. Chcę dziś podziękować Wam wszystkim, drodzy parafianie, za wasze zaangażowanie. Z pewnością jesteście dumni, że taka wspaniała świątynia została przez Was zbudowana. Ale o wiele ważniejszą świątynia jesteście Wy - tworzący żywą wspólnotę Kościoła.

Życzę Wam wszystkim, aby Matka Najświętsza i Wasz patron, św. Maksymilian, dalej wypraszali duchowe moce kapłanom posługującym w tutejszym duszpasterstwie i Wam wszystkim; aby wspólnota parafialna nadal rozwijała się; aby młode pokolenie wzrastające w Waszych rodzinach wnosiło w trzecie tysiąclecie wielkie wartości chrześcijańskiej kultury potrzebne do godnego życia każdemu człowiekowi".

W godzinach wieczornych z okazji 20-lecia parafii miejscowy chór parafialny przygotował koncert, podczas którego wykonana została Msza koronacyjna Jana Sebastiana Bacha.