Orłowo to niewielka wioska oddalona kilka kilometrów na północ od Inowrocławia. Nie odbiega zasadniczo swym wyglądem od innych polskich wsi - szkoła, dworek, trochę domów i zabudowań gospodarskich, ludzie żyjący tymi samymi problemami, co większość polskich rolników... Przez wieś przebiega niezbyt uczęszczana droga. Przy niej, w otoczeniu pięknej zieleni wznosi się kościół parafialny pw. św. Elżbiety, pobudowany z charakterystycznej dla inowrocławskiego regionu żółtej cegły. Orłowo poszczycić się może jednak niezwykle barwnymi dziejami, które mocno zazębiają się z historią Polski.
Dzieje wsi i parafii
Najstarsza wzmianka o Orłowie pochodzi z 1227 r. Wieś należała
wówczas do księcia Konrada Mazowieckiego - tego samego, który sprowadził
do Polski Krzyżaków celem obrony przed pogańskimi plemionami pruskimi.
23 kwietnia 1228 r. nadał on Zakonowi znaczną część swych dóbr. Wraz
z ziemią chełmińską przekazał im też swe włości: gród Nieszawę oraz
wsie: Siedlec, Rogowo i właśnie Orłowo. We wsi znajdował się wówczas
dwór (najprawdopodobniej obronny) oraz folwark administrowany przez "
Landskomtura", który podlegał komturowi nieszawskiemu. Nie można
wykluczyć, że w pewnym okresie Orłowo było siedzibą niezależnej komturii.
Po 1410 r. wieś powróciła na krótko w ręce polskie. W 1422 r. w okolicy
doszło do bitwy wojsk polskich z Zakonem. Orłowo ponownie, tym razem
już ostatecznie, zostało odbite i stało się posiadłością królewską.
Nie jest znana dokładna data erekcji parafii. Stało się
to jednak najpewniej po 1128 r., a przed końcem XIV w. Parafia obejmowała
wówczas tylko wieś Orłowo, a życie duchowe koncentrowało się w niewielkim,
najprawdopodobniej drewnianym, domu Bożym. Przypuszczalnie stał on
mniej więcej w tym samym miejscu, w którym wznosi się obecna świątynia.
Zapewne już wówczas kościół ów nosił wezwanie św. Elżbiety. Krzyżacy
wiele kościołów na swych ziemiach powierzali w pieczę tej właśnie
Świętej. Ok. 1520 r. wieś wcielona została na krótko do parafii w
Starej Nieszawie. Pod koniec XVI w. parafią zarządzali tzw. "świeccy
proboszczowie", a posługę duchową pełnili podlegli im wikariusze.
W 1858 r., w miejscu starego drewnianego kościoła pobudowano nowy,
jednonawowy, nieorientowany (prezbiterium zwrócone ku zachodowi)
kościół w stylu neogotyckim ze strzelistą wieżą, który służy parafianom
do dziś. Parafia liczy obecnie ok. 970 wiernych, którzy zamieszkują
nie tylko w Orłowie, ale także w sąsiednich wioskach: Ściborzu i
Czystem. Opiekę duszpasterską nad nimi sprawuje od 1999 r. ks. Piotr
Jóźwiak.
Dzień, który dał im Pan
W niedzielę 17 czerwca br. progi świątyni parafialnej przekroczył
abp Henryk Muszyński, aby dokonać jej konsekracji, czyli w sposób
szczególny poświęcić Bogu. Na początku uroczystości przypomniano
krótko historię parafii oraz przebieg prac remontowych, jakim poddano
ostatnio kościół. Ks. Jóźwiak podkreślił, że nie obyło się bez trudności,
lecz dzięki ofiarności wiernych i łasce Boga udało się je przezwyciężyć.
Ksiądz Arcybiskup w homilii przybliżył sens uroczystego poświęcenia
kościoła. Wyraził też swą wdzięczność i uznanie dla Księdza Proboszcza
oraz parafian za wykonaną pracę. W znaczenie poszczególnych obrzędów
związanych z konsekracją kościoła (namaszczenie ołtarza i ścian,
okadzenie i oświetlenie wnętrza świątyni) wprowadzali zgromadzonych
lektorzy krótko przed ich nastąpieniem.
Uroczystość zaszczycili swą obecnością przedstawiciele
lokalnych władz oraz kapłani z Inowrocławia i okolic, a także z innych
stron archidiecezji. Obecni byli także goście ekumeniczni z Bydgoszczy:
ks. Marek Loskot - pastor parafii luterańskiej, ks. Tadeusz Urban
- proboszcz parafii polsko-katolickiej oraz ks. Jarosław Dmitruk
- proboszcz cerkwi prawosławnej. Był to prawdopodobnie pierwszy taki
przypadek w historii naszej archidiecezji, by duchowni innych wyznań
uczestniczyli w tego typu obrzędzie. Stało się tak dlatego, że ks.
Piotr Jóźwiak jest archidiecezjalnym referentem ds. ekumenizmu. Na
zakończenie uroczystości przekazali oni parafii, na ręce Księdza
Proboszcza, piękny dar - "łódkę", czyli ozdobne naczynie do przechowywania
kadzidła.
"Wierzymy, że zewnętrzne piękno wyraża to, co jest w
nas - naszą miłość i wiarę - mówili, dziękując Księdzu Arcybiskupowi
przedstawiciele parafii. Praca nad odnową kościoła stała się okazją
do zrozumienia tej prawdy. Konsekracja naszej świątyni jest dla nas
wezwaniem do pełniejszego rozumienia tajemnicy Kościoła, jego świętości
i wielkości". Na zakończenie uroczystości Ksiądz Arcybiskup jeszcze
raz wyraził swe uznanie: "To, czego dokonaliście, jest doprawdy imponujące"
. Podkreślił, że jest to wspaniały dar złożony Kościołowi. Przypomniał
również najmłodszym parafianom, by świadczyli o tym wydarzeniu w
przyszłości.
Pomóż w rozwoju naszego portalu