W deklaracji załączonej do Konstytucji 3 Maja czytamy: „Dzień, w którym Konstytucja ta przyjęta, corocznie uroczyście obchodzonym będzie, na pamiątkę tego i podziękowanie Bogu kościół pod tytułem Opatrzności ex voto stanów wystawionym być ma”.
Przygotowania do obchodów pierwszej rocznicy uchwalenia Konstytucji rozpoczęły się już w pierwszym kwartale 1792 r. Na posiedzeniu sejmu w dniu 15 marca zapadła uchwała o generalnej audiencji dla delegacji województw, ziem i powiatów, które miały złożyć królowi i stanom sejmującym podziękowanie za Ustawę Rządową. Na początku obrad marszałek sejmu Stanisław Małachowski przypomniał przyrzeczenie ufundowania kościoła pod wezwaniem Bożej Opatrzności. Wyliczył województwa, które zadeklarowały składkę na jego budowę, a następnie zażądał wyznaczenia terminu położenia kamienia węgielnego.
Główne uroczystości religijne odbyły się w kościele Świętego Krzyża w Warszawie, gdzie na specjalnie na ten czas przygotowanym tronie zasiadał król, obok niego zaś senatorowie i posłowie, ministrowie i goście zagraniczni. Po ich zakończeniu, orszak królewski pieszo udał się do tak zwanej Górki Kalwarii w ogrodzie ujazdowskim, gdzie król dokonał wmurowania kamienia węgielnego pod kościół Opatrzności Bożej. Tę podniosłą i historyczną uroczystość celebrował bp Michał Poniatowski - prymas Polski. Pod wmurowany kamień położono medale i monety wybite za panowania Stanisława Augusta. Po królu kielnię do ręki brali kolejno biskupi, ministrowie, marszałkowie oraz poseł kijowski Chojecki. Ten ostatni został wyróżniony, gdyż województwo kijowskie jako pierwsze zgłosiło gotowość złożenia ofiary na budowę kościoła.
Realizację tego wielkiego dzieła przerwała wojna polsko-rosyjska a następnie kolejne dwa rozbiory Polski. Przez ponad 123 lata nie było na mapie Europy państwa polskiego. Ale był naród polski, który nigdy nie pogodził się z utratą niepodległości. Toteż chwytali Polacy za broń m.in. w 1830 i w 1863 r. Wielu z nich na ołtarzu Ojczyzny złożyło ofiarę swojego życia.
W okresie międzywojennym - z wielu przyczyn - nie udało się przystąpić do budowy świątyni Bożej Opatrzności. Później nadszedł wrzesień 1939 r., a po zakończeniu działań wojennych (głównie za sprawą Jałty) Polska przez niemal 50 lat była w komunistycznej niewoli.
Dopiero w latach 90. można było rozpocząć realizację tego wielkiego testamentu pozostawionego przez twórców i obrońców Konstytucji 3 Maja.
Ponad 200 lat. Ileż pokoleń Polaków, ileż przelanej krwi, ileż wylanych łez, ileż rozsianych po całej ziemi polskiej mogił... A ileż tych mogił na Syberii i w lasach katyńskich.
Będąca już na etapie budowy Świątynia Opatrzności Bożej ma być aktem wdzięczności Bogu za dar odzyskanej wolności. Ma być także wyrazem pamięci i wdzięczności wobec tych wszystkich, którzy na przestrzeni wieków walczyli o wolną i niepodległą Polskę. Ma być świadectwem naszej wiary i naszego patriotyzmu, przede wszystkim wobec tych, którzy przyjdą po nas.
Budowa Świątyni realizowana jest w okresie, kiedy suwerenność naszego państwa, a w szczególności nasza tożsamość narodowa są znowu zagrożone.
Ofiary na rzecz Fundacji Budowy Świątyni Opatrzności Bożej można wpłacać na konto: Bank Pocztowy S.A. Oddział w Warszawie 13201104-31248257-27006-211100-10) 0 (gotowe druki można otrzymać na poczcie).