Mszę św. z bp Długoszem koncelebrowali m. in. ks. prał. Jan Niziołek, proboszcz parafii archikatedralnej Świętej Rodziny, ks. prałat Włodzimierz Kowalik, wikariusz biskupi ds. ekonomiczno–administracyjnych archidiecezji częstochowskiej. Liturgię ubogacił śpiew chóru „Basilica cantans”, pod kierunkiem Włodzimierza Krawczyńskiego.

W homilii bp Długosz nawiązując do tekstu Ewangelii podkreślił, że „jednym z darów jaki człowiek otrzymał od Boga jest wolność” – Człowiek może wybierać pomiędzy dobrem za złem. Potrzebuje także systemu wartości i programu dla działania w życiu – mówił bp Długosz i dodał, że „takim systemem wartości i programem życia są Boże Przykazania”.

Bp Długosz przypomniał, że „bp Teodor Kubina i bp Stefan Bareła troszczyli się o to, abyśmy byli wierni Prawu Bożemu i Bożym Przykazaniom” – Bp Kubina był zakochany w ludziach biednych i ubogich, o czym mówiły słowa wypisane w herbie biskupim: „Żal mi ludu”. Natomiast bp Bareła stawiał na wzrost intelektualny kapłanów i wiernych. W tym duchu powołał do istnienia Instytut Teologiczny, wprowadzał w życie Kościoła dokumenty Soboru Watykańskiego II i chciał, aby seminarium było u stóp Jasnej Góry – przypomniał bp Długosz.

Biskup senior wskazał również na postać drugiego biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego – Ten biskup, który miał w swoim herbie słowa „Crux victoria” był pasterzem prześladowanym przez komunistów. To ona nas nauczał, że zwycięstwo będzie w narodzie, gdy będzie trzymać się Chrystusowego krzyża – podkreślił biskup.

„Nasi pasterze czynili wszystko, aby Ewangelia Jezusowa była głoszona z mocą w naszej diecezji” – zakończył bp Długosz.

Po Mszy św. odbyły się modlitwy przy sarkofagu bp. Teodora Kubiny oraz w krypcie biskupów częstochowskich.

Bp Teodor Kubina był pierwszym biskupem częstochowskim po utworzeniu diecezji w 1925 r.. Był w 1926 r. założycielem tygodnika „Niedziela”. W swoim nauczaniu, zgodnie z biskupim zawołaniem „Misereor super turbam” ("Żal mi ludu") wiele miejsca poświęcał sprawom społecznym, szczególnie działalności Akcji Katolickiej. Pierwszy biskup częstochowski bardzo często w swoich listach pasterskich, homiliach, przemówieniach, szczególnie z racji kongresów eucharystycznych w diecezji częstochowskiej, dostrzegał bardzo trudną sytuację ludzi pracy. W teologii społecznej bp Teodora Kubiny centralne miejsce zajmowała Eucharystia jako sakrament miłości społecznej i ważne źródło dla kształtowania życia społecznego. Zmarł 13 lutego 1951 r.

Trzeci biskup ordynariusz diecezji częstochowskiej Stefan Bareła urodził się 24 czerwca 1916 r. w miejscowości Zapolice, w ziemi radomszczańskiej. Po ukończeniu szkoły podstawowej w rodzinnej miejscowości, wykształcenie średnie zdobywał najpierw w Społecznym Gimnazjum Męskim w Radomsku, a przez dwa ostatnie lata w Sandomierzu, w Niższym Seminarium Duchownym. 1 września 1938 r. został przyjęty do Wyższego Seminarium Częstochowskiego w Krakowie. Świecenia kapłańskie otrzymał 25 marca 1944 r. 9 grudnia 1960 r. został mianowany biskupem pomocniczym diecezji częstochowskiej. Jako motto swoje biskupiej posługi obrał słowa: „Veritati et Caritati” (Prawdzie i Miłości). W latach 1964-84 był ordynariuszem diecezji częstochowskiej.

Bp Stefan Bareła należał do grona najbliższych współpracowników św. Jana Pawła II i Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego. To właśnie bp. Barełę wspominał papież w swojej książce „Wstańcie, chodźmy!”.

Jako ordynariusz diecezji częstochowskiej bp Bareła m.in. brał udział w trzech sesjach II Soboru Watykańskiego. Powołał do istnienia Diecezjalne Studium Dokumentów Soborowych (dziś Instytut Teologiczny w Częstochowie). Zwołał też II Synod Diecezji Częstochowskiej pod hasłem „Chrystus Światłem – Maryja Wzorem”. Rozpoczął dzieło budowy Wyższego Seminarium Duchownego w Częstochowie. Odważnie bronił dostępu do Jasnej Góry dla pielgrzymów, który władze komunistyczne chciały ograniczyć, a nawet zlikwidować, budując specjalne tunele i przejścia podziemne oddzielające Aleje Najświętszej Maryi Panny od Jasnej Góry. Bp Bareła wznowił wydawanie tygodnika katolickiego „Niedziela”. Wiele uczynił także dla duszpasterstwa akademickiego, organizując dla studentów spotkania w domu biskupim, w tzw. „Piwnicy”. Utworzył kilkadziesiąt parafii, szczególnie w Zagłębiu i Częstochowie. Zmarł 12 lutego 1984 r.